Καπίνο: «Ο Πετράκης ζει για το ποδόσφαιρο, η πίστη στους παίκτες τον δικαιώνει»

Στο SDNA μίλησε ο Στέφανος Καπίνο μετά την παλικαρίσια επιστροφή του Παναιτωλικού απέναντι στην ΑΕΚ, από 0-2 σε 2-2.

Αναλυτικά τα όσα ανέφερε, παρακάτω.

Για την εμφάνιση απέναντι στην ΑΕΚ: «Η ομάδα έχει δείξει ότι μπορεί ν’ αντεπεξέλθει απέναντι σε μεγάλους αντιπάλους. Χθες παγώσαμε γιατί δεχθήκαμε γκολ νωρίς. Δεν βοήθησε αρκετά αλλά μετά κάναμε όσα δουλέψαμε όλη τη βδομάδα. Ισορροπήσαμε μετά το 30′, είχαμε και την τύχη του πέναλτι. Στο ημίχρονο τα βάλαμε κάτω και είδαμε τι μπορούμε να κάνουμε καλύτερα».

Για την αλλαγή εικόνας με την έλευση του Γιάννη Πετράκη: «Σίγουρα ο κ. Πετράκης μας βοήθησε να βρούμε τα πατήματά μας, να πιστέψουμε στους εαυτούς μας. Το υλικό δεν είναι για εκεί που βρισκόμαστε. Έχουμε καλούς παίκτες, έχει κάνει μεγάλη δουλειά ο κ. Γιάννης. Εμείς δουλεύουμε όλη τη βδομάδα για να κερδίσουμε, αν είχαμε καθαρό μυαλό θα μπορούσαμε χθες να βγάλουμε κάποιες φάσεις με τον Καρέλη. Και ο βαθμός απέναντι σε μία τόσο μεγάλη ομάδα είναι καλοδεχούμενος».

Για τη συγκίνησή του προπονητή μετά το παιχνίδι με την ΑΕΚ: «Ο κ. Γιάννης ζει για το ποδόσφαιρο, ξυπνάει και κοιμάται με αυτό. Όταν βλέπει ότι αποτυπώνεται αυτό στο γήπεδο και η πίστη στους παίκτες τον δικαιώνει πίσω γι’ αυτό συγκινήθηκε και αισθάνθηκε χαρούμενος».

Για την πορεία του Παναιτωλικού: «Έχουμε αδικήσει τους εαυτούς μας. Δεν τα ρίχνω στην τύχη αλλά δεν ήταν με το μέρος μας σε πολλά παιχνίδια, όπως με τον Αστέρα Τρίπολης και τον Ατρόμητο. Ελπίζω να γυρίσει το κουμπί, τώρα την Πέμπτη έχουμε έναν τελικό μέσα στα Γιάννενα, είναι και γι’ αυτούς τελικός».

Για το αν στοχεύει να πάει ξανά σε ομάδα υψηλότερου επιπέδου: «Ξέρω ποιος είμαι, ξέρω τι μπορώ να προσφέρω. Είμαι πάρα πολύ χαρούμενος στο Αγρίνιο και τον Παναιτωλικό. Πρωταρχικός στόχος είναι να βρω την ηρεμία μου. Ήμουν έξι χρόνια στο εξωτερικό, κέρδισα πολλά, είμαι περήφανος που ήμουν στη Γερμανία. Δύσκολα επιλέγουν τερματοφύλακα εκτός του μπλοκ εκεί. Νομίζω θα βρούμε τα πατήματά μας στον Παναιτωλικό, δεν θέλω να κοιτάζω τόσο μπροστά».