Λάβαμε και δημοσιεύουμε: «Νερό στο κρασί μας»

Λάβαμε και δημοσιεύουμε το κείμενο του Β.Λ., φίλου του Παναιτωλικού, που τιτλοφορείται «Νερό στο κρασί μας», όπου παραθέτει τις σκέψεις του ενόψει Απόλλωνα.

Ο Β.Λ., 51 ετών είναι φίλος του Παναιτωλικού μας. Κάθε Κυριακή στο γήπεδο μαζί με τον γιο του, επικοινώνησε με το TitormosNet.gr ζητώντας να επικοινωνήσει με το σύνολο του παναιτωλικού γίγνεσθαι τις σκέψεις του.

Αν και στο site δεν φιλοξενείται στήλη για αρθρογραφία αναγνωστών, θεωρήσαμε ότι εν προκειμένω τα γραφόμενά του αξίζουν να διαβαστούν, ανεξαρτήτως των εξελίξεων ή του αν συμφωνούμε ή διαφωνούμε, εμείς ή ο οποιοσδήποτε μαζί του, για το σεβασμό με τον οποίο προσεγγίζει το ζήτημά του και για την αγάπη για την ομάδα, την ειλικρινή αγάπη για την ομάδα, η οποία είναι διάχυτη στο λόγο του.

Τα παραθέτουμε αυτούσια:

Νερό στο κρασί μας

«Ατυχία, κακός προγραμματισμός, άγνοια, απαξίωση ή υπεροψία κι εγωισμός;

Ότι και να συμβαίνει από όλα αυτά, εκείνο που έχει σημασία αυτή την στιγμή και είναι το μόνο δεδομένο, είναι ότι η ομάδα της πόλης μας, η ομάδα της καρδίας μας , η ομάδα που εκφράζει την ποδοσφαιρική κουλτούρα του κάθε παλιού αλλά και νέου Αγρινιώτη, βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο… «Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα» έλεγε ο πατέρας μου.

Η ομάδα μας αυτή την στιγμή για να ανακάμψει χρειάζεται τονωτικές ενέσεις με μπόλικο ομαδικό ντοπάρισμα…

Το απελπιστικά άδειο γήπεδο, μια άλλοτε καυτή έδρα που λίγοι προλάβαν να ζήσουν άσχετα σε τι κατηγορία αγωνιζόταν η ομάδα μας είναι γεγονός.

Η μετριότητα ή και η ανυπαρξία πάθους, δύναμης και αγωνιστικότητας του κάθε ποδοσφαιριστή ξεχωριστά είναι γεγονός.

Οι άπειροι τραυματισμοί από το πουθενά και η κατάρρευση κάθε ελπίδας άμεσης αποθεραπείας τους είναι κι αυτή γεγονός.

Η απαξίωση από τρίτους, του ποδοσφαιρικού ήθους προπονητή και ποδοσφαιριστών, του ομαδικού ήθους που πολλές ομάδες ακόμη και της Ευρώπης θα το ζήλευαν, της ποδοσφαιρικής κουλτούρας της πόλης μας, της ιδίας της πόλης και όσων βιοπορίζονται σε αυτή, των δράσεων κοινωνικών προσφορών σε σχολεία και συνάνθρωπους μας που το έχουν ανάγκη, των ποδοσφαιρικών εγκαταστάσεων, είναι δυστυχώς γεγονός.

Για όλα τα παραπάνω που με τόσο όραμα και κόπο χτίστηκαν, δεν μπορεί να φταίει μόνο ο προπονητής.

Δεν μπορεί να φταίει μόνο ο ποδοσφαιριστής, δεν μπορεί να φταίει μόνο ο φίλαθλος κόσμος της ομάδας μας… Με όλο το σεβασμό αλλά ο προγραμματισμός και η κατανομή αρμοδιοτήτων μέσα σε μια ποδοσφαιρική εταιρεία γίνεται από το Δ.Σ της εταιρείας.

Γενικός Διευθυντής, Εμπορικός Διευθυντής, Διευθυντής Επικοινωνίας, Υπεύθυνος Νομικού Τμήματος, Υπεύθυνος Ασφαλείας, Υπεύθυνος Λογιστηρίου, Διευθυντής Ποδοσφαίρου, Συντονιστής Ποδοσφαίρου, Team Manager, Τεχνικός Διευθυντής Τμημάτων Υποδομής, Συντονιστής Τμημάτων Υποδομής, Τμήμα Scouting, Προπονητής, Γυμναστής, Υπεύθυνος προπονητής τερματοφυλάκων, Perfomance Analyst, ιατρικό team – φροντιστές, ποδοσφαιριστές. Είναι ομοιόμορφοι κρίκοι μιας καλοφτιαγμένης αλυσίδας, ένα δυναμικό σύνολο ατόμων με κάποιο σκοπό, που κάτω από συνθήκες που ευνοούν την ενότητα, εξελίσσεται σε ένα οργανωμένο σύστημα με αλληλοεξαρτώμενους ρόλους, θεσμούς, κοινούς στόχους, αξίες και ομοιογενή συμπεριφορά.

Οι ρόλοι των μελών επιβάλλεται να είναι αλληλοεξαρτώμενοι και να ασκούν επίδραση ο ένας στον άλλο, οι θεσμοί πρέπει να ισχύουν για όλους, οι στόχοι να είναι κοινοί και κάθε νέο μέλος της ομάδας να τούς μαθαίνει, οι αξίες πρέπει να διαπνέουν το σύνολο των μελών και να  παρατηρείται ομοιογενή συμπεριφορά, η οποία ενισχύεται μέσα από κανονισμούς…

Αλλοίμονο εάν εκδηλώνονται διαφωνίες, εντάσεις και στο φινάλε συγκρούσεις καθώς τα μέλη προσπαθούν να επικοινωνήσουν και να εκφράσουν τις απόψεις τους. Οι κρυφές συνομιλίες και οι αλληλεπιδράσεις μεταξύ των μελών οδηγούν σε υποομάδες με τους δικούς τους αρχηγούς, ενώ τα μέλη της ομάδας που δεν έχουν ξεκάθαρες απόψεις μεταπηδούν από τη μια υπό-ομάδα στην άλλη. Οι κρίκοι της αλυσίδας ραγίζουν και σπάνε. Στο σημείο αυτό η αποδοχή στην ιεραρχία είναι επιτακτική.

