Ανάμεικτα συναισθήματα άφησε η χθεσινή ισοπαλία του Παναιτωλικού τον Αστέρα Τρίπολης στο στρατόπεδο του Τίτορμου.
Ο Παναιτωλικός, κατά γενική ομολογία, ήταν ανώτερος του αντιπάλου του. Και οι συνθήκες που διαμορφώθηκαν (γρήγορη ισοφάριση, αποβολή Τριανταφυλλόπουλου) ήταν ιδανικές ώστε οι Αγρινιώτες να κάνουν την ολική ανατροπή.
Δυστυχώς αυτή δεν ήρθε και μας έμεινε μια γλυκόπικρη γεύση για τον έναν βαθμό.
Δεν μπήκαν καλά στο γήπεδο οι παίκτες του Πετράκη. Πολλά λάθη στον άξονα, νευρικότητα, αδυναμία να προωθηθεί η μπάλα στην εμπροσθοφυλακή.
Οι φιλοξενούμενοι ήταν αρκετά πιεστικοί, ανακτώντας συνεχώς την κατοχή. Είχαν δυο σημαντικές ευκαιρίες με μακρινά σουτ.
Και στην τρίτη βρήκαν το γκολ από στημένη φάση, παρά τις ηρωικές προσπάθειες του Τσάβες να το αποτρέψει. Δικαίως αποθεώθηκε ο Αργεντινός.
Το γκολ αφύπνισε τον Παναιτωλικό. Ευτύχημα το γεγονός ότι απάντησε άμεσα, με υποδειγματική συνεργασία των Μπουζούκη-Τορεχόν και άψογο τελείωμα του Λομόνακο. Μετά το 1-1 είδαμε άλλο παιχνίδι. Ο Αστέρας αποσυντονίστηκε και οπισθοχώρησε, ενώ ο Τίτορμος πήρε τα πάνω του κυριαρχώντας για 70 και πλέον λεπτά.
Άπαντες βελτιώθηκαν (με εξαίρεση ίσως τον φλύαρο Ντίας). Ο Λομόνακο θα μπορούσε να γίνει ο απόλυτος ήρωας, αλλά δεν σκόραρε από κοντά για το 2-1.
Ανεβασμένος ο Μπουζούκης, με εξαιρετική δημιουργία στην ισοφάριση και μεστή εμφάνιση. Βασικοί πρωταγωνιστές της «μεταμόρφωσης», βέβαια, ήταν δυο. Ο Λιάβας και ο Τορεχόν.
Ο αρχηγός του Παναιτωλικού ήταν χάρμα ιδέσθαι. Στα μετόπισθεν «σκούπιζε», μπροστά παρήγαγε συνεχώς, έχοντας ποικιλία. Κοντινές πάσες, αλλαγές παιχνιδιού, κάθετες μπαλιές στην πλάτη της άμυνας. Σχεδόν όλες επιτυχημένες. Μέχρι και γκολ πήγε να βάλει, αλλά η βολίδα του από τα 35 μέτρα τράνταξε το δοκάρι.
Αξίζει να σημειωθεί ότι, ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο, ουσιαστικά γινόταν επιπλέον χαφ, ανεβαίνοντας πολύ ψηλά. Ολοκλήρωσε το παιχνίδι όντας ο παίκτης με τις περισσότερες ενέργειες με την μπάλα (103) και τις περισσότερες πάσες (88, εκ των οποίων οι 28 στην επίθεση).
Άξιος συμπαραστάτης του ο Τορεχόν. Συνεχείς προωθήσεις, όμορφες εναλλαγές μπάλας με Μπελεβώνη,ασίστ στο 1-1, πάσα πάρε-βάλε και στο δεύτερο μέρος στον Λομόνακο. Ο μπακ Τριανταφυλλόπουλος πρέπει να βλέπει… εφιάλτες. Οι Αγρινιώτες εντόπισαν την αδυναμία του αντιπάλου και χτυπούσαν συνεχώς από την πλευρά του, κερδίζοντας την αποβολή.
Ο Αστέρας των δέκα παικτών κλείστηκε στα καρέ του. Και οι γηπεδούχοι δεν μπόρεσαν να διασπάσουν τη διπλή ζώνη άμυνας. Έφταναν σχετικά εύκολα μέχρι τα 2/3 του γηπέδου, αλλά εκεί έλειψε η τελική πάσα.
Οι σέντρες που επιχειρήθηκαν δεν ανησύχησαν τον αντίπαλο κίπερ. Ίσως θα μπορούσε να γίνει ακόμα πιο επιθετικογενής ο Παναιτωλικός στα τελευταία λεπτά. Ίσως να σεβάστηκε παραπάνω από ότι έπρεπε τον αντίπαλο.
Η γενική αίσθηση, πάντως, είναι πως το τρίποντο χάθηκε τζάμπα, σε ένα παιχνίδι που και πάλι οι παίκτες του Πετράκη τα έδωσαν όλα και χειροκροτήθηκαν από τον κόσμο.
