Από τον Παναιτωλικό που πελαγοδρομεί σε αυτόν της… έξαρσης και η νίκη ακόμη να αγνοείται

Από τον Παναιτωλικό που πελαγοδρομεί στον Παναιτωλικό που χάνει πέντε φάσεις η μία καλύτερη της άλλης στην επανάληψη, ένα… τσιγάρο δρόμος.

Το σύνολο του Σούρερ είχε ένα κακό πρώτο μέρος και μία απίστευτη έξαρση στο δεύτερο, μετά το 51′. Τι μένει; Ότι η νίκη αγνοείται.

Του Κωνσταντίνου Ρίγκου

Συνειδητά επέλεξα μετά το παιχνίδι με τον Άρη να μην τοποθετηθώ για αυτό που είδα. Δεν υπήρχαν και πολλά να σχολιαστούν, ούτε υπήρχε κάποια οφθαλμοφανής βελτίωση. Ένα καλό διάστημα στο γήπεδο και ένα μειωμένο κατά δύο γκολ παθητικό δεν σημαίνουν τίποτα απολύτως.

Στο παιχνίδι με τον ΟΦΗ ο Παναιτωλικός ήθελε τη νίκη. Δεν υπάρχει νοήμων φίλαθλος της ομάδας που να μην μπορεί να αντιληφθεί τη σημασία -και- του ψυχολογικού σκέλους. Τα πόδια όσο αυτή δεν έρχεται «βαραίνουν».

Η αποστολή της ομάδας δεν ήταν διόλου εύκολη. Οι Κρητικοί έχουν ένα εξαιρετικά ποιοτικό σύνολο, με μεγαλύτερο «βάθος». Ποδοσφαιρικά μιλώντας.

Θα προσπαθήσω να βάλω σε σειρά όσα κράτησα/επισήμανα ως αξιοσημείωτα από το ματς, ξανά σε αμιγώς ποδοσφαιρικό πλαίσιο.

1) Ο Παναιτωλικός μπήκε στο γήπεδο με όρεξη και έδειξε διάθεση. Το έχει κάνει σχεδόν σε όλα τα ματς ως τώρα, στα πρώτα λεπτά. Άνοιξε το σκορ από μία στατική φάση στην οποία Χουάνπι-Πέδρο και Μαλής συνεργάστηκαν εξαιρετικά.

2) Εκεί που θα περίμενε κανείς «φτερά» στα πόδια, μεγαλύτερο τσαμπουκά και πάθος, επήλθε κατάρρευση. Μέσα σε λιγότερα από 15′ ο Παναιτωλικός παραχώρησε γήπεδο στον ΟΦΗ. Τον άφησε να ανεβάσει γραμμές, έχασε ολοκληρωτικά το κέντρο και ισοφαρίστηκε σε μία φάση που εξέθεσε την ανασταλτική λειτουργία του.

Το πρεσάρισμα μέσα στα καρέ του αντιπάλου δημιούργησε ένα τεράστιο κενό. Ο Μπρούνο Ντουάρτε στο χώρο του κέντρου χάνει μονομαχία, ο Μαυρίας πέφτει για τάκλιν χωρίς αποτέλεσμα και ο ΟΦΗ βγαίνει στο δύο εναντίον τρεις. Παρότι η άμυνα οργανώθηκε, είχε αντίδραση εφάμιλλη με το γκολ που έβαλε ο Πανσερραϊκός. Ο Μαλής κόβει, οι υπόλοιποι μαρκάρουν με τα μάτια.

3) Μιλώντας για Μαλή, αξίζουν τα εύσημα σε αυτό το παιδί για την φετινή του εικόνα. Μπορεί η ομάδα να κυμαίνεται στη μετριότητα, ωστόσο είναι θετικό το πρόσημό του. Ο Αγρινιώτης αρχηγός του Παναιτωλικού τιμάει τη φανέλα που φορά και με το παραπάνω.

4) Μοιρασμένες κάποιες στιγμές για τις δύο ομάδες μέχρι το 42′. Από εκεί και πέρα ο ΟΦΗ έφτασε ξανά κοντά στο γκολ. Ο Παναιτωλικός στα τέλη των ημιχρόνων σα να «σβήνει». Χρειάστηκαν δύο επεμβάσεις του Καπίνο για να πάει στα αποδυτήρια με το 1-1.

