Σημαντικός βαθμός, πίστη στην ομάδα και… αυτοσκοπός η νίκη με Αστέρα

Το πόσο σημαντικός και σπουδαίος είναι ο βαθμός που πήρε στο «Καραϊσκάκη» ο Παναιτωλικός νομίζω ότι όλοι μπορούμε να το αντιληφθούμε. Οφείλουμε ωστόσο να δούμε πιο διεξοδικά και να ξεκαθαρίσουμε ορισμένα πράγματα.

Του Κωνσταντίνου Ρίγκου

Ο Παναιτωλικός στο «Καραϊσκάκη» ήταν εξαιρετικός. Έπαιζε απέναντι σε έναν αντίπαλο πολύ μεγαλύτερης αξίας -βάσει μπάτζετ- και δυναμικής. Σε μία έδρα στην οποία ελάχιστες ομάδες θα καταφέρουν και φέτος να περάσουν αλώβητες. Σε μία έδρα που ο ίδιος δεν είχε πάρει αποτέλεσμα ποτέ. Για να το έκανε τώρα σημαίνει ότι κάτι έκανε καλά.

Τι ήταν αυτό; Υπήρξε άριστος αμυντικά. Υπηρέτησε με τρομερή συνέπεια το πλάνο, όλοι οι ποδοσφαιριστές είχαν σταθερότητα στην απόδοσή τους και με μπροστάρηδες τους Λιάβα, Μλάντεν, Πέρες, Τσάβες ήρθε το τελικό αποτέλεσμα.

Ο Παναιτωλικός πήρε έναν βαθμό που δεν προϋπολόγιζε η αλήθεια είναι, φέρνοντας σε πέρας μία εξαιρετικά δύσκολη αποστολή. Να τελικά που η ομάδα αυτή είναι σε θέση να κάνει ότι έκανε η Λαμία στην ΑΕΚ ή ότι έκανε η Athens Kallithea επί του Παναθηναϊκού.

Μα, θα πει κανείς, η Athens Kallithea έκανε τόσες φάσεις στην Λεωφόρο, άξιζε να νικήσει. ΟΚ. Και ο Παναιτωλικός πέρυσι με τον Άρη στο Αγρίνιο για τα ημιτελικά του Κυπέλλου τι έκανε; Ή με τον Ολυμπιακό στο Αγρίνιο πάλι, που ηττήθηκε με το αυτογκόλ του Τορεχόν; Αυτή είναι η μπάλα. Και όχι δεν είναι θέμα ποιότητας.

Έχουμε γενικότερα μία τάση να μην εκτιμούμε και να μην πιστεύουμε ως φίλαθλοι στην Ελλάδα, την επαρχία, το Αγρίνιο για να το πάω πιο συγκεκριμένα, αυτό που έχουμε.

Ο Πέρες που πέρυσι άκουσε και τι άκουσε, έχει από τον Ιανουάριο του ’24 μέχρι και σήμερα που πηγαίνει… τάπα. Ο Λιάβας μετά την περσινή του σεζόν, κι έχοντας ακούσει όλα αυτά τα χρόνια τα πάντα, εξελίσσεται σε φυσικό ηγέτη του Παναιτωλικού. Αυτά είναι δύο ενδεικτικά παραδείγματα. Υπάρχουν πολλά.

Ο Πετράκης ως προς την διαχείριση του ρόστερ του ακολουθεί την δική του, απόλυτη λογική. Δεν χαμπαριάζει από τι λέγεται και το τι γράφεται. Το έκανε από την πρώτη στιγμή, θα συνεχίσει να το κάνει και τώρα. Εκεί που ο κόσμος έχει την απαίτηση να μπουν με μιας όλες οι νέες μεταγραφές, αυτός πάει με τα δικά του «νερά». Πιστεύει τους παίκτες του, πιστεύει την ομάδα του.

Και πράγματι, δεν μπορεί κανείς να πει ότι η εικόνα του Παναιτωλικού στις πρώτες τέσσερις αγωνιστικές, που παίζει κατά κύριο λόγο με παιδιά που ήταν από πέρυσι στο ρόστερ, στο βασικό σχήμα, δεν είναι δυναμική. Έχασε ένα ματς που δεν άξιζε να χάσει με την Λαμία. Στάθηκε καλά στην Τούμπα στο πρώτο μέρος, ήταν κακός (το μόνο ψεγάδι ως ώρας) στο δεύτερο, πήρε τον Πανσερραϊκό, έφυγε με βαθμό από το Φάληρο.

Απέναντι στον Ολυμπιακό παρόλα αυτά ο Πετράκης βρήκε την ευκαιρία να ρίξει ξανά στο γήπεδο τον Λαχούντ, να δώσει χρόνο συμμετοχής σε Ρόα και Λουίς. Ο Πορτογάλος από τις πρώτες του επαφές δείχνει καλά στοιχεία. Αυτό τουλάχιστον εγώ διέκρινα για όσο αγωνίστηκε χθες.

Σε κάθε περίπτωση το ματς του Φαλήρου πέρασε. Ο Τίτορμος μπροστά του έχει μία ακόμα μεγαλύτερη πρόκληση. Να καταφέρει -επιτέλους- να νικήσει τον Αστέρα στο Αγρίνιο.

Μία ομάδα ποιοτική, που έχει υψηλές βλέψεις αλλά μέχρι στιγμής δεν έχει ξεκινήσει όπως θα ήθελε. Νίκησε τον Παναθηναϊκό, πήρε Χ από τον Άρη αλλά ηττήθηκε από Βόλο, Ατρόμητο. Μία ομάδα που άλλαξε προπονητή (με Μακελελέ για πρώτη φορά στον πάγκο στο Αγρίνιο), μία ομάδα που παραδοσιακά δυσκολεύει στην Προυσιωτίσσης.

Δεν με νοιάζει να δω έναν Παναιτωλικό που θα μαγέψει με το ποδόσφαιρό του. Με νοιάζει ο Παναιτωλικός να νικήσει. Τόσο απλά.

Τα εισιτήρια κυκλοφορούν ήδη. Ας κάνουμε το χρέος μας κι ας αφήσουμε επιτέλους τον καναπέ και το πληκτρολόγιο.