Και πώς «σηκώνεις κεφάλι» μετά τη συντριβή;

Ο Κωνσταντίνος Ρίγκος γράφει για τα όσα καλείται να διαχειριστεί ο Παναιτωλικός του Αναστασίου μετά τη συντριβή στη Θεσσαλονίκη.

Βαριά, πολύ βαριά η ήττα με 5-1 στη Θεσσαλονίκη. Λίγες κουβέντες χωρούν για τον τρόπο που ήρθε, ακόμη λιγότερα μπορούν να ειπωθούν για την ατυχία στην περίπτωση του Βαρόνε.

Μέσα σε λίγες μέρες ο Παναιτωλικός είδε ότι καλό είχε καταφέρει να χτίσει με την εικόνα του στις πέντε πρώτες αγωνιστικές να εξανεμίζεται. Τα κομμάτια που συνθέτουν το «παζλ» που φέρνει τον Παναιτωλικό στη 12η θέση -και με πολύ δύσκολο πρόγραμμα μπροστά του- είναι πολλά.

Παιδαριώδη λάθη, «τρικυμία» στην άμυνα

Ο Παναιτωλικός κατάφερε να κάνει τρία πέναλτι σε ένα ματς. Δέχθηκε δύο γκολ από τα έντεκα βήματα, σε μαρκαρίσματα που ήταν επιεικώς «χαζά».

Ο Λούι, όντως πεπειραμένος ποδοσφαιριστής δεν δικαιολογείται. Χρήστος Μπελεβώνης και Τσιγγάρας «χαρίζουν» επίσης γκολ. Τα στόπερ αντιμετώπιζαν μονίμως προβλήματα, ήρθε άλλωστε και γκολ από κόρνερ για τον Άρη. Η ανασταλτική λειτουργία του Παναιτωλικού είναι εξ αρχής άκρως προβληματική και… συνεχίζει.

Το θέμα των τραυματισμών

Ντίαζ, Μεντόσα, Μπαρμπόσα και Χουχούμης ήταν απουσίες που απέναντι στον ΟΦΗ κόστισαν. Δεν επέστρεψαν με τον Άρη, δε θα επιστρέψουν με τον Ολυμπιακό. Και βλέπουμε. Οι παίκτες αυτοί βρίσκονται εκτός δράσης εδώ και δύο και πλέον εβδομάδες. Στα παραπάνω έρχεται να προστεθεί και ο Βαρόνε, που θα μείνει κι αυτός καιρό εκτός.

Προφανώς το αν και το πότε θα χτυπήσει ένας ποδοσφαιριστής δεν μπορεί να προβλεφθεί. Ας μη γινόμαστε συνωμοσιολόγοι. Ωστόσο, πρέπει να επισημανθεί ότι αυτό το «σκοτάδι» για λεπτομέρειες ορισμένων τραυματισμών είναι ακατανόητο.

Έλλειμμα στον πάγκο και λειψανδρία που «πονοκεφαλιάζει»

Με δεδομένες τις απουσίες που ανεγράφησαν, στην ενδεκάδα «ρίχνονται» παγκίτες. Η πλειοψηφία τους δύο σερί παιχνίδια τώρα κρίνεται ανεπαρκής.

Ο Μόρσει έδειξε πράγματα μόνο στη θερινή προετοιμασία. Απογοητευτικός σχεδόν σε όλα τα παιχνίδια του ως τώρα. Ο Αντούνες πολύ κάτω των προσδοκιών, δεν έχει ικανοποιήσει στο ελάχιστον.

Και μέσα στη μετριότητα έρχεται και η είδηση ότι αποχωρεί το «βαρύ» όνομα του καλοκαιριού, Ρούντι Ζεστέντ μετά από μόλις δύο μήνες.

Απορίας άξιο και αυτό, ανεξάρτητα από το αν θα έρθουν χρήματα στα ταμεία της ομάδας. Πώς είναι δυνατόν παίκτης που λογίζεται ως βασικός να αποχωρεί Οκτώβρη μήνα; Κι ενώ η ομάδα είναι κυριολεκτικά «μισή»; Κι ακόμη κι αν δεχτούμε ότι είχε το μυαλό του αλλού, τότε κακώς επιλέχθηκε το καλοκαίρι.

Το έλλειμα του βάθους στο ρόστερ είναι μεγάλο. Ο πάγκος του Παναιτωλικού απέναντι στον Άρη, αποτελούταν στην πλειοψηφία του από παίκτες που μονίμως βρίσκονταν δανεικοί τα τελευταία χρόνια. Για τον δε Στάθη Μπελεβώνη μάλιστα είχε εκφραστεί επίσημα από την ΠΑΕ πρόθεση να αποχωρήσει και φέτος ως δανεικός.

