«Στα 11 βήματα» με το TitormosNet: Γιώργος Λιάβας

Γιώργο, ας πιάσουμε την ιστορία από πέρυσι. Εμφανίζεσαι ξαφνικά στην ποδοσφαιρική πραγματικότητα του Παναιτωλικού, όταν ο Τραϊανός Δέλλας σε ξεκινά στα φιλικά και σου δίνει τις ευκαιρίες σου μέσα στη σεζόν. Τι είναι αυτό που κρατάς από την περσινή σου, πρώτη σεζόν στην ομάδα και τι από τον άνθρωπο και προπονητή Τραϊανό Δέλλα;

Κοίτα, η αλήθεια είναι ότι πέρσι έγιναν πάρα πολύ γρήγορα όλα. Το καλοκαίρι φύγαμε για διακοπές  και μέχρι να γυρίσουμε, μας ενημέρωσαν ότι ξεκινάμε προετοιμασία με την πρώτη ομάδα. Στην αρχή δεν πίστεψα ποτέ ότι θα συνέχιζα μετά την προετοιμασία και ήμουν πολύ χαλαρός. Έλεγα όσο πάει, είμαι μικρός, αλλά μετά έβλεπα ότι ο προπονητής με εμπιστεύεται, γιατί έπαιζα στα φιλικά και πίστεψα ότι εδώ είναι η ευκαιρία μου, πρέπει να τα δώσω όλα και όντως έγινε. Μου έδωσε την ευκαιρία επίσημα από την πρώτη κιόλας αγωνιστική.

Τον ευχαριστώ τον κόουτς, τον κ. Δέλλα. Ένας εξαιρετικός προπονητής, πάνω από όλα όμως, πολύ καλός άνθρωπος. Ήταν σαν ένας ακόμη παίκτης που όλοι μας σεβόμασταν. Τεράστια η καριέρα του, άλλωστε.

Γίνεσαι λοιπόν ο δεύτερος νεότερος παίκτης που φορά τον Τίτορμο στο στήθος, στα 17 σου χρόνια και κάτι, πίσω μόνο από τον Πέτρο Μίχο. Ντεμπούτο με τον Ατρόμητο. Μπορείς να ανακαλέσεις στη μνήμη σου το τι σκεφτόσουν, το τι ένιωθες στην πρώτη σου επίσημη συμμετοχή; Είσαι στη φυσούνα, ξέρεις ότι θα μαρκάρεις παίκτες όπως ο Ούμπιδες και βγαίνεις στο γήπεδο. Ποια είναι τα συναισθήματα; Ήταν ένα όνειρο; Μία δικαίωση;

Έχω μια φωτογραφία στο κινητό μου, ένα κειμενάκι που λέει για τη ζωή του ποδοσφαιριστή ότι «Όλα αρχίζουν όταν ανεβαίνεις τα σκαλιά της φυσούνας και ακούγονται οι τάπες των παπουτσιών». Ανεβαίνοντας τα σκαλιά σκεφτόμουν αυτό, το όνειρό μου θα γίνει πραγματικότητα. Είχα άγχος αλλά όταν σφυρίζει ο διαιτητής και ακούς και τη φασαρία από τις κερκίδες δεν έχεις χρόνο να σκεφτείς τίποτα παρά μόνο τον αγώνα. Πίστευα ότι θα βγω έξω και θα κοιτάω τι γίνεται εκεί. Παίζεις μόνο για να πετύχεις το στόχο.

Όσο για τη δικαίωση το σκέφτηκα μετά. Την ώρα που γίνεται δε συνειδητοποιείς πολλά. Πολύ καιρό αργότερα το καλοκαίρι ή όταν ήμουν στο χωριό μου ή με φίλους και σκεφτόμουν τι έχω κάνει, τότε το κατάλαβα.

Και κάπως έτσι, ένα χρόνο μετά, καθιερωμένος στον Παναιτωλικό αλλά και στην Εθνική Ελπίδων, ενώ αγωνίζεσαι ως συμπαίκτης με παιδιά που είναι 3 χρόνια μεγαλύτερα από σένα! Μάλιστα, τον περασμένο Μάρτη σκόραρες απέναντι στην Αγγλία, ως αριστερό μπακ κιόλας. Θα χαρακτηριζόταν αυτή η στιγμή ως η κορυφαία ως τώρα στην πορεία σου; Κι αν όχι αυτή, τότε ποια;

Σίγουρα ατομικά ναι, είναι η κορυφαία στιγμή. Αλλά στην ερώτηση «πες μου την αγαπημένη σου στιγμή» θα σκεφτώ νίκες με την ομάδα, επειδή είναι και πιο δύσκολο. Το «διπλό» στον Άρη νομίζω ότι είναι κορυφαία στιγμή. 

