9 Μαρτίου 1926: Ημερομηνία-σταθμός για την Αιτωλοακαρνανία, αφού εκείνο το απόγευμα ιδρύθηκε ο «Γυμναστικός Σύλλογος Αγρινίου Παναιτωλικός».
Με «σκοπόν την ανάπτυξιν και έντασιν Γυμναστικού και Αγωνιστικού φρονήματος, την Ηθικήν επίβλεψιν και την δυνατήν μετασχολικήν εκπαίδευσιν των ανηλίκων δια Παιδονομίας και Εσπερινών ή Κυριακών Σχολών» πάρθηκε η σχετική απόφαση, όπως αναφέρει το καταστατικό.
Το «Φιλεκπαιδευτικός» στα αρχικά του προστέθηκε επίσημα στην έκτακτη Γενική Συνέλευση στις 15 Δεκεμβρίου 1935, αν και το σχετικό λειτούργημα είχε αρχίσει λίγες εβδομάδες ύστερα από τη γέννηση του σωματείου.
Εκείνη την εποχή η πολιτεία είχε θεσπίσει τον Παιδονόμο στο παιδαγωγικό σύστημα, προκειμένου οι νέοι να επιτηρούνται εκτός σχολείου και να προφυλάσσονται από κακές συνήθειες.
Στο Αγρίνιο ο Παναιτωλικός ήρθε να παίξει αυτόν τον ρόλο και επίσημα από την Πρωταπριλιά του 1926, αντικαθιστώντας τον Διδασκαλικό Σύλλογο που δεν μπορούσε να σηκώσει το οικονομικό βάρος του εγχειρήματος.
Παράλληλα, από το σχολικό έτος 1926-27 μέχρι το 1982-83, το σωματείο λειτούργησε τις Νυχτερινές Σχολές για άπορους μαθητές, γεγονός που μαρτυρά ότι η λέξη «Φιλεκπαιδευτικός» δεν προστέθηκε άδικα στα αρχικά του.
Ένας σύλλογος-πρότυπο, ο οποίος από τη στιγμή που επί σειρά δεκαετιών υπηρέτησε τους ιερούς σκοπούς της ίδρυσης (και υπηρετεί ακόμα αρκετούς), δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από κανέναν.
Με αφορμή τα γενέθλια του Παναιτωλικού, το Sport-Retro.gr παραθέτει τα πρώτα βήματα του ποδοσφαιρικού τμήματος, τον αντίκτυπο στην τοπική κοινωνία και τις παρθενικές φιλικές αναμετρήσεις, σε ένα αφιέρωμα «ντυμένο» από σπάνιες φωτογραφίες.
Την Παρασκευή 8 Αυγούστου 1930, η εφημερίδα «Αθλητικός Τύπος» δημοσίευσε ένα μεγάλο, για τα δεδομένα της εποχής, αφιέρωμα στο καμάρι του Αγρινίου και ένα σημαντικό απόσπασμα μεταφέρεται στη δημοτική γλώσσα.
«Ποδόσφαιρο για το Αγρίνιο πριν να το εντάξει ο Παναιτωλικός ήταν, και για όσους ακόμα έτυχε να παραστούν σε καμιά ξένη συνάντηση, ένα παιχνίδι που έχει εφευρεθεί για να περνούν τις ώρες της σχολής τους οι νέοι.
Η σεζόν βρήκε το Αγρίνιο «νεκρό». Κι ο Παναιτωλικός κάθε άλλο παρά ποδόσφαιρο έπαιζε. Είχε και έχει όλα τα άλλα αθλητικά και μη αγωνίσματα, δρόμο, άλμα, σφαιροβολία, δίσκο, ακοντισμό, βόλεϊ κ.λ.π., αλλά ποδόσφαιρο είπαμε ήταν ξένο.
Μόλις τον περασμένο Μάρτιο άρχισαν οι αθλητές του συλλόγου να παίζουν ποδόσφαιρο. Τρεις-τέσσερις εξ αυτών ήξεραν κι έδειξαν και στους άλλους. Έτσι δημιουργήθηκε ο πυρήνας. Έγινε ομάδα, η οποία εξασκούνταν ούτε λίγο ούτε πολύ τρεις-τέσσερις ώρες την ημέρα.
Την έλαβε υπόψη και με τη μεγάλη βοήθεια του Δήμου κινήθηκε πιο αποτελεσματικά.