5) Το δεκάλεπτο του τρόμου ήταν το ξεκίνημα του δευτέρου μέρους. Αρχικά ο Μπάκιτς σημάδεψε το οριζόντιο δοκάρι, σε φάση όπου ο Παναιτωλικός στάθηκε τυχερός.

Ακολούθως χρειάστηκε ξανά ο Καπίνο για να διατηρήσει την εστία του αλώβητη από δεύτερο τέρμα.

6) Ο Σούρερ πήγε σε τριπλή αλλαγή βλέποντας την ομάδα του να πελαγοδρομεί. Απέσυρε τον Βοΐλη, απέσυρε τον Ντίαζ, απέσυρε τον Χουάνπι. Για τον Βενεζουελάνο εξήγησε ότι δεν είναι ακόμη σε θέση να βγάλει ενενηντάλεπτο. Ο Ντίαζ με εξαίρεση 1-2 ενέργειες κινήθηκε στα πολύ «ρηχά». Προσωπικά διαπιστώνω ότι σε ορισμένες τοποθετήσεις ποδοσφαιριστών ο Αργεντινός ακόμα «ψάχνεται». Πράγμα που τέλη Σεπτέμβρη φαντάζει παράταιρο.

7) Παρότι ο δημιουργικός «μοχλός» βγήκε από τον αγωνιστικό χώρο, ο Παναιτωλικός έγινε πιο επικίνδυνος. Γιατί άρχισε να αξιοποιεί τον Πέδρο. Ο Πορτογάλος έκανε εξαιρετικό παιχνίδι και του έλειψε μόνο το γκολ. Οι φάσεις που απώλεσε δεν ήταν κακά τελειώματα. Απλώς δεν του βγήκε.

Όλα τα άλλα στο γήπεδο τα έκανε. Έπαιξε… ξύλο με μέσους και αμυντικούς. Πήρε μπάλες, έφτιαξε παιχνίδι γυρνώντας πίσω, άνοιξε χώρους. Η φάση του 78′ από τα δικά του πόδια ξεκινά. Σε κάθε περίπτωση, ο Ζοάο που πέρυσι λοιδορήθηκε ανελέητα από ορισμένους δίνει απαντήσεις. Στον κόσμο αλλά και στον Σούρερ, που του έδειξε ότι αξίζει φανέλα βασικού.

8) Στο τέλος υπήρξαν 1-2 στιγμές που ο Παναιτωλικός κινδύνεψε. Από γεμίσματα προς την περιοχή του. Στην μία περίπτωση ο Καπίνο επενέβη ξανά, στην έτερη τα «έψαλε» στην άμυνά του για τα κακά μαρκαρίσματα σε κόρνερ.

Ευκαιρίας δοθείσης, να σταθούμε στον Καπίνο. Με όλες τις παραπάνω επεμβάσεις είναι άδικο να λέμε ότι έκανε ασταθές παιχνίδι. Σε ορισμένα πράγματα για τα οποία ο κόσμος στην εξέδρα «μουρμούραγε», όπως για το ότι αργούσε να παίξει την μπάλα με βαθιές μπαλιές ή πάσες οκ. Ωστόσο έδωσε καίριες επεμβάσεις.

9) Δεν γίνεται να μην σταθεί κανείς στο πρώτο καλό ματς του Σενγκέλια με την φανέλα του Παναιτωλικού φέτος. Ο Γεωργιανός είναι ποιοτικός παίκτης. Ωστόσο έχει περίεργη ιδιοσυκγρασία. Με Παναθηναϊκό και Άρη έχει κάνει «δώρο» δύο γκολ. Απέναντι στον ΟΦΗ ήταν «φωτιά» μόλις έπαιρνε μπάλα. Τον καλό Σενγκέλια έχει μεγάλη ανάγκη ο Παναιτωλικός.

10) Το επίθετο «διπρόσωπος» αποδίδει εντελώς ρεαλιστικά την εικόνα του Παναιτωλικού. Δεν είναι θέμα κολακείας μα θέμα πραγματικότητας. Μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι η ομάδα δεν κυριάρχησε στο δεύτερο ημίχρονο; Όχι, αντικειμενικά. Όσο ο ΟΦΗ θα μπορούσε να είχε «φορτώσει» 2-3 γκολ ακόμα, άλλο τόσο θα μπορούσε και ο Παναιτωλικός με τις ευκαιρίες που έχασε στο δεύτερο μέρος. Δε το έκανε κανείς, αυτό έγραψε η ιστορία.

