Το «μαύρο κουτί» της αποτυχίας και η ανάγκη για αλλαγές

Ο Κωνσταντίνος Ρίγκος καταγράφει όσα… κατέγραψε το «μαύρο κουτί» της δεύτερης κατά σειράς σεζόν που ο Παναιτωλικός είδε… το «χάρο με τα μάτια του» και στέκεται στο «αύριο».

Η δυσκολότερη και με διαφορά χειρότερη σεζόν στη σύγχρονη εποχή – ιστορία του Παναιτωλικού τελείωσε. Και ευτυχώς τελείωσε καλά. Τέλος καλό ναι, όλα καλά όχι.

Ο Παναιτωλικός έχοντας πλέον τόσες παρουσίες συνεχόμενες στη Super League έχει ανεβάσει τον πήχη σε άλλα επίπεδα και οι απαιτήσεις είναι άλλες. Τα δύο τελευταία χρόνια δεν φάνηκε να υπήρξε αντίληψη αυτού.

Απαιτήσεις που υπάρχουν από τον κόσμο, απαιτήσεις που πρέπει να ενστερνιστεί επιτέλους και η διοίκηση της ομάδας, καθότι παραμένει στο τιμόνι της. Η μετριότητα ή σε απλή μετάφραση το συνεχές «φλερτ» με την παραμονή δεν ταιριάζει στον «Τίτορμο».

«Δεν είναι επιτυχία ο Παναιτωλικός να σώζεται με την ψυχή στο στόμα, αποτυχία είναι και μάλιστα μεγάλη»

Το δεδομένο είναι ότι ο Παναιτωλικός προ δύο ετών έθεσε ένα τριετές πλάνο δια στόματος προέδρου του. Οι Πορτογάλοι αποχώρησαν νωρίς. Ευρωπαϊκή έξοδος και καλή πορεία στο Κύπελλο δεν έχει υπάρξει προς το παρόν και δεν μπορεί κανείς να πιστέψει ότι αυτά δύνανται να υλοποιηθούν σε μία μόνο σεζόν.

Πολλοί υποστηρίζουν, και σίγουρα εμπεριέχεται αλήθεια σε αυτό, ότι το «ξήλωμα» της ομάδας του 2018-19 υπήρξε η απαρχή του ότι ο Παναιτωλικός μέχρι στιγμής δεν λέει να «σηκώσει κεφάλι» με τίποτα. Διαλύθηκε η ομάδα του Δέλλα για να επιστρέψουμε στον… Δέλλα, αφού η συνεργασία με τον Χάβο δεν «περπάτησε», με τον Μακεδόνα κόουτς να πιστώνεται και αυτός τις ευθύνες που αναλογούν.

Πολύ μεγάλες οι ευθύνες για τις αποτυχημένες επιλογές δομικά, ευθύνες που βαραίνουν τη διοίκηση κατ’ αποκλειστικότητα, γεγονός που έχει γίνει αποδεκτό, άλλωστε, τις τελευταίες ώρες και από τα χείλη μελών της ιδίας σε δηλώσεις σε ιστοσελίδες και τηλεοπτικούς σταθμούς.

Δεν είναι επιτυχία ο Παναιτωλικός να σώζεται με την ψυχή στο στόμα, αποτυχία είναι και μάλιστα μεγάλη. Το ζητούμενο λοιπόν είναι να επιστρέψει άμεσα σε μία ποδοσφαιρική κανονικότητα διότι η «ζημιά» των δύο αυτών σεζόν υπήρξε τεράστια.

Αναδιοργάνωση από τα βασικά

Ο οργανισμός του Παναιτωλικού οφείλει να αναθεωρήσει και να αλλάξει πάρα πολλά. Όσο τουλάχιστον το «τιμόνι» παραμένει στα ίδια χέρια οι αλλαγές πρέπει να είναι ριζικές. Κατηγορηματικά.

Στο ποδοσφαιρικό τμήμα απαιτούνται τόσο σαφείς και διακριτοί ρόλοι όσο και επάρκεια προσώπων. Χρειάζεται επαρκής αριθμός γυμναστών, ιατρικού προσωπικού, άνθρωποι να «τρέξουν» το θέμα του σκάουτινγκ σωστά. Ένα πλήρες τιμ γύρω από τον προπονητή, για τον οποίο θα μιλήσουμε ακολούθως.