Φυσικά δεν ήταν δυνατόν να μείνει χωρίς γυμναστή. Μόλις απέκτησε ταμείο, η πρώτη κίνηση ήταν να αναζητήσει προπονητή ποδοσφαίρου. Και τον βρήκε. Πήρε τον κ. Αχ. Κεχαγιά από την ΑΕΚ των Αθηνών, o οποίος κατέχει το ποδόσφαιρο πολύ καλά και είναι και ένα ηθικό στοιχείο για τον σύλλογο, κύριος λαμπρός, σοβαρός, που έχει αφοσιωθεί με μεγάλο ενδιαφέρον στη δουλειά του. Το δρομολόγιό του είναι δωμάτιο ύπνου, γυμναστήριο, ξενοδοχείο φαγητού.
Ο σύλλογος στην εκλογή του προπονητή υπήρξε πολύ τυχερός και ο κ. Κεχαγιάς υποθέτουμε θα είναι πολύ ευχαριστημένος από αυτόν και από τη φιλόξενη κοινωνία μας. Ο προπονητής τι βρήκε στο γυμναστήριο του Παναιτωλικού δεν θα το πούμε. Θα το αφήσουμε να το κρίνουν οι φίλαθλοι του Αγρινίου, το κοινό της πόλης, όσοι τέλος πάντων γνωρίζουν ποια αθλιότητα υπήρχε πριν από τον γυμναστικό του συλλόγου.
Παρέλαβε δε μια ομάδα την οποία σιγά-σιγά την έβγαλε από την αφάνεια, την ανέδειξε, την έβαλε σε σειρά και πολύ γρήγορα ελπίζουμε να την καταστήσει σεβαστή στους φίλους της και τρομερή στον Πύρρο Ιωαννίνων.
Από εδώ αρχίζει η ποδοσφαιρική σεζόν για το Αγρίνιο. Φορέας του ποδοσφαίρου είναι ο Παναιτωλικός που βαδίζει τώρα καλά και χρησιμεύει ως πρωτοπόρος της ποδοσφαιρικής κίνησης για όλο τον νομό μας, μα πιστεύουμε και για ολόκληρη τη Δυτική Ελλάδα. Δεν το βεβαιώνουμε το τελευταίο, ελπίζουμε όμως να το δείξει η νέα ποδοσφαιρική σεζόν».
Έπειτα, ο συνεργάτης της εφημερίδας επικεντρώνεται σε μερικές από τις πρώτες φιλικές αναμετρήσεις που έδωσε τότε ο Παναιτωλικός, με παρθενικό αντίπαλο τον «Αβέρωφ του Καράμπελα».
Η μονομαχία δόθηκε στα Ιωάννινα και συγκεκριμένα στην πλατεία των Στρατώνων, η οποία περιελάμβανε το ποδοσφαιρικό γήπεδο της πόλης μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1930 και σήμερα φέρει την ονομασία «25ης Μαρτίου».
Το προαναφερθέν σχόλιο για τον Πύρρο Ιωαννίνων μαρτυρά ότι τότε η ομάδα είχε μεγάλη δυναμική στην ευρύτερη περιοχή, ενώ ο «Αβέρωφ του Καράμπελα» πιθανώς να πρόκειται για μια μικτή παικτών από τα Ιωάννινα.
Το τελικό 2-1 υπέρ του Παναιτωλικού κρίθηκε άκρως ικανοποιητικό γιατί «ο αντίπαλος ήταν ανώτερος, καταρτισμένος από πολλά χρόνια και πρωταθλητής της Ηπείρου», όπως αναφέρει το δημοσίευμα που φέρει την υπογραφή του Χριστόφορου Γεροβασίλη.
Όταν διαδόθηκε το νικηφόρο αποτέλεσμα στο Αγρίνιο, στην κεντρική πλατεία υψώθηκε η σημαία του συλλόγου και έγινε ανάκρουση χαρμόσυνου εμβατηρίου.
Ορόσημο για την τοπική κοινωνία και δη για το φίλαθλο κοινό αποδείχθηκε εκείνη η αναμέτρηση, εξ ου και το έντονο ενδιαφέρον των κατοίκων για το φιλικό της 25ης Μαΐου με τον Παναμβρακικό στην Άρτα.
Το νικηφόρο 2-0 αύξησε τον ενθουσιασμό των ντόπιων, οι οποίοι άρχισαν να κουβεντιάζουν ολοένα και περισσότερο για το νεοφερμένο άθλημα.
Ο Ιούνιος του 1930 μπήκε με ένα ξεχωριστό γεγονός για την πόλη του Αγρινίου, καθώς την πρωτομηνιά ο περίφημος Πύρρος Ιωαννίνων κατηφόρισε για μία φιλική αναμέτρηση απέναντι στον Παναιτωλικό.
