Μια πρεμιέρα «όσο πιο Παναιτωλικός (δεν) την θες»…

Ο Παναιτωλικός ξεκίνησε με το αριστερό τις αγωνιστικές του υποχρεώσεις στην Super League, χάνοντας ένα παιχνίδι το οποίο θα μνημονεύεται καιρό.

Του Κωνσταντίνου Ρίγκου

Πόνεσε πολύ η ήττα από την Λαμία. Έχασες από μία ομάδα που δεν ήταν καλύτερή σου στον αγωνιστικό χώρο. Έχασες ένα ματς με δύο ακυρωμένα γκολ, με αριθμητικό μειονέκτημα για 80’+ λεπτά, με χαμένο πέναλτι.

Παρότι η ομάδα έμεινε με δέκα παίκτες από το 13′, το αριθμητικό μειονέκτημά της δεν φάνηκε καθόλου στο πρώτο μέρος. Ο Σιέλης στην φάση της αποβολής του έκανε κάτι που το έχει επιχειρήσει τουλάχιστον τρεις φορές και στα φιλικά προετοιμασίας, με απόλυτη επιτυχία. Ναι, αυτό το τάκλιν σε τελευταίο παίκτη. Στο πρώτο επίσημο έφαγε κόκκινη. Αυτό είναι το ποδόσφαιρο.

Λες και η αποβολή του Κύπριου πάντως λειτούργησε αντίστροφα. Αντί η Λαμία να ασκήσει πίεση και να κλείσει τον Παναιτωλικό, αυτός όχι απλά προσαρμόστηκε, μα έπαιξε με τέτοια σύνεση που κατάφερε να απειλήσει σε τουλάχιστον τρεις περιπτώσεις.

Ο Πετράκης πιστώνεται ότι τακτικά δεν πανικοβλήθηκε, τουναντίον. Δεν έκανε το αναμενόμενο, δηλαδή να ρίξει στο γήπεδο ξανά τρίτο στόπερ. Έπαιξε με τετράδα πίσω. Και μπόρεσε σε αρκετές περιπτώσεις να «χτυπήσει» τον αντίπαλο, είτε στην κόντρα, είτε οργανωμένα.

Σε μία από αυτές τις περιπτώσεις, στο 31′ ο Λομόνακο έχει χάσει την ευκαιρία του ματς. Εφάμιλλη του χαμένου πέναλτι του Ντίαζ. Γενικότερα, η εικόνα του Αργεντινού από πέρυσι είναι ότι το βρίσκει το γκολ, μα για να το κάνει θα πρέπει πρώτα να έχει χάσει 2-3.

Δίχτυα βρήκε στις καθυστερήσεις του ημιχρόνου. Από το στατικό του Μπουζούκη, ο Κορνέζος παρενέβη στην πορεία της μπάλας και με το γυριστό του ο Λομόνακο έκανε το γκολ. Ακυρώθηκε ωστόσο. Ήταν το δεύτερο που δεν μέτρησε. Ομολογώ ότι με προβληματίζει το γιατί αυτό συνέβη.

Τηλεοπτικά είδαμε ένα ριπλέι που ουσιαστικά επισύρει παράβαση οφσάιντ λόγω του ότι ο Λομόνακο ήταν εκτεθειμένος στην πρώτη κεφαλιά. Αν εξετάστηκε όντως αυτό πρέπει να επισημανθεί κάτι, με δεδομένο το οριακό της φάσης.

Η μπλε γραμμή που έχει τοποθετηθεί δεν είναι σαφής. Βλέπετε, αμφότεροι οι αμυνόμενοι που πηδούν για κεφαλιά με τον Τορεχόν, συμμετέχουν στην φάση. Πέραν αυτού όμως η μπάλα πηγαίνει στον Λομόνακο από τον Κορνέζο. Ο αμυντικός της Λαμίας πηγαίνει καθαρά να διώξει μπάλα και κάνει «τσαφ». Αυτή είναι η εικόνα.

Ο κανονισμός ορίζει ότι «Αν η πάσα, η προσπάθεια να κερδίσει κατοχή ή απομάκρυνση από τον παίκτη που έχει στην κατοχή του τη μπάλα, είναι ανακριβής ή αποτυχημένη αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι ο παίκτης «έπαιξε με πρόθεση» τη μπάλα».

Στο δεύτερο ημίχρονο η Λαμία προχώρησε σε δύο αλλαγές, άλλαξε σχηματισμό και για ένα εικοσάλεπτο περιόρισε τον Παναιτωλικό, κάνοντας τρεις φάσεις. Η μία εξ αυτών κατέληξε στα δίχτυα, με την βοήθεια και της τύχης. Ο Γιάννης Πετράκης ερωτώμενος σχετικά στην συνέντευξη τύπου αξιολόγησε ότι οι φιλοξενούμενοι δεν άλλαξαν σχηματισμό και ότι στο συγκεκριμένο χρονικό σημείο η Λαμία δεν απείλησε ιδιαίτερα.