Η ομάδα δύο σερί σεζόν είχε αρκετές μεταγραφικές κινήσεις που ήταν αποτυχημένες και πλήθος τραυματισμών. Μιλάμε για γεγονότα που πρέπει να προβληματίσουν.

Δεν είναι δυνατόν άλλοι σύλλογοι (επαρχιακοί που διεκδικούν ευρωπαϊκή έξοδο) να έχουν 3-4 άτομα σε κάθε τομέα και ο Παναιτωλικός να «τρέχει» με μία τουλάχιστον «ταχύτητα» κάτω. Με αυτούς θέλει να ανταγωνιστεί, άλλωστε.

Ορθολογική αξιολόγηση του ρόστερ

Ο Παναιτωλικός πρέπει να προχωρήσει σε ελληνοποίηση. Για μία ακόμη σεζόν είδαμε την ομάδα να επιμένει λατινοαμερικάνικα. Μεντίνα, Περέιρα, Ματσόλα, Αρσούρα, Μεντόζα, Μάζουρεκ, μεταξύ άλλων ήρθαν στο Αγρίνιο.

Ας μην προχωρήσουμε σε ατομικές κρίσεις. Ο κόσμος έχει μάτια και βλέπει και κρίνει μόνος του. Καιρός να κρίνουν και οι αρμόδιοι και να αντιληφθούν ότι το «καλές άκρες στην αγορά της Αργεντινής και της Πορτογαλίας» ελλοχεύει τρομερούς κινδύνους για τον Παναιτωλικό. Τους ζήσαμε στο πετσί μας, νισάφι.

Ορισμένοι ποδοσφαιριστές με συμβόλαια που εκπνέουν σίγουρα έχουν θέση στον Παναιτωλικό. Μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού ωστόσο. Ως προς το υπόλοιπο υλικό υπάρχουν αρκετοί παίκτες με συμβόλαια που έχουν ακόμη διάρκεια αλλά και αυτοί δεν έπεισαν. Οι αποφάσεις πρέπει να είναι άμεσες και οι κινήσεις έγκαιρες.

Το clue εδώ είναι ο προπονητής. Οπότε αρχικά πρέπει να γίνει σωστή επιλογή σε αυτό το σκέλος και έπειτα όλα τα υπόλοιπα. Σε κάθε περίπτωση ας μη ζήσουμε ξανά τον παραλογισμό του να ψάχνουμε βασικούς παίκτες Σεπτέμβρη μήνα ούτε και να τρέχουμε να μαζέψουμε τα ασυμάζευτα το Γενάρη.

Προπονητής και ακαδημίες

Το μεγαλύτερο κεφάλαιο. Ο Τραϊανός Δέλλας κράτησε την ομάδα στην κατηγορία στο «και πέντε». Δεν του πιστώνεται αδιαφορία. Αρκετές φορές οι δηλώσεις του ξένισαν, αρκετές φορές έχασε παιχνίδια από δικά του λάθη, δεν είχε την ποιότητα και τα αποτελέσματα της πρώτης του θητείας στο Αγρίνιο.

Κλήθηκε πριν τον Νοέμβρη να αναλάβει και να βγάλει τον Παναιτωλικό από τη δεινή θέση και τα αποτελέσματα γράφουν ότι δεν τα κατάφερε όπως θα έπρεπε.

Σίγουρα, οι συνθήκες δεν ήταν ιδανικές και η ομάδα όχι χτισμένη από αυτόν. Σε κάθε περίπτωση είχε μια αποστολή την οποία και πέτυχε σε «νεκρό χρόνο» κάτω από μεγάλες δυσκολίες, με το γεγονός να είναι ότι η ομάδα δεν έπρεπε να φτάσει στο σημείο που έφτασε. Φέρει κι αυτός σημαντική ευθύνη, ακολούθως της διοίκησης.