Σε κάθε ομάδα, ο κόσμος είναι ο σκληρότερος κριτής αλλά ταυτόχρονα και ο μεγαλύτερος προστάτης ενός νέου παιδιού/ποδοσφαιριστή. Ο κόσμος στην αρχή απορούσε ποιος είσαι, τώρα σε έμαθαν για τα καλά. Ξεκάθαρα, εμείς οι Αγρινιώτες, οι Παναιτωλικοί, το έχουμε αυτό επί… 10, ως προς την κριτική ή τον έπαινο. Εσύ πώς αισθάνεσαι και πώς εκλαμβάνεις τα θετικά ή τα αρνητικά σχόλια του κόσμου;

Στη ζωή υπάρχει κριτική. Από τη στιγμή που θα βγεις από το σπίτι σου το μόνο σίγουρο είναι ότι θα κριθείς. Πόσο μάλλον ένας ποδοσφαιριστής. Αυτό όμως δεν είναι ούτε πίεση αλλά ούτε και περνάει και αδιάφορο. Προσωπικά δέχομαι, όπως όλοι, τα θετικά σχόλια και ευχαριστώ για αυτά. Καθημερινά δουλεύω όλο και πιο σκληρά για να πείσω όσους έχουν αρνητική άποψη ότι κάνουν λάθος. Όλοι έχουμε άποψη για τον καθένα, κάποιοι παίκτες αρέσουν κάποιοι όχι. Προσπαθώ να τους πείσω ότι είναι λάθος.

Ερώτηση παγίδα. Με μία λέξη, τι είναι για τον Γιώργο Λιάβα ο Παναιτωλικός; Πώς αισθάνεσαι που φοράς αυτή τη φανέλα, με αυτό το σήμα στο στήθος; Και ποιος από όσους αγωνίστηκαν στην ομάδα είναι το μεγαλύτερο ίνδαλμα για σένα;

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ. Με όλα τα γράμματα κεφαλαία. Είμαι στον Παναιτωλικό από αρκετά μικρός. Από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο, όλοι μου έχουν φερθεί με τον καλύτερο τρόπο. Ο αγαπημένος μου παίκτης… Μόλις έκανες την ερώτηση μου ήρθε στο μυαλό ο Θεοδωρίδης. Θυμάμαι ήμουν μικρός όταν έπαιζε, έχουν περάσει κι άλλοι μεγάλοι παίκτες. Ο Καμαρά… Και σε ποιον δεν αρέσει ο Καμαρά; Μαρτίνεζ, Βιγιαφάνιες, τόσοι…

Κάπου εδώ, κι ενώ η ηχογράφηση σταμάτησε, ρώτησα τον Γιώργο αν θυμόταν τον πρώτο αγώνα του Παναιτωλικού που είχε παρακολουθήσει.«Δεν θυμάμαι ποιος ήταν ο αντίπαλος. Θυμάμαι όμως ότι δεν υπήρχαν εισιτήρια! Μπήκαμε κρυφά, με τη βοήθεια ενός φίλου, στο πίσω μέρος εκεί που τότε δεν υπήρχε το πέταλο». Πήγα χρόνια πίσω ακούγοντάς τον και θυμήθηκα τις εποχές που έφευγα τρέχοντας από το φροντιστήριο μήπως και προλάβω τις πόρτες ανοικτές, στο δεύτερο ημίχρονο… 

Με το νούμερο 54 στην πλάτη… Πολύς κόσμος δεν ξέρει κι απορεί γιατί αυτό το νούμερο; Θες να μας λύσεις την απορία;

Το φοράω για δύο λόγους. Πρώτον γιατί από μικρός στις Ελπίδες Αγρινίου το είχα διαλέξει, μου άρεσε. Στα video games που έπαιζα αυτό επέλεγα πάντα. Ο πιο σημαντικός όμως είναι ότι πρόκειται και για την ηλικία που «έφυγε» ο πατέρας μου από τη ζωή και θα κρατήσω αυτόν τον αριθμό μέχρι τέλους γιατί του οφείλω πολλά και θέλω να τον δικαιώσω.

