Πράξεις, δίχως «στρογγυλέματα»

Το ντροπιαστικό απόγευμα του Παναιτωλικού στην Λιβαδειά δεν αφήνει κανένα μα κανένα απολύτως περιθώριο για «στρογγυλέματα».

Του Κωνσταντίνου Ρίγκου

Αρνητική ιστορία έγραψε ο Παναιτωλικός του Πετράκη χθες στην Λιβαδειά. Γνώρισε την πιο βαριά του ήττα στην Super League, σε μία «μαύρη σελίδα» στην ιστορία του. Ο Λεβαδειακός σκόρπισε τον Παναιτωλικό και το χειρότερο; Χωρίς να ιδρώσει.

Η ομάδα που ο Κρητικός τεχνικός έκανε την περασμένη σεζόν να μην δέχεται γκολ ούτε με… αίτηση, έγινε έρμαιο στις ορέξεις μίας καλοδουλεμένης αντιπάλου.

Ο Παναιτωλικός μπήκε στο γήπεδο χωρίς να το πιστεύει. Παθητικά, άνευρα. Οι κακές εκκινήσεις σε δύο ματς που υποτίθεται ότι η ομάδα θα έπρεπε να «μασάει σίδερα» είναι μία πραγματικότητα. Το είδαμε και με τον Βόλο.

Υπήρξε ένα εικοσάλεπτο, χοντρικά στο παιχνίδι, που η εικόνα ωστόσο ήταν διαφορετική. Μετά το 1-0 ο Παναιτωλικός έδειξε σημεία ζωής. Κυκλοφόρησε μπάλα, έβγαλε στιγμές. Έδειξε δείγματα που για μας έκαναν να πιστεύουμε ότι μπορεί να αντιδράσει. Αφού δεν σκόραρε στο διάστημα που ισορρόπησε, πήρε πρωτοβουλία και έφτιαξε 3-4 στιγμές ο Παναιτωλικός, βρέθηκε αντιμέτωπος με το απόλυτο χάος.

Το 2-0 ήρθε κόντρα στην ροή του αγώνα, με την άμυνα να αδρανεί. Ο Κόστα Άλεξιτς έκανε κάτι παιδαριώδες, αφήνοντας την ομάδα με δέκα παίκτες για θέατρο. Από εκεί και πέρα; Επήλθε ολική κατάρρευση. Ο Λεβαδειακός έκανε ότι ήθελε την άμυνα του Παναιτωλικού, έγιναν δύο ακόμα πέναλτι, μία ακόμα αποβολή, συνολικά δύο αναγκαστικές αλλαγές. Ότι ήταν να γίνει λάθος έγινε, ότι ήταν να πάει λάθος πήγε.

Ήττα με 6-0, τα τρία γκολ με πέναλτι, δύο αποβολές, δύο αναγκαστικές αλλαγές. Τι περισσότερο να πούμε από εκεί και πέρα; Το αποτέλεσμα είναι ντροπή.

Από εκεί και πέρα, η ομάδα εισέρχεται σε σοβαρή εσωστρέφεια και ο οργανισμός Παναιτωλικός οφείλει να δείξει αντανακλαστικά. Να δείξει ότι σέβεται τον κόσμο, πρωτίστως όσους ταξίδεψαν στην Λιβαδειά. Στην πράξη.

Άμοιρος ευθυνών δεν είναι κανείς, ωστόσο η ισοπέδωση είναι το μόνο εύκολο σε τέτοιες περιπτώσεις.

Ο Πετράκης έδωσε «σπίθα» σε έναν ολόκληρο Παναιτωλικό. Οδήγησε την ομάδα πρώτη φορά στην ιστορία της σε ημιτελικό κυπέλλου. Ανέβασε τον κόσμο στα νταμάρια της Καισαριανής. Πέτυχε σπουδαίες νίκες εντός και εκτός. Έφτασε ένα βήμα πριν την οκτάδα. Συσπείρωσε. Κέρδισε την στήριξη με το σπαθί του. Του αξίζει όμως σεβασμός σε κάθε περίπτωση.

Όπως είναι γεγονότα τα παραπάνω που αναφέρθηκαν, έτσι υπάρχουν και γεγονότα που οδηγούν στο «κλείσιμο» του κύκλου του.

Από το καλοκαίρι υποβόσκει μία κατάσταση που όλοι την παρατηρούμε-καταγράφουμε. Καιρό τώρα ο Παναιτωλικός δείχνει δυστοκία στο να παίξει παραγωγικό ποδόσφαιρο. Επανειλημμένα το σχετικό ερώτημα έχει τεθεί στον Πετράκη. Στηρίχθηκε και εύλογα υπήρξε κατανόηση προς την κουβέντα του ότι χρειάζεται χρόνος. Αλλά η εικόνα, παιχνίδι το παιχνίδι, δεν αλλάζει. Ίσα-ίσα, φτάσαμε στο χθεσινό. Μία ομάδα που πέρυσι σε όλη τη χρονιά δέχθηκε 22 γκολ φέτος έχει ήδη δεχθεί 12. Την στήριξη την έχασε μέσα στο γήπεδο. Αυτό είναι το ποδόσφαιρο, δυστυχώς.

Γενική ομολογία είναι ότι το φετινό ρόστερ διαθέτει ποιότητα. Εφόσον το δεχόμαστε αυτό, σημαίνει προφανώς ότι κάτι έχει «χαθεί» στην πορεία. Το τι έχει πάει λάθος οφείλουν να το προσδιορίσουν και να το επιλύσουν οι της διοίκησης. Η επιλογή της συνέχισης της συνεργασίας με τον Κρητικό τεχνικό, εκ του αποτελέσματος δεν απέδωσε, τους «βαραίνει» το να πράξουν αυτά που πρέπει για να «γυρίσει το χαρτί».

Καταλήγοντας, κάτι στο οποίο πρέπει να σταθούμε είναι το εξής. Δεν γίνεται στα καλά να είμαστε όλοι μαζί και στην αποτυχία ο καθένας μόνος του. Δεν πάει έτσι. Κανένας ποδοσφαιρικός οργανισμός δεν λειτουργεί έτσι.

Είναι γεγονός ότι η κατάσταση είναι συγκεκριμένη, στο ποδόσφαιρο όπως και στην ζωή γενικότερα όλοι κρίνονται. Η μεγάλη εικόνα είναι ο Παναιτωλικός.

Δεν υπάρχει άνθρωπος που να δηλώνει ότι υποστηρίζει τον Τίτορμο και να μην είναι «σκασμένος» από το χθεσινό.

Όλοι φέρουν ευθύνη απέναντι στον κόσμο της ομάδας, την οποία πρέπει να αναλογιστούν. Δεν υπάρχουν «μα» και «μου». Η φανέλα είναι βαριά. Πρέπει η υφιστάμενη κατάσταση να αλλάξει όσο είναι καιρός. Ειδάλλως τα 100χρονα θα συνοδεύονται αντί για πανηγύρια από δράματα.