Η προσπάθεια και η καλή ψυχολογία είναι αυτά που μένουν. Η συνέχεια ιδιαίτερα απαιτητική, με δύο αγώνες στην Κρήτη, κόντρα στον ενισχυμένο ΟΦΗ. Ο Παναιτωλικός οφείλει να τα δώσει όλα, διεκδικώντας πρόκριση στο Κύπελλο και βαθμούς στο πρωτάθλημα.
Υ.Γ.: Τα πέντε λεπτά καθυστερήσεων ήταν πολύ λίγα. Αποβολή, VAR, τραυματισμοί, δικαιολογούσαν ακόμα και οκτάλεπτο, όπως στο «Καραϊσκάκης».
This website uses cookies.
Read More
View Comments
Στα σχολια των προηγουμενων αγωνιστικων συμφωνουσα,ακομη και στο περιφημο 80-20 της διαιτησιας με ολυμπιακο φραση που χρησιμοποιω κ εγω εδω και 10 χρονια.Για το παιχνιδι με αστερα δεν θα συμφωνησω,μαλλον διαφωνω ως προς το σημειο "η ομαδα δειχνει οτι μπορει",εγω αντιθετως βλεπω οτι η ομαδα δεν παταει καθολου καλα στον αγωνιστικο χωρο.Θα γραψω αντικειμενικα οτι βλεπω απο περυσι,χωρις υπερβολες.ΘΑ ξεκινησω απο τον περες.Ο περες μεχρι περυσι τον μαρτιο ηταν ο χειροτερος παικτης του παναιτωλικου.Βελτιωθηκε λιγο στα πλευ αουτ και στο παιχνιδι με οφη στο τελος οντως ηταν ο καλυτερος του γηπεδου.Ξεκινησε τελεια στις 3 πρωτες αγωνιστηκες,κ ελεγα μην τον ματιασουμε.Εχθες ηταν τραγικος, με 12 πουληματα της μπαλας.Οταν το αμυντικο χαφ πασαρει σε ανιπαλους την μπαλα τοσες φορες δεν μπορεις να κερδισεις αγωνα.Τοσο απλα.Ευχομαι να ηταν μια κακη παρενθεση.Παμε στο κυριο θεμα του προπονητη.Θα ξεκινησω με το ενα και μοναδικο καλο του προπονητη που εμενα πραγματικα μου αρεσει .Ειναι που παιζει με τον ιδιο κορμο και δεν απαξιωνει τον καθε παικτη.Ειμαι συμφωνος σ αυτο.Ολα τ υπολειπα ειναι τελειως λαθος.Ολα.Ο παναιτωλικος ειναι η μοναδικη ομαδα που παιζει τοσο πολυ πισω.Ακομη και με τον λεβαδειακο πχ στο αγρινιο θα τους δωσουμε κατοχη.Καλα με τους μεγαλους που παιζει μαζικη αμυνα,αλλα και με τις μικρες ομαδες?Δεν βρισκετε καποιος(βοηθος προπονητη κλπ) να του πει οτι μια ομαδα μπορει να πιεσει και μπροστα να κλεψει μπαλες.Αυτο για εμενα δεν ειναι ποδοσφαιρο.Εαν μου ελεγε καποιος φιλε τι θελεις β εθνικη η αμυνα και να μηνουμε κατηγορια θα του απαντουσα.Πρωτον οτι και με την αμυνα που παιζει παλι δεν παιρνουμε αποτελεσματα.Περυσι σωθηκαμε προτελευταια αγωνιστικη.Δευτερον με τον μεγαλο κωστουλα,το αθλητικο μας κεντρο,την δυναμικη που εχουμε σαν ομαδα,την διοικηση(φετος εγω δεν εχω παραπονο),τον κοσμο μας ,η θεση κατω απο την οκταδα θεωρειται ΠΑΤΑΓΩΔΗ αποτυχια.Αυτο θα το διαπιστωσετε εαν εχουμε λιγο τυχη και ερθει στην ομαδα μας ενας καλος προπονητης.Θα δειτε πληρη μεταμορφωση.Οι παικτες μια χαρα ειναι.Ο προπονητης σε μια ομαδα ειναι το 95%.Ακριβως με τους ιδιους παικτες ,μπορει να τερματισει την ομαδα 5 θεσεις πανω,ενας καλος προπονητης.Το πιστευω απολυτα.Λυπαμαι που το λεω αλλα με τον πετρακη θα ειμαστε μια ζωη 11ος,12ος,13ος,δεν υπαρχει σωτηρια.Επαναμβανω μην βαζετε συνεχεια χαμηλα τον πηχη.Δεν μας λειπει απολυτως τιποτε.Τα εχουμε ολα.Θελουμε μονο εναν καλο προπονητη.Τιπουε αλλο.