Δικαίωμα στην ελπίδα

Σε μία προβληματική, από όλες τις απόψεις σεζόν, η πρόκριση στην επόμενη φάση του Κυπέλλου έρχεται να «απαλύνει» την κατάσταση. Αυτό γιατί πέραν από την πρόκριση, ο Παναιτωλικός κέρδισε και το δικαίωμα να ελπίζει ότι μπορεί να παραμείνει στην κατηγορία.

Θα πρέπει, εν αντιθέσει με προηγούμενες καλές εμφανίσεις, αυτή του η πρόκριση να μετουσιωθεί σε ενέργεια και να αποτελέσει το εφαλτήριο για ένα καλό σερί. 

Το Σάββατο με τη Λαμία δικαιολογίες δεν υπάρχουν. Ούτε η πολυτέλεια για την παραμικρή απώλεια. Στο γήπεδο σήμερα φάνηκε περίτρανα ότι ο ενισχυμένος και βελτιωμένος Παναιτωλικός είναι πολύ καλύτερος του Πανιωνίου. Και μάλιστα με τόσες απουσίες.

Βέβαια, θα πει κανείς ότι «έχουμε φτάσει να συγκρινόμαστε με μία ομάδα που ξεκίνησε με μείον και μεταγραφικό εμπάργκο»…

Γεγονός. Η σεζόν για τον Παναιτωλικό είναι καταστροφική μέχρι στιγμής, αλλά κάπου πρέπει να βρεθεί το turning point. Διότι πιστεύω ακράδαντα ότι ενδεχόμενος υποβιβασμός της ομάδας θα σημάνει πολλά κακά και δυσοίωνα για το μέλλον της. 

Απέναντι στον Πανιώνιο είδαμε πράγματα που φέτος δεν τα έχουμε ξαναδεί, με το πρώτο ημίχρονο να με κάνει να πιστεύω ότι βλέπω άλλη ομάδα. Ηγετικοί Σιέστεντ και Τσιγγάρας. Φάρλει και Άλβαρεζ παρουσίασαν αμφότεροι καλή χημεία και θετικά στοιχεία, κυρίως ο πρώτος.

Η επιστροφή του Μουνιέ συγκροτεί μία γραμμή κρούσης που ο Παναιτωλικός δε φανταζόταν ούτε κατά διάνοια το καλοκαίρι, ενώ υπάρχει και εκκρεμότητα στο θέμα του φορ.

Ο Κέβιν αποτελεί έναν κανονικό, τίμιο αριστερό μπακ που κάνει αυτά που θες μέσα στο γήπεδο. Τα δείγματα του Τζανακάκη, επίσης, θετικότατα.

Την ίδια στιγμή, οι Νεοσμυρνιώτες παλεύουν να εξασφαλίσουν εγγυητική για να παίξει ο Τζανδάρης και ο δανεικός από την Τρίπολη, Δουβίκας. 

Κακά τα ψέματα, είμαστε υποχρεωμένοι να κοιτάμε τον Πανιώνιο. Με αυτόν δίνουμε την «μάχη». Και η μέχρι τώρα ενίσχυση του Παναιτωλικού είναι κλάσεις ανώτερη

Κλείνοντας, καταλήγω σε αυτό που προανέφερα: Το Σάββατο με τη Λαμία δικαιολογίες δεν υπάρχουν. Οι παίκτες πρέπει να φέρουν τη νίκη. Υπό άλλες συνθήκες θα έγραφα κι ο κόσμος να κάνει το χρέος του.

Αντί αυτού θα ζητήσω να ανοίξει η πώληση των εισιτηρίων, να μπει μία γενική είσοδος και να κρατήσουμε τον Παναιτωλικό μας εκεί που πρέπει και του αξίζει να είναι σαν μία γροθιά.

Υ.Γ. 1: Ο τιμιότατος κύριος (μπορεί και αληταράς) Μπαΐροβιτς. Βάλτε κι άλλο ένα στη λίστα.

Υ.Γ. 2: Πολλοί κατηγορούσαν στις καφετέριες της πόλης τον Μάκη Χάβο για τη χρησιμοποίηση βασικών. Αυτή είναι η μαγεία του Κυπέλλου ρε. Ομάδες σαν τον Παναιτωλικό δεν πρέπει να αφήνουν αυτό το θεσμό. Δικαίωμα στο όνειρο και απαίτηση είναι.