Όποιο κι αν είναι το σενάριο που θα επιλεγεί για την επόμενη μέρα στον πάγκο της ομάδας είναι καλό να επιλεχθεί ένα πλάνο που θα μπορεί να στηριχθεί επαρκώς. Κι αυτό γιατί απόφαση για το ποιος θα επιλεγεί να προπονήσει και το πώς θα δομήσει την ομάδα θα κρίνει πολλά. Ο Παναιτωλικός χρειάζεται ηγέτη στον πάγκο του. Και με ελευθερία και χώρο να δουλέψει. Το τι μέλλει γενέσθαι θα φανεί εν καιρώ.

Τέλος, στο «χιλιδιαφημισμένο» κεφάλαιο «ακαδημίες» θα πρέπει να υπάρξει ουσιώδης αναβάθμιση. Οι πορείες των τμημάτων υποδομής στα πρωταθλήματα τους δείχνουν ότι κάπου υπάρχει πρόβλημα.

Στο ποδόσφαιρο δε μετρά το αν αγωνίζονται συνομήλικοι, μετρά η δουλειά που γίνεται. Και στην τελική όχι να φεύγουν δανεικά δικά μας παιδιά για να έρχονται στο Αγρίνιο παίκτες νεαροί από κάθε γεωγραφικό μήκος και πλάτος που δεν έχουν ιδέα που παίζουν και πού βρίσκονται.

Η λεπτομέρεια κάνει τη διαφορά

Ορισμένα άλλα ζητήματα που δείχνουν και κάνουν την διαφορά πρέπει να τονιστούν. Ο Παναιτωλικός πρέπει να δείχνει αρτιότητα και επαγγελματισμό σε όλα τα επίπεδα. Είπαμε, θες να συναγωνιστείς ομάδες όπως ο Αστέρας; Ξεκίνα να λειτουργείς σαν αυτές και καλύτερα.

Παράδειγμα: Δεν είναι δυνατόν κάθε σεζόν οι φανέλες να παραλαμβάνονται με καθυστέρηση, δεν είναι δυνατόν να μην υπάρχει το απαιτούμενο υλικό έγκαιρα (βλ. αγώνα με ΑΕΚ στο Αγρίνιο όπου… ζωγραφίζαμε το νούμερο στην πλάτη του Καρασαλίδη όταν σκίστηκε η φανέλα του) και την ίδια στιγμή ο νεοφώτιστος Ιωνικός να κλείνει συμφωνία για αθλητικό υλικό με την Nike. Ξεκάθαρα πράγματα. Αρτιότητα.

Ο Παναιτωλικός πρέπει να ανακτήσει τη σύνδεσή του με τον κόσμο που χάθηκε από τις δύο αυτές κάκιστες σεζόν. Σε όλα τα επίπεδα. Να αλληλεπιδράσει με αυτόν και να τον αφουγκραστεί. Το σύνολο του κόσμου του που βίωσε την πίκρα όλη τη σεζόν, που στάθηκε στην ομάδα και που χάρηκε με την ψυχή του και ανακουφίστηκε από την παραμονή.

Είναι αλήθεια ότι το Αγρίνιο τα τελευταία χρόνια γύρισε «πλάτη» στην ομάδα που αγωνιστικά έτρωγε τα «χαστούκια» το ένα πίσω από το άλλο. Πρέπει να βρεθεί τρόπος για συσπείρωση, αν και η κατάσταση με την πανδημία αφήνει τα πράγματα εντελώς ρευστά σε αυτό το πεδίο.

Εν κατακλείδι

Κούρασε το «σεντόνι» θαρρώ οπότε ας καταλήξουμε. Το «ταμείο» της χρονιάς είναι… μείον. Ο Παναιτωλικός δεν έχει να κρατήσει απολύτως τίποτα και αντιθέτως πρέπει να αλλάξει ριζικά για να επιστρέψει στην κανονικότητα που προαναφέραμε. «Αναδιοργάνωση κι αναγέννηση παντού, σε όλα τα επίπεδα», εύστοχα γράφτηκε και αυτή αναμένουμε να δούμε.

Άλλωστε, με τις δύο σερί αποτυχημένες σεζόν οι απαιτήσεις του κόσμου, που είναι ο αυστηρότερος κριτής, ενόψει της νέας αναμένονται σαφέστατα πολύ περισσότερες.

Πάντα με πίστη και αγάπη στο κίτρινο και το μπλε και στον Τίτορμο.