Η κανονικότητα της ατυχίας, η αδικία και o… franchisor που «βγάζει» λόγο

Για μία ακόμη φορά ο Παναιτωλικός ήταν εξαιρετικά στημένος στο γήπεδο, οι ζώνες άμυνας και το πρέσινγκ που δούλεψε ο Χάβος με τους παίκτες του αποτυπώθηκαν εξαιρετικά στο γήπεδο, ο Ζεσούς ήταν «παρών» όταν χρειάστηκε και στο ημίχρονο τα «καναρίνια» θα μπορούσαν να είχαν πάει προηγούμενα στα αποδυτήρια. Όχι αν ο Ντάουντα σκόραρε στην εξαιρετική ευκαιρία που απώλεσε. Αν ο Ευαγγέλου σφύριζε το προφανές: Παράβαση πέναλτι στη φάση του 18′ στον Πασαλίδη. Μετά από ένα ευχάριστο διάλειμμα καλών διαιτησιών, η «συμμορία» έδειξε και πάλι στον Παναιτωλικό το πραγματικό της πρόσωπο. Κανονικότητα, ντε.

Με το έτσι θέλω, δίνεται πέναλτι στον Αστέρα στο ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου. Και τονίζω με το «έτσι θέλω» γιατί δεν είναι δυνατόν να δίνεται πέναλτι η φάση του Ταχάρ και του Πασαλίδη όχι! Και με τη χρήση VAR! Ο Παναιτωλικός διαθέτοντας πλέον στο ρόστερ του ποιότητα μεσοεπιθετικά κατάφερε να βρει το γκολ της ισοφάρισης. Ο Φάρλει που σε όλη τη διάρκεια του αγώνα μονίμως 3 παίκτες πάνω του κατόρθωσε να κάνει τα μαγικά του ξανά. Ηγείται του Παναιτωλικού και πρέπει ο Χάβος να στηριχθεί απόλυτα πάνω του.

Από το 60′ και μετά ξεκίνησε ένα διάστημα πίεσης του Αστέρα. Νομίζω ότι όλοι μπορούμε να αντιληφθούμε πλέον ότι αν η ομάδα δεν «ψηλώσει» με έναν ποιοτικό στόπερ θα συνεχίσει να παρουσιάζει την εικόνα αυτή αμυντικά. Ο Μαρσιάλ δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της αναμέτρησης και ήταν ασταθής (βλέπε φάσεις 65′, 76′).  Ωστόσο, ο Παναιτωλικός άντεξε και μπόρεσε σε τουλάχιστον 3-4 περιπτώσεις να βγει όμορφα σε αντεπιθέσεις.

Ο παράγοντας ατυχία είναι μεγάλο κεφάλαιο για τον φετινό Παναιτωλικό. Ο Ντάουντα τραντάζει το δοκάρι στο 80′. Ο Μαρσιάλ εξακολουθεί να είναι ασταθής (το ακυρωθέν γκολ του Αστέρα ξεκινά από δικό του «τσαφ») και ο Ντάουντα ξανατραντάζει το δοκάρι στο 93′. Και τι γίνεται εκεί; 

Ε, για μία ακόμη φορά ο Παναιτωλικός χάνει τα πάντα, επιστρέφοντας στο ναδίρ. Ψυχολογικά και βαθμολογικά.

Τονίζω εκ νέου, ότι θεωρώ (μετά και τη φυγή του Γιοβάνοβιτς) αναγκαία την απόκτηση ενός στόπερ, σύμφωνα και με τα όσα είδα σήμερα. Βέβαια, με την αγορά να είναι «ανοικτή» μόνο για ελεύθερους δεν ξέρω τι μπορούμε να περιμένουμε. Πάντως το ζήτημα εκεί πίσω είναι κάτι παραπάνω από έντονο.

Σε κάθε περίπτωση, η σεζόν για τον Παναιτωλικό φέτος είναι μία κακή version της περσινής σεζόν του ΟΦΗ. Αν με το καλό είναι να σωθούμε, θα σωθούμε την τελευταία στιγμή. Με κάθε επισημότητα πλέον, μετά και την ήττα στην Τρίπολη. Επομένως ο κόσμος πρέπει να οπλιστεί με ακόμη περισσότερη υπομονή. Αυτή τη στιγμή προέχει το ψυχολογικό, με την ομάδα να αντιμετωπίζει ΑΕΚ και Βόλο στο Αγρίνιο. Αποστολές πολύ δύσκολες.

Y.Γ: Μιας και αναφέρθηκα στην ΑΕΚ, θα πρέπει κάποια στιγμή ορισμένοι υπάλληλοι να μάθουν τι είναι η δεοντολογία. Δεν είναι δυνατόν «κύριοι» σαν και τον παρακάτω να είναι διδακτικοί. Αντιλαμβάνομαι πλήρως ότι οι θύμησες του Πάουλο, του Μάκου και του Καμαρά είναι επίπονες αλλά το να μιλάει για… μαγαζιά τη στιγμή που μοιράζει δανεικούς κάνοντας… franchising είναι αστείο. ΠΕΡΗΦΑΝΟΣ ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ, είτε αρέσει είτε όχι.