Η παραγωγή έργου και η επίτευξη του σκοπού – στόχου, συμβάλει στην ικανοποίηση όλων.

Αλλά ο σκοπός των σκέψεων μου δεν είναι αυτός, στο να αναλύσω πως λειτουργούν οι ομάδες μέσα σε μια εταιρεία, (ποδοσφαιρική ίσως) ούτε έχω την πρόθεση να αποδώσω ευθύνες… Ίσως να μην είμαι ο κατάλληλος άνθρωπος αλλά ούτε να έχω και τις ανάλογες γνώσεις γι’ αυτό ή να μην είναι η καταλληλότερη χρονική στιγμή. Απλά παραθέτω γεγονότα και σκέψεις.

Όπως έγραψα και στην αρχή η ομάδα μας αυτή την στιγμή βρίσκεται μεταξύ σφύρας και άκμονος, σε πολύ δύσκολη θέση, και αυτό που χρειάζεται είναι η τόνωση της ψυχολογίας, η ένεση αδρεναλίνης που θα μας κάνει να πιστέψουμε όλους ότι μπορούμε… ΓΙΑΤΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ. Το αποδείξαμε και στο παρελθόν. Εντάξει, η ομάδα μας αποδεκατίστηκε από τους τραυματισμούς… Αυτό που πιστεύω είναι ότι όλοι όσοι έχουν απομείνει στο ρόστερ είναι καλοί ποδοσφαιριστές, αυτό που χρειάζεται είναι να αποδείξουν ότι είναι ΜΑΧΗΤΕΣ.

Αφήνοντας πίσω μας προκαταλήψεις και δεισιδαιμονίες που αφορούν το διοικητικό ή το προπονητικό σκέλος και κάνοντας την αυτοκριτική μας, όλοι μαζί, χέρι – χέρι πρέπει να δώσουμε ένα δυναμικό παρών στο προσεχές παιχνίδι.

Nα αποχαρακτηρίσουμε επιτέλους το γήπεδο μας από εκκλησία και να το μετατρέψουμε ξανά σε κλουβί.

Nα βοηθήσουμε με την παρουσία μας, τον παλμό μας και την μαχητικότητα των ποδοσφαιριστών μας, να του αποδοθεί ξανά η πραγματική του ταυτότητα.

Εκεί που κάποιοι από τους αντίπαλους πάλευαν με όλες τους τις δυνάμεις θεμιτές και αθέμιτες να πάρουν έστω τον βαθμό της ισοπαλίας. Μην μου πεις πως δεν θυμάσαι την μεγαλειώδη ανατροπή τον Γενάρη του 2017 επί της ΑΕΚ με βροχή και σκορ 3-2, την ανατροπή επί της Ξάνθης με σκορ 5-2, τις δηλώσεις Λουτσέσκου για τον κόσμο μας και ποσά αλλά ακόμη; Εκεί θα παλέψουμε και εμείς και πρέπει να το κάνουμε  για να ντοπάρουμε ψυχολογικά την ομαδάρα μας, με τα συνθήματα και τα τραγούδια μας. Εκεί, στην οδό Προυσιωτίσσης θα αφήσουμε το στίγμα μας…Εκεί πρέπει να μιλούν όλοι για μας…

Εκεί που φίλαθλοι, παίκτες, προπονητές και διοίκηση γινόμασταν άλλοτε μια αγκαλιά. Εκεί πρέπει να ξανασμίξουμε…

Ως απλός φίλαθλος, ως γνήσιος ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ, ως Αγρινιώτης που μεγάλωσα φορώντας την φανέλα σου ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΕ ΜΟΥ, ως ένα τίποτε μπροστά στο φίλαθλο κόσμο της ομάδας μας, ως κάποιος που πραγματικά δεν διεκδικώ κάτι διαφορετικό από αυτό που πρεσβεύω , αναγνωρίζοντας θετικά τις κινήσεις της διοίκησης για την επάνοδο του κόσμου μας στο γήπεδο, κάνω έκκληση σε διοίκηση, απογοητευμένους φίλαθλους και οργανωμένους οπαδούς, για την επανένωση τους και την ηρεμεί και πειθαρχημένη επιστροφή στην θέση τους μέσα στο γήπεδο… Η επιστροφή και η αποδοχή τους κρίνονται αναγκαίες… Το καλό της ομάδας είναι οι γνήσιοι φίλαθλοι της… Έχουμε χρόνο για μουρμούρες… όχι όμως τώρα…

ΝΕΡΟ ΣΤΟ ΚΡΑΣΙ ΜΑΣ λοιπόν…

Υ.Γ: Η αυτογνωσία είναι η γνώση του εαυτού μας, των αρετών ή αδυναμιών μας. Είναι κάτι το σκληρό γι’ αυτούς που θέλουν να διατηρούν προσωπείο, είναι όμως ευλογία για όσους αγαπούν την αλήθεια. Δεν είμαστε εμείς λιγότερο σημαντικοί από τους άλλους, ο εγωισμός τους είναι αυτός που μας κάνει να το πιστεύουμε. ΨΥΧΙΚΗ ΑΝΑΤΑΣΗ, ΤΩΡΑ».