Δεν κέρδισε τις εντυπώσεις, κρατάει το βαθμό

Ο Κωνσταντίνος Ρίγκος γράφει για την πρεμιέρα του Παναιτωλικού, που δεν κέρδισε τις εντυπώσεις αλλά κρατάει το βαθμό και συνεχίζει.

Με «λευκή» ισοπαλία και έναν πόντο βαθμολογικό όφελος αφήνει πίσω του την πρώτη αγωνιστική της Super League ο Παναιτωλικός απέναντι στον Αστέρα, στην επίσημη πρεμιέρα του Γιάννη Αναστασίου στον πάγκο του.

Οι Αγρινιώτες δεν κέρδισαν τις εντυπώσεις, συγκριτικά με τον πιο δεμένο και απειλητικό Αστέρα του δευτέρου ημιχρόνου. Ήταν άλλωστε εξ αρχής γνωστή η δυσκολία της αναμέτρησης, πολλώ δε μάλλον όταν μιλάμε για μία ομάδα (με ελάχιστες αλλαγές στο έμψυχο υλικό της) που πέρυσι τερμάτισε ψηλά στη βαθμολογία.

Η εικόνα του Παναιτωλικού στο πρώτο ημίχρονο είχε θετικά στοιχεία. Ξεκίνησε ορεξάτα, δημιούργησε κάποιες καλές στιγμές και έδειξε ότι προσπαθεί να παίξει ορθολογικά. Μέχρι εκεί. Στην επανάληψη ο ρόλος της ομάδας ήταν εντελώς παθητικός και αν δεν είχε καλές αμυντικές αντιδράσεις θα μπορούσε να είχε ηττηθεί.

Ο Βαρόνε έδειξε ότι θα αποτελεί βασικό πυλώνα του κέντρου φέτος, ο Τσιγγάρας στάθηκε αξιοπρεπώς. Ο Κορνέλιους με τον Μαλή ανταποκρίθηκαν ως έπρεπε, ο Ροντρίγκες ήταν σταθερός. Στον αντίποδα, ο Μόρσει κινήθηκε σε «ρηχά νερά», αναλογικά με τα όσα είδαμε από αυτόν στα φιλικά, ενώ τα δύο ακραία μπακ, Λούι και Χουχούμης είχαν τα «θεματάκια» τους.

Ντίας και Μεντόσα συνέδραμαν στο ματς με αρκετά χιλιόμετρα και κερδισμένα φάουλ (αν και ο δεύτερος σε αρκετές περιπτώσεις είχε κακές επιλογές και «ταλαιπωρούσε» τη μπάλα). Επιθετικά δεν έδωσαν το κάτι παραπάνω. Ο Νίκος Καρέλης ήταν μέσα στις φάσεις και απώλεσε ευκαιρίες για το γκολ. Πρέπει να το βρει άμεσα καθώς το «στοίχημα» στην περίπτωσή του είναι μεγάλο (και αγωνιστικά και ψυχολογικά) και δεν γίνεται ο Παναιτωλικός να αναμένει εσαεί το πότε θα γίνει αυτό.

Κρατά το βαθμό

Ο Παναιτωλικός κρατά τον βαθμό και συνεχίζει. Κρατά το γεγονός ότι τακτικά στάθηκε στο γήπεδο όπως έπρεπε, ανασταλτικά διατήρησε το μηδέν και κοιτά να βελτιώσει πράγματα από τη μέση και μπροστά. Και θέλει δουλειά, διότι απέναντι στον Αστέρα δεν μπόρεσε να δουλέψει το τρανζίσιον και οι γρήγορες αντεπιθέσεις που είδαμε στα φιλικά.

Ας μη γελιόμαστε, το να «χτίσει» η ομάδα το μενταλιτέ της από το μηδέν δεν είναι καθόλου εύκολο πράγμα. Ο δρόμος για τα «καναρίνια» είναι μακρύς και όχι στρωμένος με ροδοπέταλα. Ήταν σημαντικό, για ψυχολογικούς λόγους, να μην ξεκινήσει «στραβά» το πρωτάθλημα. Αφού δεν μπόρεσε να νικήσει ο Παναιτωλικός, τότε καλώς τουλάχιστον δεν έχασε. Το παιχνίδι απέναντι στον Ατρόμητο είναι ήδη στα πλάνα.

Είχε απουσίες

Σε κάθε περίπτωση, υπάρχουν και παράμετροι που πρέπει συνυπολογιστούν, όπως οι απουσίες των Φλόρες, Μπαρμπόσα, Αποστολάκη. Ιδίως στο δεύτερο ημίχρονο, όταν και ο Λούι είχε αρχίσει να έχει σοβαρά θέματα στο δεξί άκρο της άμυνας, δεν υπήρχε παίκτης να μπει στη θέση του.

Όσο για τον Φλόρες ήταν εμφανής η απουσία του για τους έχοντες εικόνα των φιλικών. Με τον Βαρόνε θα αποτελέσουν σημείο «κλειδί» για τον φετινό Παναιτωλικό, εφόσον «δέσουν» ιδανικά και γρήγορα. Τέλος, δε χρησιμοποιήθηκε και ο Ζεστέντ, ο οποίος φαίνεται ότι ακόμη δεν είναι έτοιμος για να ριχτεί στη «μάχη».

Το δια ταύτα είναι ότι ο Παναιτωλικός στερήθηκε επιλογών, γεγονός που αιτιολογεί εν μέρει και τις μόλις δύο αλλαγές του Αναστασίου.

Ξανά κόσμος σε επίσημο αγώνα

Το γήπεδο του Παναιτωλικού άνοιξε τις θύρες του για επίσημο αγώνα μετά από 1,5 χρόνο και λίγοι περισσότεροι από 1.200 φίλαθλοι προσήλθαν για να δουν την ομάδα από κοντά. Είχε λείψει η γηπεδική ατμόσφαιρα, το χειροκρότημα, η παρουσία μικρών και μεγάλων, οι φωνές, τα γιουχαΐσματα, καθετί που έπαψε να είναι πραγματικότητα με τον κορωνοϊό.

Η προσέλευση όμως δεν ικανοποιεί, βάση μαθηματικής λογικής. Ο Παναιτωλικός μπορεί και έχει τη δυναμική για πολύ καλύτερα, αυτό το γνωρίζουμε όλοι. Υπάρχει ακόμη επιφυλακτικότητα, τα δύο περασμένα χρόνια από αρκετούς δεν ξεχνιούνται εύκολα.

Ανασταλτικοί παράγοντες, όπως η υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού, υπάρχουν και είναι σεβαστοί. Αρκετοί μάλιστα δεν μπόρεσαν να κλείσουν εισιτήριο, μεγαλύτερων ηλικιών, λόγω της αμιγώς ηλεκτρονικής διάθεσης. Στο χέρι της ομάδας είναι, όμως, να αυξήσει τον κόσμο στις κερκίδες καθώς και τον παλμό σε αυτές, που έλειψε (με μικρές «εκλάμψεις» ως εξαίρεση).