Εκ του αποτελέσματος, το διάστημα αυτό ήταν που έκρινε την τελική έκβαση του αγώνα, υπό το πρίσμα ότι η Λαμία σκόραρε. Για τον Παναιτωλικό ακολούθησαν αλλαγές. Αρχικά ο Μαϊντέβατς, ενώ ο Πετράκης δεν δίστασε να ρίξει στο γήπεδο τους νεαρούς Νικολάου και Κοντούρη. Τσελίκοβιτς και Λαχούντ μπήκαν για τα τελευταία δέκα περίπου λεπτά του αγώνα.

Η αίσθηση είναι ότι ο Παναιτωλικός θα μπορούσε να είχε προχωρήσει στις πρώτες αλλαγές πριν την ώρα αγώνα. Ειδικά ο Κοντούρης, παρότι στο ντεμπούτο του, δεν ήταν καθόλου αγχωμένος και έδωσε φρεσκάδα. Η Λαμία είχε ανέβει και ίσως μία διορθωτική κίνηση στο σημείο εκείνο να έδινε άλλες βοήθειες.

Όταν ο Παναιτωλικός κέρδισε το πέναλτι, υπήρχε αγωνιστική ισορροπία στο γήπεδο. Ο Ντίαζ ανέλαβε την εκτέλεση, έστειλε την μπάλα στο δοκάρι και στα «τάρταρα» την ψυχολογία των φίλων του Παναιτωλικού. Αυτό είναι το ποδόσφαιρο επί δύο, αλλά πάντα με «θύμα» τον Παναιτωλικό, ρε γαμώτο;

Δεν μπορώ να πω με βεβαιότητα αν ο Τίτορμος ήταν άτυχος ή δεν έδειξε την απαιτούμενη ικανότητα στο να σκοράρει. Θα μπορούσε να είχε βάλει τρία γκολ; Θα μπορούσε. Έβαλε κάποιο; Όχι. Το αποτέλεσμα έγραψε 0-1, έπεται εξαιρετικά δύσκολο ματς στην Τούμπα και ανεξάρτητα της έκβασής του ακολουθεί ματς τεράστιας σημασίας με τον Πανσερραϊκό στο Αγρίνιο.

Ήταν μεγάλη ευκαιρία για τον Παναιτωλικό να ξεκινήσει «με το δεξί». Δεν το έκανε, βάζει πίεση από νωρίς στην πλάτη του και πρέπει να το διαχειριστεί σωστά.

Κλείνοντας, τρεις επισημάνσεις. Η πρώτη έχει να κάνει με τα νέα μεταγραφικά αποκτήματα. Στο αρχικό σχήμα ξεκίνησαν μόνο οι Παντελάκης και Σιέλης από τους νέους.

Ναι, ο Γιάννης Πετράκης εκτιμά, εμπιστεύεται και στηρίζει όλα του τα παιδιά. Και καλά κάνει. Είναι δίκαιος, προσπαθεί να είναι αντικειμενικός, τα έχει κατακτήσει όλα αυτά. Ξέρει το υλικό του πολύ καλύτερα από μένα ή τον κάθε φίλαθλο.

Ναι, από πέρυσι έχει δείξει ότι θέλει πρώτα ο κάθε νέος να αποκτήσει την φιλοσοφία της ομάδας πριν το ρίξει στο γήπεδο (π.χ. ο Ταμπίτζε έφτασε να παίζει βασικός μετά από κάτι μήνες στα Play Outs). Κι αυτό φαίνεται να ισχύει και φέτος. Ο Σατσιάς -για να το δούμε κι από την άλλη- έριξε τον Ραντόνια που είχε ανακοινωθεί το ίδιο απόγευμα επίσημα να παίξει. Είναι άλλες οι συνθήκες φέτος. Δεν βρισκόμαστε την μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου και η ανάγκη η ομάδα να μαζέψει βαθμούς εξ αρχής αυτονόητη.

Η δεύτερη επισήμανση έχει να κάνει με την στάση του κόσμου. Αρκετοί έδωσαν το «παρών» χθες στο γήπεδο, φώναξαν για την ομάδα και χειροκρότησαν στο τέλος παρά την ήττα και την πίκρα τους. Λιάβας και Πετράκης στάθηκαν σε αυτό, ασφαλώς και αξίζουν τα εύσημα.

Τρίτη και τελευταία. Ο Παναιτωλικός χθες έχασε και αυτό δεν αλλάζει. Στο ποδόσφαιρο μετράνε τα αποτελέσματα. Ο Πετράκης στάθηκε στο γεγονός ότι έγινε μεγάλη προσπάθεια, ότι η ομάδα του άξιζε κάτι από το ματς και ότι η εικόνα αφήνει περιθώρια αισιοδοξίας. Δίκιο έχει. Όπως αναφέρθηκε και παραπάνω ο Παναιτωλικός ήταν καλύτερος της Λαμίας. Βέβαια, το πώς κατάφερε να χάσει είναι αυτό που πρέπει να προβληματίσει.