Ωστόσο, η ζυγαριά, με τις προηγούμενες εμφανίσεις προστιθέμενες στο «ζύγισμα» γέρνει προς μείον. Αυτό είναι άλλο πράγμα.

11) Τεράστιο, μα τεράστιο το ζήτημα στον άξονα. Το δίδυμο Πέρεθ-Μπαλτασάρα δεν έχει χημεία/πατήματα στο γήπεδο. Οι δύο Αργεντίνοι πρέπει να ανεβάσουν την απόδοσή τους κατακόρυφα. Δεν προσφέρουν τα αναμενόμενα ως ώρας. Το δικό μου κριτήριο για το ρόστερ πάντως λέει ότι χωράει ένας χαφ ακόμα.

12) Ο Τορεχόν συνεχίζει να εκπλήσσει θετικά. Ο Ντουάρτε στο ψηλό παιχνίδι βοηθά πολύ. Με την μπάλα κάτω, αντιμετωπίζει πολύ σοβαρά προβλήματα. Ο Σέρχιο Ντίαζ σε ορισμένες στιγμές δείχνει ψήγματα του ταλέντου του. Ωστόσο τα ψήγματα δεν είναι ουσία. Και ο Παναιτωλικός χρειάζεται ουσία.

13) Από τον κόσμο έχει ξεκινήσει προπονητολογία μέρες τώρα. Διακινούνται ονόματα και φήμες που ουδεμία βάση ή δόση αλήθειας έχουν. Βγαίνει πίεση προς το πρόσωπο του Σούρερ, δεν χρειάζεται να είναι φωστήρας κανείς για να αντιληφθεί από τις αντιδράσεις της κερκίδας. Η νίκη αγνοείται. Αν έρθει στη Λαμία ο Παναιτωλικός πάει στους έξι βαθμούς, αποκτά ψυχολογία και ηρεμία. Η θεωρία είναι θεωρία όμως. Για να γίνει πράξη θα πρέπει ο Σούρερ να φανεί περισσότερο ορθολογιστής και περισσότερο προσεκτικός.

Αντί επιλόγου, μία διαπίστωση γενικού χαρακτήρα.

Η ισοπαλία με τον ΟΦΗ θα μπορούσε να ήταν νίκη, θα μπορούσε να ήταν και ήττα. Η γενική εικόνα της ομάδας προβληματίζει.

Στο ποδόσφαιρο δεν υπάρχουν συμπτώσεις, ατυχίες και κακές στιγμές. Η ομάδα δεν έχει διάρκεια παρά εκλάμψεις. Δεν έχει το εύκολο γκολ, τρώει εύκολα φάσεις και οι παίκτες που περιμένεις να κάνουν τη διαφορά, δεν την κάνουν πλην ελαχίστων εξαιρέσεων.

Τα παραπάνω πρέπει να αλλάξουν. Άμεσα, γιατί παίρνουν μέρες τώρα διαστάσεις ανησυχητικές. Το αν αυτό είναι εφικτό ή το αν ο Σούρερ μπορεί να το κάνει δεν είμαι μάντης για να το απαντήσω. Οι βαθμοί που δεν κερδίζονται δεν γυρνάνε πίσω. Και η ομάδα δεν βγάζει τον χαρακτήρα που εγώ σαν φίλαθλος πρωτίστως και μετά ως δημοσιογράφος θα ήθελα. Δεν βλέπω αυτή την σκληράδα, την μαχητικότητα, την διάρκεια που θα περίμενα.

Οι επιλογές αποτυπώνονται στο γήπεδο. Είτε επιλογές ποδοσφαιριστών, είτε προπονητή, είτε διοικούντων. Και έχουν τις αντίστοιχες επιπτώσεις.

Σε κάθε περίπτωση, το ματς με την Λαμία είναι διαγώνισμα τετραμήνου.

Υ.Γ.: Κλείνοντας, ένα μόνο: Αυτή η παρωδία των τόσων μηνών χωρίς νίκη στο Αγρίνιο με τον Βόλο πρέπει να τελειώσει, ανεξαρτήτως συνθηκών.