Είτε μείνει, είτε φύγει, επιτέλεσε έργο

Στον Γιάννη Πετράκη, ασχέτως του ποιο θα είναι το μέλλον, είτε δηλαδή μείνει, είτε φύγει από τον Παναιτωλικό, θα πρέπει να αναγνωριστεί πως επιτέλεσε έργο.

Του Κωνσταντίνου Ρίγκου

Συμπλήρωσε στο φινάλε της χρονιάς 71 αγώνες στον πάγκο του Παναιτωλικού. Κάτι παραπάνω από 1,5 χρόνο στο Αγρίνιο, ο 66χρόνος τεχνικός, έχει αφήσει το αποτύπωμά του.

Πήρε μία ομάδα την περασμένη σεζόν στα χέρια του που θα έδινε «μάχη» για να μείνει στην κατηγορία. Την κράτησε. Και όχι απλά την κράτησε, μα κατόρθωσε να συσπειρώσει με την δουλειά του. Ο κόσμος έπιασε νταμάρια και πέταλα για χατίρι του και τους.

Παράλληλα με αυτά, οδήγησε τον Παναιτωλικό για πρώτη φορά στην ιστορία του στον ημιτελικό του Κυπέλλου Ελλάδας. Ουδείς άλλος τον πήγε εκεί. Δικαίως επέκτεινε την συνεργασία του με τον Τίτορμο.

Την σεζόν που τελείωσε έμεινε με το «γαμώτο». Αυτός μπορεί να μην το βλέπει έτσι, είναι ο άνθρωπος άλλης πάστας. Πίστεψε σε παιδιά που οι περισσότεροι στο ξεκίνημα της χρονιάς δεν πίστευαν (τόσο ή καθόλου). Έκανε έναν Παναιτωλικό για τον οποίο μίλαγε με τα καλύτερα όλη η ποδοσφαιρική Ελλάδα. Έφτασε στα πρόθυρα της οκτάδας. Το αν η ιστορία ήταν διαφορετική εφόσον έμπαινε ή αν στο Κύπελλο προχωρούσε εφόσον είχε περάσει τον ΟΦΗ; Είναι αν.

Το ζήτημα είναι ότι ο άνθρωπος αυτός δούλεψε με σεβασμό και ταπεινότητα και το τελευταίο ευρώ που εισπράττει. Καθρέπτης εν συνόλω της προσπάθειάς του το γήπεδο. Υπήρξε απόλυτα ειλικρινής απέναντι στον οργανισμό και τον κόσμο. Δίκαιος απέναντι στους παίκτες του. Αποδείκνυε συνεχώς ότι έχει αξίες, ότι είναι άξιος πρεσβευτής του συλλόγου που εκπροσωπεί.

Ο Γιάννης Πετράκης έχει δημιουργήσει μία παρακαταθήκη για τον Παναιτωλικό των 100 ετών, που το 1926 συμπληρώνει. Είτε είναι εδώ, είτε όχι, αυτό οφείλει να του αναγνωριστεί.

Μιλώντας για το μέλλον του είπε πράγματα που αξίζει να ακούσει κανείς. Βούρκωσε αναφερόμενος όχι σε αυτό που βιώνει στον Παναιτωλικό, μα για αυτό που βίωσε πριν καν έρθει εδώ.

Ανεξαρτήτως του τι θα συμβεί, από τον κόσμο του Παναιτωλικού ο Γιάννης Πετράκης αξίζει σεβασμό και χειροκρότημα. Είναι μία σπουδαία μορφή των ελληνικών πάγκων.

Προσωπικά -όσο κι αν δεν είναι συνήθης στην δημοσιογραφική άποψη αυτός ο τρόπος γραφής- δεν βλέπω καταλληλότερο να οδηγήσει τον Παναιτωλικό στον αιώνα της ζωής του. Το τι μέλλει γενέσθαι είναι κάτι που αφορά αυτόν. Τα προσωπικά ζητήματα του καθενός είναι δικός «σταυρός» κι ευθύνη. Ένα «ευχαριστώ» για τα όσα μέχρι τώρα προσέφερε και αναμονή -για όλους μας- για το τι θα ακολουθήσει.