Ζητείται ελπίς…

Εννιά αγωνιστικές σβησμένες στο καλεντάρι, μηδέν νίκες. Ο Παναιτωλικός συνεχίζει να απογοητεύει με τις εμφανίσεις του και το γεγονός ότι ο κόσμος της ομάδας για δεύτερη σερί χρονιά αναγκάζεται να βιώσει μία κακόγουστη επανάληψη καταστάσεων εντείνει την απογοήτευση και τη στεναχώρια.

Δεν υπάρχει άνθρωπος που να παρακολούθησε τον Παναιτωλικό απέναντι στον Άρη και να έμεινε ικανοποιημένος ή έστω αισιόδοξος από το θέαμα. Ο Τραϊανός Δέλλας από μόνος του δεν αρκεί σε καμία περίπτωση να αναστρέψει μέσα σε έναν μόλις αγώνα τα κακώς κείμενα που έχουν δημιουργηθεί.

Οι ρίζες του προβλήματος ανάγονται και πάλι στο καλοκαίρι. Για πολλούς, όπως και για εμάς, άλλωστε, η παραμονή του Χάβου υπήρξε πυλώνας για τη δημιουργία σταθερότητας στην ομάδα. Ο τρόπος ωστόσο που αυτή δομήθηκε εντός γηπέδου αποτυπώνει αμείλικτα ότι ο Παναιτωλικός πέρυσι έπαθε αλλά δεν έμαθε.

Η ομάδα χτίστηκε και πάλι από το μηδέν. Παίκτες βαρόμετρα στην περσινή της πορεία από τον Ιανουάριο και μετά αποχώρησαν και αντικαταστάθηκαν από άλλους οι οποίοι απλούστατα προς το παρόν αποδεικνύονται κατώτεροι των περιστάσεων. Όσους τουλάχιστον μπορέσαμε να δούμε στο γήπεδο, διότι από τραυματισμούς για μία ακόμη σεζόν καλά πάμε.

Ο Μάκης Χάβος έχασε τη θέση του. Δικαίως ή αδίκως «πλήρωσε» το μερίδιο που αναλογεί σε κάθε προπονητή εν προκειμένω. Ο Παναιτωλικός χρειαζόταν ένα «σοκ» κατά την κρίση των «κρατούντων τα ηνία» και στην αλλαγή αυτή προχώρησαν. Ωστόσο, θα πρέπει να αναλογιστούν και το δικό τους μερίδιο ευθύνης έμπρακτα.

Από τα ανώτερα κλιμάκια του Παναιτωλικού το καλοκαίρι τονιζόταν ότι η χρονιά που πέρασε αποτέλεσε ένα καλό μάθημα και ότι θα γινόταν το παν για να μην επαναληφθεί κάτι παρόμοιο. Μέχρι στιγμής, με τον πρώτο γύρο του πρωταθλήματος να μπαίνει σε τελική ευθεία, φαίνεται ότι δυστυχώς στα ίδια βρισκόμαστε.

Ο Παναιτωλικός θα παλέψει ξανά για την παραμονή του στην κατηγορία; Παίκτες που ήρθαν ως μεταγραφές ενδεκάδας δεν έχουν κάνει ακόμη καν επίσημο ντεμπούτο ενώ άλλοι στους οποίους στηρίχθηκαν αρκετές προσδοκίες μέχρι στιγμής απογοητεύουν οικτρά. Στατιστικά φιγουράρει στον «πάτο». Ξανά από τις χειρότερες ομάδες του πρωταθλήματος και με τις πρωτοκλασσάτες μονάδες της στα πιτς λόγω τραυματισμών.

