Προ της σέντρας του αγώνα με τη Λαμία σκιαγραφήθηκε μέσα από αυτό το blog η απαίτηση για το σημερινό παιχνίδι: Ο Παναιτωλικός όφειλε να παρουσιαστεί με το «μαχαίρι στα δόντια», σε παιχνίδι εντός έδρας, απέναντι στην τελευταία της βαθμολογίας και να νικήσει.
Δε το έκανε. Αντ’ αυτού μπορεί να ειπωθεί ότι «έφαγε» αυτός τη «μαχαιριά»…
Η ισοπαλία που ήρθε για τον Παναιτωλικό είναι σαν ήττα, μη γελιόμαστε. Περιθώρια δεν υπάρχουν, η πραγματικότητα είναι αυτή. 18 αγώνες μετά δύο νίκες: Οφείλουμε να δούμε την αλήθεια κατάματα, διότι είναι η δεύτερη συνεχόμενη σεζόν που βιώνουμε τα ίδια.
Ο Παναιτωλικός έχει ξεχάσει πώς είναι να νικά και τείνει να συμβιβαστεί με αυτή την κατάσταση. Κατηγορία έτσι δε μένεις.
Αναμέναμε να δούμε σήμερα μία ομάδα ψυχωμένη, μία ομάδα που θα «πατήσει» εξ αρχής τον αντίπαλο. Κι όσο κι αν ξεκίνησε δυναμικά, ο Παναιτωλικός στο πρώτο ημίχρονο ευτυχισμένος είναι που δεν βρέθηκε να χάνει, διότι η Λαμία ήταν σαφώς καλύτερη.
Πατούσε καλύτερα, απώλεσε κλασικότατη ευκαιρία στο 37′ (ας είναι καλά ο Τσότσαλιτς) με τον Καραμάνο και άλλη μία στο 43′ με τον Ρόμανιτς. Στην επανάληψη η εικόνα συνέχισε ως είχε, με τον Τζανετόπουλο να μη σκοράρει για εκατοστά στο 53′.
Το δοκάρι του Φράνκο Μάζουρεκ αποτελεί ίσως τη μοναδική στιγμή που μπορεί κανείς να θυμάται από τη μέχρι τώρα παρουσία του από την αρχή του πρωταθλήματος. Βέβαια, και σήμερα ο Αργεντινός ήταν απογοητευτικός.
Τόσο το δοκάρι, όσο και η κεφαλιά που απώλεσε ο Αζάντι στις καθυστερήσεις υπήρξαν μεγάλες φάσεις, ωστόσο η Λαμία λίγο έλειψε να «κλέψει» το τρίποντο με τον Ρόμανιτς.
Ο Παναιτωλικός με εξαίρεση ορισμένες μονάδες (Ντίαζ, Τσότσαλιτς, Βέργο και τον θετικό Μπαρμπόσα) δεν είχε την απαιτούμενη ψυχή, τον τσαμπουκά που απαιτούσε το παιχνίδι για να κερδηθεί.
Ποιο το δια ταύτα; Ότι ο Παναιτωλικός δεν πείθει. Επιθετικά απείλησε περισσότερο, μα κυρίως από στατικές μπάλες. Αμυντικά είχε σοβαρά θέματα και ο Τσότσαλιτς υπήρξε σωτήριος. Η ομάδα πρέπει να πιεστεί από παντού και να αρχίσει να υπερβάλλει εαυτόν.
Διότι μόνον έτσι θα μπορέσει να παραμείνει στην κατηγορία, εφόσον δεν ενισχυθεί μεταγραφικά ουσιαστικά -τα κενά οφθαλμοφανή- και εφόσον δεν τερματιστούν ορισμένες ανεξήγητες εμμονές σε επιλογές παικτών, οι οποίες «βαραίνουν» και τον κόουτς Δέλλα.
Η Λαμία ήρθε στο Αγρίνιο, πάλεψε, προσπάθησε, έκανε τη δουλειά της. Ο Παναιτωλικός; Μία από τα ίδια… απλώς με περισσότερες τελικές. Δοκάρια σημείωσαν αμφότεροι. Και η Λαμία σημείωσε και ευκαιρίες -κλασικότερες μπορεί να πει κάποιος- για να φύγει νικήτρια.
Το ερώτημα πλέον είναι σαφές: Πώς θα μπορέσει μία ομάδα που δεν πείθει φορά με τη φορά -19 αγώνες μετά- να σώσει την κατηγορία;
Ήταν πρόωρος τελικός το σημερινό παιχνίδι; Ήταν. Κερδήθηκε; Όχι. Χάθηκε; Ουσιαστικά ναι. Οι αγωνιστικές περνούν, ο Παναιτωλικός δε νικά. Σήμερα μάλιστα πέταξε στα «σκουπίδια» την ευκαιρία να αποσπαστεί και από τους δύο διώκτες του.
Το γήπεδο είναι ο «καθρέπτης» και το «τετράδιο» πάνω στο οποίο στηρίζεται η κριτική που γίνεται. Υπάρχουν λάθη, υπάρχουν κενά, υπάρχουν ευθύνες. Πρέπει να διορθωθούν, πρέπει να καλυφθούν, πρέπει να αναληφθούν.
Τίποτα δε χάθηκε καθώς δρόμος και αγώνες ακόμη υπάρχουν. Αλλά απαιτείται αφύπνιση. Διότι, κλείνοντας με επανάληψη, κατηγορία έτσι δε μένεις.
This website uses cookies.
Read More
View Comments
Ο δελλας και οι παικτες αυτοι ειναι αυτα δινουν,αυτοι που φταινε για αυτο το καταντημα ειναι οσοι επιλεγουν προπονητες και παικτες και φυσικα κρυβονται τοσο απλα!Τα λαθη εγιναν το καλοκαιρι και δεν αναφερομαι στις μεταγραφες και στους παικτες που εφυγαν που ειναι και αυτο ενα θεμα,αλλα στην προετιμασια η ομαδα ειναι αδουλευτη και ειναι σημαντικο για μια ομαδα να εχει φτιαχτει σωστα το καλοκαιρι και οχι μονο μεταγραφικα!