Απόλυτη στήριξη στον Αναστασίου

Ο τεχνικός του Παναιτωλικού χρήζει απόλυτης στήριξης από όλους. Έδειξε ότι έχει τη δυνατότητα να δημιουργήσει μία ομάδα ικανή να παίξει καλό ποδόσφαιρο. Χρειάζεται τα εργαλεία και το χρόνο. Χρόνο να επιστρέψουν οι βασικοί, παίκτες που θα καλύψουν αυτούς που «χαιρέτησαν», μόνιμα ή για μήνες. Απόλυτη και αμέριστη στήριξη από κόσμο και διοίκηση προς το πρόσωπό του.

Είναι απόλυτα συνειδητοποιημένος που βρίσκεται, είναι απόλυτα σωστός προς τον κόσμο της ομάδας. Ζήτησε συγγνώμη για την εικόνα στο «Βικελίδης», βγαίνοντας μπροστά. Δεν κρύβεται σε μισόλογα, δεν υπεκφεύγει και ας είναι η συγκυρία είναι δύσκολη.

«Φωνάζει» για ενίσχυση

Πολλά από όσα αναφέρθηκαν παραπάνω καθιστούν επιτακτική και αυτονόητη την ανάγκη για ενίσχυση. Δικαιολογίες και δυνατότητες για «εκπτώσεις» δεν υπάρχουν. Δύο χρόνια τώρα ο Παναιτωλικός ακροβατεί μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, πόσο άλλο;

Ακόμη κι αν δεχθούμε ότι η ομάδα δεν έχει την οικονομική ευρωστία του παρελθόντος, οι δύο τελευταίες χρονιές έχουν αφήσει το αποτύπωμά τους στον οργανισμό του Παναιτωλικού και στη συνείδηση του κόσμου. Τρίτη συνεχής αποτυχημένη πορεία στο πρωτάθλημα δεν θα είναι θέμα ατυχίας, θα είναι ξεκάθαρα δείγμα αδυναμίας να χτιστεί ένα αξιοπρεπές σύνολο.

Δεν νοείται να μην ενισχυθεί η ομάδα ουσιαστικά τον Γενάρη, τόσο απλά.

Τετάρτη «πατάει» την Παναχαϊκή

Είτε πλήρης είτε «μισός» την Τετάρτη ο Παναιτωλικός πρέπει να πάρει ψυχολογία. Στην Πάτρα κατεβαίνει για τη νίκη και μόνο, με κάθε τρόπο και κόστος, για την τιμή του και τη φανέλα του. Για την παραμικρή ώθηση ενόψει της συνέχειας που θα τη «βγάλει» με αυτό το πολύ μικρό γκρουπ παικτών.

Τον κόσμο στο πλευρό του

Σε αυτή λοιπόν τη συγκυρία και μπροστά στο φάσμα του να «γυρίσει» η χρονιά στα επικίνδυνα «μονοπάτια» των δύο προηγούμενων ετών, θα ήταν καλό να αναλογιστούμε όλοι το πώς πρέπει να είναι το γήπεδο του Παναιτωλικού.

Ο Παναιτωλικός δεν έχει το οπαδικό μέγεθος του Άρη και δεν πρόκειται να το αποκτήσει ποτέ, ωστόσο η εικόνα που αντίκρυσα στο «Βικελίδης», δια ζώσης, την Κυριακή με έκανε να θυμηθώ λίγο το ποια είναι η ουσία του ποδοσφαίρου.

Φωνές, παλμός, πανηγύρια με τον κόσμο, συνθήματα. Γηπεδική ατμόσφαιρα. Ατμόσφαιρα που το γήπεδο του Παναιτωλικού έχει χάσει. Το γήπεδο, έτσι όπως είναι, δεν παρέχει την παραμικρή βοήθεια στην ομάδα, πράγμα που πρέπει να το αντιληφθούν όλοι.

Με 1.302 εισιτήρια μέσο όρο στις πρώτες επτά αγωνιστικές, ο Παναιτωλικός είναι 9ος στη σχετική λίστα στη Super League. Ξέρουμε όλοι ότι το μέγεθός του δεν είναι για να τον περνά στα εισιτήρια ο Βόλος ΝΠΣ.

Αν αυτό δεν είναι πρόβλημα, πάσο. Αν το γήπεδο «νεκροταφείο» δεν είναι πρόβλημα, πάσο. Αν οι γεμάτες καφετέριες και οι άδειες κερκίδες την ώρα του αγώνα δεν είναι πρόβλημα, πάσο. Αν πάλι είναι ας αναλογιστείτε/-ούν/-ει όποιοι ή όποιος πρέπει το τι γίνεται και ας γίνουν τα δέοντα.

Η απάντηση λοιπόν στο ρητορικό ερώτημα του τίτλου ας δοθεί από τον καθένα στον εαυτό του κατά το δοκούν.