Δεν ήταν εικόνα, ήταν κατάντημα…

Από το ματς του προηγούμενου Σαββατοκύριακου σε αυτό της Τρίπολης: Δεν ήταν εικόνα αυτό που παρουσίασε ο Παναιτωλικός, ήταν κατάντημα…

Αντί να «χτίσει» πάνω σε αυτά που κέρδισε απέναντι στον Ολυμπιακό κατόρθωσε να δημιουργήσει μόνον άγχος, στεναχώρια και προβληματισμό.

Καθαρή η νίκη του Αστέρα με μόνο 2-0. Και πάλι καλά που έληξε τόσο. Ο Παναιτωλικός άξιζε και θα μπορούσε να είχε δεχθεί παραπάνω γκολ. Εικόνα που παρέπεμψε περισσότερο σε όσα είδαμε στο ΟΑΚΑ, παίκτες που δεν αιτιολογούν την παρουσία τους στην ενδεκάδα, πράγματα που έχουν γραφτεί ξανά και ξανά στα blogs κατά καιρούς φέτος.

Δεν έχει να κρατήσει τίποτα ο Παναιτωλικός από το ματς, είναι γεγονός. Όπως γεγονός είναι ότι δεν φαίνεται να υπάρχει αντίληψη ότι πλέον τα περιθώρια στενεύουν. «Πολύς δρόμος μπροστά μας και λίγος χρόνος» το είπε ο Δέλλας. Γίνεται αντιληπτό όμως;

Προ επτά ημερών στο ίδιο blog γινόταν λόγος για το θέμα του αριστερού μπακ. Παιχνίδι με το παιχνίδι η ανάγκη απόκτησης παίκτη στη συγκεκριμένη θέση υπερτονίζεται συνεχόμενα.

Έγινε λόγος για λίγες τελικές. Παρέμειναν ελάχιστες. Έγινε λόγος για μηδενική βαθμολογική συγκομιδή από ένα ματς που ο Παναιτωλικός κάτι άξιζε. Παρέμεινε μηδενική, με την ομάδα να έχει εικόνα που δεν της επέτρεψε να αξιώσει τίποτα.

Το κυριότερο; Έγινε λόγος για μία ομάδα που δεν παρουσιάζει την ίδια πυγμή και το ίδιο πάθος σε κάθε ματς. Που δεν έχει σταθερότητα και συνέπεια. Κάτι που έπρεπε να δείξει ότι μπορεί να αλλάξει. Φευ… Εν ολίγοις, δεν εξαργύρωσε τίποτε από τα θετικά ο Τίτορμος, μα τα γκρέμισε όλα.

Ο Παναιτωλικός έχει μεγάλα ελλείμματα και ένας παίκτης της ποιότητας του Μπαράλες αρκεί για να τα «κρεμάσει» στα «μανταλάκια», πολλώ δε μάλλον όταν γίνονται επιλογές που δεν δικαιώνουν.

Ο Δέλλας επιμένει σε Μάζουρεκ και Ντάλσιο και ο Παναιτωλικός είναι λες και έπαιζε με εννιά παίκτες αντί για έντεκα. Ο κόσμος βλέπει το προφανές: ότι δεν αποδίδουν. Όλοι οι υπόλοιποι τι βλέπουν; Πάντως, τα αποτελέσματα μιλούν από μόνα τους.

Η εικόνα του Παναιτωλικού στην Τρίπολη ήταν απότομη προσγείωση. Αυτό που παρουσίασε ο Τίτορμος, βασικά, δεν ήταν καν εικόνα, ήταν κατάντημα εν συγκρίσει με τις προσδοκίες που δημιούργησε.

Είναι όμως… «καμπάνα» με τον Γενάρη να περνά, τα περιθώρια για μεταγραφική ενίσχυση να τελειώνουν (αρνούμαι να συμβιβαστώ με το ενδεχόμενο να θεωρηθεί ότι πέραν Μανθάτη- Μπαρμπόσα και Τσότσαλιτς το σύνολο αυτό δεν χρειάζεται ή δεν θα κάνει άλλες προσθήκες) και το ματς με την Λαμία έρχεται…