Το ματς αρχίζει, αλλά είναι προφανές ότι δεν κυλά ομαλά, δεδομένου ότι οι φιλοξενούμενοι «αλλάζουν δύο διαιτητάς», όπως επισημαίνει ο συντάκτης του κειμένου της εποχής.
Στη συνέχεια αναφέρεται: «Ασχημονούν στο γήπεδο, υβρίζουν σκαιότατα το κοινό. Ο παίκτης Τάκης Μαρτίνης, ο οποίος λέγεται ότι είναι μορφωμένος, αποβάλλει τον ανθρωπισμό του και φασκελώνει με τα δέκα την κοινωνία.
Τα ξέρετε τα παρεπόμενα εκ των εφημερίδων. Σηκώνονται φεύγουν. Η ρεβάνς (σ.σ. προφανώς ο συντάκτης θεωρεί ως πρώτο ματς το φιλικό με τον επίσης γιαννιώτικο «Αβέρωφ του Καράμπελα») ματαιούται. Είθε να δοθεί υπό καλύτερους οιωνούς».
Στις 15 Ιουνίου ο Παναιτωλικός του Αγρινίου μεγαλουργεί, καθώς υπό το βλέμμα τετραψήφιου αριθμού θεατών, επιβάλλεται 7-1 του Παναιτωλικού Μεσολογγίου, ο οποίος έναν χρόνο αργότερα ενώνεται με άλλους τοπικούς συλλόγους για τη δημιουργία της σημερινής Α.Ε. Μεσολογγίου.
Τη νύχτα ομάδες νεαρών ξεχύνονται στην πόλη για να μεταφέρουν το σκορ και στις πιο απόμακρες συνοικίες της, ενώ παράλληλα σκαρφίζονται και τραγουδούν διθυραμβικά τετράστιχα.
Την άλλη μέρα υποβάλλονται δεκάδες αιτήσεις εγγραφής στο ποδοσφαιρικό τμήμα του Παναιτωλικού, δείγμα του «γκελ» που έκανε στην τοπική κοινωνία αυτή η τόσο μεγάλης έκτασης νίκη.
Ο συντάκτης Χριστόφορος Γεροβασίλης εξηγεί με παραστατικό τρόπο γιατί δεν νοείται η ομάδα να απαρτίζεται από μεγαλύτερους σε ηλικία παίκτες «διότι δεν φταίνε αυτοί αν στα χρόνια τους έπαιζαν γουρούνα, αντόγυρο, αμπάριζα, σκλάβα, πετροπόλεμο, χαλκουνοπόλεμο και όχι ποδόσφαιρο».
Μερικές ημέρες αργότερα, συγκεκριμένα στις 22 Ιουνίου, ο Παναιτωλικός μετέβη στην Άρτα για τη ρεβάνς με τον Παναμβρακικό, συνοδευόμενος από οκτώ μεγάλα αυτοκίνητα και πολλά μικρά.
Τετρακόσιοι θεατές συγκεντρώθηκαν για τον αγώνα και σε πολλά σημεία του γηπέδου διακρίνονταν τα γαλαζοκίτρινα χρώματα του συλλόγου.
Ο Παναμβρακικός, ο οποίος ενισχύθηκε από δύο παίκτες του Πύρρου Ιωαννίνων, υποχρέωσε τον Παναιτωλικό στην πρώτη του ήττα.
Το επόμενο φιλικό δόθηκε στις 13 Ιουλίου με την ομάδα του Αγρινίου να επισκέπτεται το Μεσολόγγι για τη ρεβάνς κόντρα στον ομώνυμο αντίπαλο.
Περισσότεροι από 400 φίλαθλοι συνόδευσαν τον Παναιτωλικό με αυτοκίνητα και τρένα, ωστόσο αρκέστηκαν στη «λευκή» ισοπαλία απέναντι σε έναν σύλλογο που ενισχύθηκε από τους «ξένους» Αλαβάνο και Παπακωνσταντίνου.
Προς τιμήν της η ομάδα του Αγρινίου παρέκαμψε το γεγονός ότι χρησιμοποιήθηκαν παίκτες που δεν ανήκαν στον αντίπαλο, προκειμένου να μην ματαιωθεί ο φιλικός αγώνας.
Τέλος, ο Παναιτωλικός αντιμετώπισε την ΑΕΚ των Πατρών, η οποία φημιζόταν για το τεχνικό και λεπτό παίξιμό της, όπως ανέφερε ο συντάκτης, όμως η νίκη ήρθε με 2-1.
Πηγή: sport-retro.gr
This website uses cookies.
Read More