Βαθμό χαρακτήρα στα «ζόρικα» και ο συνδετικός του «κρίκος» (video)

Με έναν σημαντικό βαθμό γύρισε στο Αγρίνιο από την Λεωφόρο ο Παναιτωλικός του Πετράκη, σε ένα ματς «ζόρικο» από πολλές απόψεις.

Του Κωνσταντίνου Ρίγκου

Αν θέλουμε να λέμε ότι έχουμε «καθαρή» ποδοσφαιρική ματιά, οφείλουμε να παραδεχθούμε δύο πράγματα. Πρώτον, ότι ο Παναιτωλικός δεν ήταν αυτός που έπρεπε απέναντι στην Athens Kallithea και δεύτερον ότι η αθηναϊκή ομάδα δεν αξίζει να βρίσκεται στον πάτο της βαθμολογίας.

Σε ότι αφορά την πρώτη παραδοχή, σίγουρα η εικόνα προβλημάτισε εν μέρει. Το παραδέχθηκε ο ίδιος ο Πετράκης. Υπάρχουν ωστόσο αστερίσκοι. Όχι ελαφρυντικά, αστερίσκοι.

Ο Παναιτωλικός τις τελευταίες ημέρες ταλαιπωρήθηκε πολύ. Καλούνταν να διαχειριστεί σημαντικές απουσίες. Αυτές των Στάγις, Σιέλη, Ντίαζ. Ιδίως στην άμυνα, συνυπολογίζοντας ότι Λιάβας και Μλάντεν δεν είχαν τον απόλυτο βαθμό ετοιμότητας, το πράγμα «ζόριζε» παραπάνω.

Ταλαιπωρία υπήρξε επίσης και από τον κορωνοϊό, όλο το προηγούμενο διάστημα. Για ένα σύνολο που πρέπει να σηκώσει ανάστημα μετά από ένα «χειρουργείο» σαν αυτό απέναντι στον Βόλο, η διαδικασία με βάση όλα τα παραπάνω δεν είναι εύκολη.

Κι όμως, τα παιδιά του Πετράκη έχουν σθένος. Παίζουν για την ομάδα πάνω από όλα, όχι για το «εγώ» τους. Ο Παναιτωλικός έχει χτίσει χαρακτήρα και μπορεί να πάρει αποτελέσματα ακόμα κι όταν δεν πιάνει υψηλά standards απόδοσης.

Μην τα ωραιοποιούμε, το αποτέλεσμα δεν ήταν ιδανικό, δεδομένου ότι αντίπαλος ήταν ο τελευταίος. Ιδανική δεν ήταν και η εικόνα του Παναιτωλικού. Ωστόσο όταν δεν μπορείς να κερδίσεις ένα ματς, αν μη τι άλλο μη το χάνεις. Κακές μέρες όλες οι ομάδες έχουν.

Η ομάδα της Καλλιθέας έπαιζε τα «ρέστα» της. Κι αυτό διαδραμάτισε ρόλο, πάντα αγωνίζεται και ο αντίπαλος. Και διαπιστώνει εύκολα κανείς ότι πρόκειται για μία ομάδα που η βαθμολογική της συγκομιδή και θέση δεν συνάδει με την εικόνα της στο γήπεδο. Διαθέτει πλάνο στο παιχνίδι της, ποιοτικές μονάδες, ωστόσο κάπου η «μαγιά» της δεν «δένει» όπως θα έπρεπε.

Επανερχόμαστε στον Παναιτωλικό, ωστόσο. Η ομάδα πήρε έναν βαθμό, έφτασε στους 15, προσωρινά στην τέταρτη θέση της βαθμολογίας. Μπροστά της έχει τον χρόνο να ηρεμήσει και να δουλέψει. Τα παιχνίδια με Άρη και Παναθηναϊκό στο Αγρίνιο είναι εξαιρετικά δύσκολα και απαιτείται η μεγαλύτερη δυνατή προσήλωση και ετοιμότητα.

Ο Γιάννης Πετράκης είναι ο συνδετικός «κρίκος» που έλειπε από τον Τίτορμο. Μετά και τα όσα συνέβησαν στην Λεωφόρο, τολμώ να το γράψω.

Ο άνθρωπος αυτός με την δουλειά του, με το ποδόσφαιρό του, με τα παιδιά του, οδήγησε τον Παναιτωλικό πρώτη φορά στα ημιτελικά του Κυπέλλου, πέρυσι. Φέτος δεν του βγήκε, λόγω ατυχίας, καθαρά. Έχει όμως την ομάδα στα ψηλά «πατώματα» της βαθμολογίας.

Έχει κάνει ξανά τον κόσμο να πιστέψει στην ομάδα. Παίρνει μεγάλες νίκες, δίνει το κίνητρο στα «καψούλια» να γεμίζουν πέταλα στα εκτός έδρας. Αν γεμίσει και το «κλουβί» της Προυσιωτίσσης (χωρίς δωρεάν εισιτήριο για κάθε κάτοχο διαρκείας όπως έγινε με τον Ατρόμητο), θα έχει πετύχει το ακατόρθωτο.

Το ποιόν του και το ήθος του, ξέχωρα της δουλειάς του, είναι ταυτόσημα με τον Παναιτωλικό. Ο Γιάννης Πετράκης έπιασε από το ένα χέρι τον οργανισμό, από τον άλλο τον κόσμο. Ένωσε ξανά την αλυσίδα και την κρατάει γερά. Έτσι πρέπει να συνεχίσει, έτσι πρέπει να συνεχίσουμε.

Κλείνοντας, για τον κόσμο δεν νομίζω ότι είναι εφικτό να υπερθεματίσουμε κάπως. Γράφτηκαν ήδη όσα έπρεπε.

Ανατριχίλα η εικόνα, ανατριχίλα ο ήχος, ανατριχίλα η πιστοποίηση του οπαδικού μεγέθους του Παναιτωλικού, ως ένας από τους μπροστάρηδες στην ελληνική επαρχία.