Λιάβας: «Αφήνω τα χρέη του ποδοσφαιριστή και αναλαμβάνω αυτά του οπαδού»

Ο Γιώργος Λιάβας με ανάρτησή του στα κοινωνικά δίκτυα και ειδικότερα το Instagram είπε και το… επίσημο «εις το επανιδείν» του στον Παναιτωλικό.

Ευχαριστεί την διοίκηση αλλά και μέλη του επιτελείου της ομάδας, στο πέρασμα των χρόνων. Κάνει μάλιστα ειδική μνεία σε ορισμένους εξ αυτών.

«Εύχομαι ολόψυχα κάθε μα κάθε επιτυχία στον σύλλογο να συνεχίσει να μεγαλώνει περήφανα και ανεξάρτητα (ενάντια σε όλους μη ξεχνάς) αφήνω τα χρέη του ποδοσφαιριστή και αναλαμβάνω αυτά του οπαδού γιατί δεν υπάρχει αντίο όταν φεύγεις απ’ το σπίτι σου αφού το επανιδείν είναι αναπόφευκτο.. μιας και κίτρινη-μπλε θυμάμαι η φανέλα που φόραγα από παιδί μικρό», καταλήγει.

Αναλυτικά, όσα αναφέρει:

«27/10/2009 τα πρώτα ποδοσφαιρικά κλάματα στα σκαλιά στην τωρινή θύρα 1 για το χαμένο πέναλτι του Αναστασιάδη θα γίνει η αιτία να γράφω σε κάθε τετράδιο, σε κάθε θρανίο και σε κάθε τοίχο ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ..

16 χρόνια μετά ποδοσφαιρικά κλάματα χαράς και υπερηφάνειας που εκπροσώπησα τα ιδανικά και τις αξίες που πρεσβεύει αυτός ο σύλλογος με το περιβραχιόνιο στο μπράτσο!

Στο ενδιάμεσο; οι λέξεις είναι πολύ φτωχές να περιγράψουν τα συναισθήματα και τις στιγμές που έζησα όλα αυτά τα χρόνια στην οικογένεια του Παναιτωλικού.

Ηρθε η ώρα, συνειδητοποιημένα, να αφήσω το σπίτι μου και να δοκιμάσω νέες προκλήσεις.

Θέλω να ευχαριστήσω από καρδιάς όλους όσους συνεργάστηκα και συνυπήρξα στο Εμιλεον όλα αυτά τα χρόνια.

Μεγάλο ευχαριστώ στην διοίκηση, τον πρόεδρο Μάκη Μπελεβώνη και τον Κύριο Φώτη Κωστούλα για όσα μου πρόσφεραν.

Όλους τους προπονητές με τα team τους, πρώτα τον Κύριο Δελλα που μου έδωσε την ευκαιρία και τον Κύριο Πετράκη που πίστεψε σε μένα μετά τους τραυματισμούς, ξεχωριστό ευχαριστώ στους Μάκη Μπελεβώνη, Δημήτρη Κοθρούλα, Χρήστο Ρούσση, Νίκο Λεκατσά και Μάρκο Μαρκόφσκι που για διαφορετικούς λόγους ο σεβασμός και η εκτίμηση μου στα πρόσωπα τους είναι τεράστια! Τέλος να ευχαριστήσω τον κόσμο της ομάδας για την αγάπη και την στήριξη που μου έδειξαν, είναι παραπάνω από αμοιβαίο!

Εύχομαι ολόψυχα κάθε μα κάθε επιτυχία στον σύλλογο να συνεχίσει να μεγαλώνει περήφανα και ανεξάρτητα (ενάντια σε όλους μη ξεχνάς) αφήνω τα χρέη του ποδοσφαιριστή και αναλαμβάνω αυτά του οπαδού γιατί δεν υπάρχει αντίο όταν φεύγεις απ’ το σπίτι σου αφού το επανιδείν είναι αναπόφευκτο.. μιας και κίτρινη-μπλε θυμάμαι η φανέλα που φόραγα από παιδί μικρό».