Γιώργο, πόσο φαντασμαγορικό είναι για ένα λυκειόπαιδο να πηγαίνει σχολείο τις καθημερινές και τα Σαββατοκύριακα να παίζει στη Super League; Ουσιαστικά, η ερώτηση είναι απλή: Πώς ήταν για σένα η εμπειρία του να είσαι από τους πιο αναγνωρίσιμους μαθητές του σχολείου σου; Πώς σε αντιμετώπιζαν οι συμμαθητές;

Απλά έγινα λίγο πιο διάσημος. Αρκετά βασικά. Σίγουρα η καθημερινότητά μου άλλαξε. Μετά από ματς π.χ μπορεί ένας συμμαθητής να μου έλεγε «ξέρεις δεν έπαιξες καλά χθες» ή «μπράβο που κερδίσατε», γενικά όμως συγκριτικά με τα άλλα παιδιά, άλλαξε το πρόγραμμά μου. Μεγάλωσα, έγινα βετεράνος (γέλια)!

Σε έχουμε δει να αγωνίζεσαι ως δεξί μπακ, ως αριστερό μπακ και ως αμυντικό χαφ. Επιθετικός πότε σκοπεύεις να παίξεις;

Αν με βάλει ο προπονητής εγώ θα παίξω! Τις περισσότερες φορές έχω αγωνιστεί σαν μπακ. Στις ακαδημίες έπαιζα σαν αριστερό μπακ. Στην πρώτη ομάδα περισσότερο δεξί μπακ. Φέτος κυρίως αριστερό και στις προπονήσεις. Νομίζω ότι η θέση που μου αρέσει περισσότερο, η θέση μου, είναι του αμυντικού χαφ, 6άρι. 

Υπάρχει μία «μικρή αφάνα» που έχει μπει στις ζωές μας το τελευταίο διάστημα. Ξέρουμε ότι σε συνδέει στενή φιλία με τον Μάκη Μπακαδήμα. Δεν γίνεται επίσης να μην παίζετε FIFA στο Playstation.  Δεν θέλω να χαλάσω καμία φιλία, αλλά ποιος «τρώει»  το μεγαλύτερο «πελάτιασμα» από τους δυο σας;

Δε θα χαλάσεις καμία φιλία! Δεν έχουμε παίξει αντίπαλοι ούτε μία φορά κι ας είμαστε συγκάτοικοι 4 χρόνια. Παίζουμε μαζί, μπορεί να ξεκινήσουμε καριέρα με μία ομάδα και να φτάσουμε στο…2060 ακόμα και 4 φορές, μέχρι να σταματήσει το παιχνίδι να «βγάζει» νέους παίκτες. Θα ήταν ωραία ιδέα πάντως να κάνετε τις συνεντεύξεις παίζοντας FIFA, αλλά να μην φαίνεται το σκορ και εκτεθεί κόσμος!

Έχεις αναλάβει τον Παναιτωλικό σε ένα ηλεκτρονικό παιχνίδι, στο FIFA καλή ώρα. Φτάνεις σε τελικό κυπέλλου και κερδίζεις πέναλτι στο 90’, που κρίνει το αποτέλεσμα. Θα το έδινες στον… εαυτό σου να το εκτελέσει; Κι αν το έχανες;

Θα το χτύπαγα εγώ ΣΙΓΟΥΡΑ. Τώρα για το τι θα έκανα αν το έχανα, δεν μπορώ να το σκεφτώ γιατί δύσκολα χάνω τέτοια χτυπήματα (γέλια).

Όλα στην καριέρα σου πάνε κατ’ ευχήν και παίζεις σε τελικό μεγάλης διασυλλογικής διοργάνωσης. Έχεις τις προσκλήσεις σου, έχεις τακτοποιήσει την οικογένειά σου και ξαφνικά χτυπάει το τηλέφωνο και σου ρίχνουν την βόμβα: «Έγινε λάθος, μένει μόνο μία». Πού πάει; Στην κοπέλα ή τον κολλητό;

Θα την έπαιρνε η κοπέλα, γιατί θα έδινα λίγες πιθανότητες να έπαιζε και ο κολλητός αντίπαλός μου ή τουλάχιστον να είχε Cosmote TV στο σπίτι του!!!

Λίγο πριν τελειώσει η κουβέντα μας κι αφού του ευχήθηκα καλή σεζόν, με υγεία και τον Παναιτωλικό όσο ψηλότερα γίνεται, ο Γιώργος θέλησε να στείλει το μήνυμά του στο λαό του Παναιτωλικού.

«Η ομάδα έχει ανέβει επίπεδο σε όλα, εντός κι εκτός γηπέδου. Χρειαζόμαστε τη στήριξη του κόσμου για να πετύχουμε τους στόχους μας».

Ευχαριστούμε θερμά το Φωτογραφείο Μπερερή για τη φωτογραφική κάλυψη.