«Λίγο πριν δύσει ο ήλιος, ο Παναιτωλικός στάθηκε όρθιος!»

Ο Κωνσταντίνος Ρίγκος γράφει για τη νίκη του Παναιτωλικού που δίνει βαθμολογική και ψυχολογική ανάταση για τη συνέχεια.

«Την επόμενη φορά που ο Παναιτωλικός θα παίζει εντός σε περιμένει μία έκπληξη». Έτσι το είχε πει ένας καλός φίλος προ ημερών και όντως το έκανε πράξη με το υπέροχο φωτογραφικό υλικό που «χάρισε». Από ψηλά παρακαλώ.

Από αυτόν είναι εμπνευσμένος και ο τίτλος του σημερινού blog, δεν θα μπορούσε να περιγράψει καλύτερα και πιο γλαφυρά τα όσα διαδραματίστηκαν σήμερα στον αγωνιστικό χώρο της Προυσιωτίσσης.

Ο Παναιτωλικός σήμερα είχε την τελευταία του ευκαιρία να παραμείνει στο «κόλπο» βαθμολογικά και να κερδίσει ξανά ψυχολογικά όσα έχασε στη Λάρισα.

Δεν εντυπωσίασε. Δεν παρουσίασε καμία απίστευτη βελτίωση, αν και ήταν σαφώς βελτιωμένος. Έχει δρόμο μπροστά του, άλλωστε, αν θέλει να «στρώσει» την απόδοσή του κυρίως δημιουργικά. Έδειξε όμως ότι το ήθελε περισσότερο.

Σε αυτή την κρίσιμη συγκυρία για την ομάδα ορισμένοι «βγήκαν μπροστά». Βάντερσον, Εντινγκά, Αριγίμπι και Ταχάρ – Ματσόλα, για όσο αγωνίστηκαν, έβαλαν το «λιθάρι» τους για τη νίκη.

Οφείλουμε να είμαστε ρεαλιστές, ο δρόμος για τον Παναιτωλικό είναι ανηφορικός και γεμάτος χαλίκια. Σε άλλη βάση θα μιλούσαμε αν δεν είχε χάσει στο Αλκαζάρ. Το ζητούμενο είναι το αν θα μπορέσει να περάσει αλώβητος από τη Ριζούπολη και δη περισσότερο αν θα κατορθώσει να κάνει το πρώτο του «διπλό». Διότι εκεί, ναι, θα έχει θέσει στέρεες βάσεις για την παραμονή στην κατηγορία.

Η νίκη, δεδομένων και των απουσιών, υπερπολύτιμη. Όπως υπερπολύτιμες θα είναι και οι επιστροφές των Καρασαλίδη, Μπαρμπόσα, Μανθάτη. Φάνηκε ο αντίκτυπος της επιστροφής του Ματσόλα, άλλωστε και σήμερα.

Ο Δέλλας ορθώς έπραξε και εμπιστεύτηκε ξανά τον Μελίσσα στα γκολπόστ, ανεξαρτήτως της κατάστασης του Κνετ. Του το όφειλε. Από τούδε και πέρα, λοιπόν, το ερώτημα. Πλέον ο Παναιτωλικός πρέπει να δείξει ότι μπορεί να υπερβάλλει.

Οι αγώνες που απομένουν μέχρι το τέλος του πρωταθλήματος κρίνουν τα πάντα και τους πάντες. Στο χέρι των παικτών της ομάδας είναι να συστρατεύσουν όλο τον κυανοκίτρινο λαό ξανά πίσω τους, να τον κάνουν να πιστέψει.

«Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία.. Λίγο πριν δύσει ο ήλιος, ο Παναιτωλικός στάθηκε όρθιος!» Κυριολεκτικά και μεταφορικά.