Όλα αυτά δεν είναι ευθύνη προπονητών αποκλειστικά, κακά τα ψέματα. Το εις διπλούν αποτυχημένο πορτογαλικό μοντέλο στο οποίο έγινε αναφορά το καλοκαίρι δίνει τη θέση του στο εντυπωσιακό αρνητικό ρεκόρ του να μην έχει νίκη η ομάδα για δύο σερί σεζόν στο πρωτάθλημα μετά από εννιά αγωνιστικές. Υπάρχουν μεγάλες ευθύνες. Δεν πρέπει κάποιος να πάρει το βάρος στην πλάτη του και να αιτιολογήσει υπεύθυνα στον κόσμο του Παναιτωλικού το τι πάει τόσο λάθος; Ζητείται ελπίς και αυτή έχει εναποτεθεί στον Τραϊανό Δέλλα. Αρκεί όμως από μόνος του;

Πλέον δεν μπορούμε να μιλάμε για «νωρίς» στο πρωτάθλημα. Πλέον μπορούμε να φοβόμαστε βάσιμα ότι για μία ακόμη σεζόν ο μεταγραφικός σχεδιασμός πηγαίνει περίπατο και ότι η ομάδα έχασε μονάδες υπερπολύτιμες από την περσινή σεζόν, τουλάχιστον στο δεύτερο μέρος της.

Στην καλοκαιρινή «σούμα» της σεζόν εδώ στο blog τούτο στο TitormosNet καταγραφόταν: «Αν δεν χτιστεί ένα ελληνοποιημένο ρόστερ με παίκτες εγνωσμένης αξίας δεν υπάρχει περίπτωση ο Παναιτωλικός να δει «άσπρη» μέρα». Καταγραφόταν επίσης ότι: «Αν δεν αλλάξει νοοτροπία και μεθόδους ο Παναιτωλικός θα παραμείνει εγκλωβισμένος σε αυτή την κατάσταση. Η φετινή σεζόν κατέστησε σαφές ότι πράγματα πρέπει να αλλάξουν».

Η μέχρι τώρα κατάσταση φωτογραφίζει τα αντίθετα. Και η κατάσταση αυτή δημιουργεί στεναχώρια και απογοήτευση σε όλους όσους αγαπούν την ομάδα. Το τι μέλει γενέσθαι; Επί του χόρτου. Το γεγονός είναι ότι τα «ράβε-ξήλωνε» διπλά ζημιώνουν τα ταμεία και την πορεία της ομάδας. Το μεγαλύτερο όμως πλήγμα είναι ότι αποξενώνουν το Αγρίνιο από τον Παναιτωλικό και τον Παναιτωλικό από το Αγρίνιο. Το να είναι η ομάδα χαμηλά τον κόσμο τον «ξενερώνει». Γεγονός.

Μακάρι, ολόψυχη ευχή, η κατάσταση να αλλάξει πάραυτα και η ομάδα να πετύχει μία νίκη που θα αλλάξει την ψυχολογία και θα τη βάλει στις «ράγες» ξανά. Κάθε Παναιτωλικός θέλει την ομάδα του ψηλά, να «πετάει» και να ισοπεδώνει κάθε αντίπαλο. Δεν γίνεται να μην καταγράψουμε γεγονότα και εύλογους προβληματισμούς και απορίες.

Υ.Γ. 1: Το να έχει ο καθένας την άποψή του είναι σεβαστό. Δεν είναι λογικό να έχουμε όλοι ίδιες απόψεις με όλους. Άλλο η άποψη όμως και άλλο οι προσβολές. Ο σεβασμός σε ορισμένα στοιχειώδη πράγματα θα πρέπει να είναι βάση για να χτιστεί ένας διάλογος. Χαρακτηρισμοί, προσωπικές επιθέσεις και σκοπιμότητες μακριά μας.

Υ.Γ. 2: Η ομάδα μας είναι ο Παναιτωλικός, ομάδα όλων μας όσων καθόμαστε και ανταλλάζουμε απόψεις εδώ μέσα. Μεγαλώσαμε στο γήπεδό του, κλάψαμε και χαρήκαμε σε αυτό. Εκεί τελειώνει η υπόθεση.

Υ.Γ.3: Ολόψυχη, ευχή, άμεσα η ομάδα να αρχίσει να νικά.