Θα παίξουμε καθόλου μπάλα;

Η τρίτη σερί ήττα στα Play Outs δεν καταπίνεται. Πολλώ δε μάλλον όταν η ίδια η ομάδα έχει δημιουργήσει προσδοκίες. Το ερώτημα είναι απλό. Θα παίξουμε καθόλου μπάλα;

Απευθύνεται προς όλους. Προπονητή και παίκτες. Η εικόνα που παρουσιάζει ο Παναιτωλικός μετά τη νίκη στη Νίκαια είναι τραγική. Δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία, έλλειμμα συγκέντρωσης, και κλίμα… διακοπών πριν καν το Πάσχα. Με μία λέξη: Απαράδεκτο.

Αρχής γενομένης από τον Γιάννη Αναστασίου. Oκ, υπάρχει σίγουρα ένα ελαφρυντικό σε ότι αφορά τις όποιες απουσίες έχει να διαχειριστεί. Δεν αναιρείται όμως το γεγονός ότι δεν δείχνει κατασταλαγμένος. Οι αλλαγές στα αρχικά σχήματα των τελευταίων αγώνων πολλές. Για να έρθουν νίκες πρέπει στο γήπεδο να βρίσκονται αυτοί που θέλουν να παίξουν και αυτοί που έχουν τις δυνατότητες, ποιοτικά και φυσικά. Αυτός γνωρίζει καλύτερα το υλικό του, οι τρεις σερί ήττες είναι όμως γεγονός.

Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα είναι η χρησιμοποίηση του Βργκοτς. Ο Κροάτης επ’ ουδενί δεν έχει δώσει δείγματα ότι μπορεί να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Ελλείψει Λάρσον ο εξαιρετικός στα στόπερ Κορνέλιους έπαιξε ξανά αριστερό μπακ. Τα προβλήματα που αντιμετώπισε το κέντρο της άμυνας ήταν συνολικά πολλά.

Σε ότι αφορά τους παίκτες, υπάρχει σοβαρό πρόβλημα νοοτροπίας. Δεν υπάρχει όρεξη; Κίνητρο; Τελειώνει το συμβόλαιο του Χ ή του Ψ και δεν θέλει να βάλει τα πόδια του στη «φωτιά»; Αν υπάρχει η πεποίθηση ότι αγωνίζονται σε κάποια ομάδα που δεν υπάρχουν απαιτήσεις καλά θα κάνουν να ξυπνήσουν. Δεν υπάρχει δικαιολογία.

Τι καταφέρνει ως ώρας ο Παναιτωλικός; Να γκρεμίζει όλα τα όμορφα που δημιούργησε κατά τη διάρκεια της χρονιάς. Όχι μόνο με τις τρεις συνεχόμενες ήττες. Αλλά και με παίκτες που με το σφύριγμα της λήξης δεν στέκονται να χειροκροτήσουν τον κόσμο.

Αν υπάρχει η παραμικρή ενσυναίσθηση, τότε καλά θα κάνουν ΟΛΟΙ να ξυπνήσουν. Χθες.