Αδιόρθωτοι ήμασταν μια ζωή

Το ελληνικό ποδόσφαιρο βρίσκεται σε απόλυτο τέλμα. Κάθε πέρσι και καλύτερα, που λένε και στο χωριό μου. Το ζητούμενο ποτέ δεν ήταν τα «20 χρόνια παράγκας» μα ποιος θα είναι μέσα σε αυτή. Απλά και ξεκάθαρα τα πράγματα. 

Πώς φτάσαμε εδώ; Διόλου τυχαία. Όταν στο 2020 παράγοντες και σύνδεσμοι ομάδας κάνουν λόγο για «πόλεμο» και για «χώρα κομμένη στα δύο» κάτι πάει λάθος. Το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα, δυστυχώς, δεν είναι βιομηχανία ψυχαγωγίας, μα οργανωμένο έγκλημα. Από τα υψηλά του κλιμάκια μέχρι και τις κερκίδες. 

Ας πάρουμε το παράδειγμα των οπαδών του ΠΑΟΚ. Μιλούν για «αδικία» αυτοί που προ ολίγων ημερών δολοφόνησαν Βούλγαρο οπαδό και μετά από λίγες ώρες τον έβριζαν εμετικά. Όπως έχει γίνει και παλαιότερα από οπαδούς του Ολυμπιακού. Μιλούν για «αδικία» αυτοί που τράβηξαν πιστόλι μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Μιλούν για αδικία αυτοί που έγιναν αυτό που τόσα χρόνια «πολεμούσαν».

Τα στοιχεία για την πολύκροτη υπόθεση της πολυϊδιοκτησίας είναι σχεδόν αδιάψευστα. Από τα τέλη Ιουλίου του 2019, η διοίκηση της ΕΠΟ κατέβαλε προσπάθειες αλλαγής του νομοθετικού πλαισίου, επιτρέποντας σε ιδιοκτήτη μίας ΠΑΕ να κατέχει μερίδιο σε άλλη. Κάτι τέτοιο, ελέω και του εκλογικού αποτελέσματος δεν πέρασε. Από την κοινοποίηση της απόφασης εχθές, δεν βρέθηκε ούτε ένας άνθρωπος από τους οργανισμούς του ΠΑΟΚ ή της Ξάνθης να βγει να αμφισβητήσει το γεγονός ότι υπάρχει σκάνδαλο.

Αντί αυτού, όλοι έκαναν λόγο για «πόλεμο», για «κομμένη χώρα», εκτόξευσαν ύβρεις και απειλές προς πάσα κατεύθυνση. Μάλιστα χθες στην Τούμπα υπήρχε πανό 50 μέτρων κατά της απόφασης (που κοινοποιήθηκε την ώρα του αγώνα) και της πολιτείας! Ποιος δουλεύει ποιον; Τυχαία έγινε γνωστή η απόφαση εκείνη την ώρα ή τυχαία βρέθηκε στο γήπεδο πανό 50 μέτρων; Ότι τυχαία ο κ. Γκαγκάτσης, νυν αντιπρόεδρος του ΠΑΟΚ και υιός του στενότατου συνεργάτη του Σωκράτη Κόκκαλη βρέθηκε σε τηλεοπτικό πάνελ χθες;  

Όλοι γνώριζαν. Και οι μεν που επέλεξαν την ώρα έκδοσης της απόφασης και οι δε που έφτιαξαν πανό σε χρόνο dt.

Καλά κάνουν. Τόσα χρόνια οι διαιτητές έμπαιναν στο «στόχαστρο» δεχόμενοι επιθέσεις, στήνονταν παιχνίδια, ομάδες ανεβοκατέβαιναν τις κατηγορίες εν ριπή οφθαλμού, εξωφρενικά χρέη παραγράφονταν και γήπεδα χτίστηκαν με τα λεφτά του Έλληνα φορολογούμενου για εκμετάλλευση από ΠΑΕ, ομάδες δέχονταν πυρά από καλάζνικοφ, κοβόντουσαν δοκάρια, δίνονταν ραντεβού θανάτου αλλά κανείς δε μίλαγε.  

Στη χώρα που στο ποδοσφαιρικό προσκήνιο υπάρχει ακόμα ο Μπέος και ο Κούγιας, που Ολυμπιακός και ΠΑΟΚ αλληλοκατηγορούνται για δανεισμούς και «παραρτήματα» (4 δανεικούς οι Πειραιώτες με τον Ντουρμισάι, 10 δανεικούς ο Δικέφαλος με τον Φασίδη), που κάθε ιδιοκτήτης μεγάλης ΠΑΕ ελέγχει κι από ένα κανάλι, 5-6 εφημερίδες και sites, που «στρατοί» πληρωμένων δολοφόνων «κυνηγιούνται» καθημερινά σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, σωτηρία δεν υπάρχει. Απλώς «αλλάζει ο Μανωλιός».

Επιλέγω να είμαι περήφανα με τη μοναδική ομάδα το όνομα της οποίας δεν έχει λερωθεί.

Την ομάδα που όλοι έχουν στο στόχαστρο γιατί δεν τους κάνει το χατήρι. Με τα λάθη της, με τις παθογένειές της, δε με πειράζει.Όσο για το ελληνικό ποδόσφαιρο; Θα σωθεί μόνο όταν αποβληθούν δια παντός από τους κόλπους του ομάδες και παράγοντες που αποσκοπούν μόνο στο να το καταστρέφουν προς όφελός τους. Και δεν αναφέρομαι σε κούπες. Μιλώ για επιχειρηματικό όφελος.

Τουναντίον, αλλάζουν οι νόμοι και τα αδικήματά τους παραγράφονται. Είτε μιλάμε για τον Ολυμπιακό, είτε για τον ΠΑΟΚ. Όσο για τους άλλους δύο; Τους ζει και τους χαρίζεται το ελληνικό δημόσιο, με τα δυσθεώρητα χρέη της ΑΕΚ να εξαφανίζονται (της φτιάχνουμε και γήπεδο φυσικά) και τους «μικρούς» να κρατούν στην κατηγορία τον Παναθηναϊκό, πέρυσι. Φυσικά, βγάζουν και λόγο από πάνω, μέσα από τα «παπαγαλάκια» τους. Αδιόρθωτοι ήμασταν μια ζωή. Οι… «κωλοτούμπες» δεν γνωρίζουν χρώματα και κόμματα.