Κώστας Τάκος: «Η τοπική κοινωνία πάντα ήταν κοντά στον Παναιτωλικό»

Ο Κώστας Τάκος γεννήθηκε το 1955 στο Αγρίνιο, φόρεσε τη φανέλα με το κίτρινο και το μπλε και σήμα τον αγαθό γίγαντα Τίτορμο τον Αιτωλό και διέγραψε μία μεγάλη και γεμάτη συγκινήσεις πορεία, με τον Παναιτωλικό.

Υπηρέτησε μόνο αυτό το σύλλογο και πανηγύρισε μαζί του μεγάλες και σημαντικές στην ιστορία του. Δικαίως τώρα που ο Παναιτωλικός βαδίζει ολοταχώς προς τη συμπλήρωση των 100 χρόνων ζωής και δράσης (ίδρυση το 1926) αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας του.

Λόγω της ομοιότητας που διέκριναν οι φίλαθλοι με τον Γερμανό, τότε άσσο της Borussia Mönchengladbach και νικητή στο Μουντιάλ του 1974 με τη Δυτική Γερμανία, Berti Vogts, συχνά τον αποκαλούσαν με αυτό το προσωνύμιο. Άλλωστε και οι δύο ήταν αμυντικοί με τον Κώστα Τάκο να παίζει δεξί μπακ και άλλες φορές δεξί εξτρέμ, ενώ διετέλεσε για χρόνια και αρχηγός της ομάδας.

Ο Κώστας Τάκος μίλησε για τον Παναιτωλικό και τις στιγμές που έζησε τιμώντας το σύλλογο από τον οποίο δεν έφυγε ποτέ.

-Ποια είναι η σχέση της ομάδας με την τοπική κοινωνία;

«Η τοπική κοινωνία πάντα ήταν κοντά στην ομάδα, ζούσε γι’ αυτή, υπήρχαν οικογένειες που στερούνταν πράγματα για να βρεθούν κοντά στην ομάδα και η προσέλευση στο γήπεδο ήταν πολύ μεγάλη. Γρήγορα η ομάδα «ξέφυγε» από τα όρια του Αγρινίου και έγινε ο σύλλογος όλης της Αιτωλοακαρνανίας. Αγαπήθηκε πολύ από τον κόσμο, ο οποίος δέθηκε μαζί της».

-Ποια ήταν η ποδοσφαιρική σας διαδρομή;

«Έπαιξα 16 χρόνια ποδόσφαιρο και ήταν όλα στον Παναιτωλικό. Ξεκίνησα από τις υποδομές της ομάδας και έπαιξα Α’ τοπικό, Β’ Εθνική και Α΄ Εθνική».

-Όταν μπήκατε στο γήπεδο για πρώτη φορά ως στέλεχος της πρώτης ομάδας τι νοιώσατε;

«Τα συναισθήματά μου όταν μπήκα στο γήπεδο για να παίξω πρώτη φορά στην πρώτη ομάδα, την ανδρική, για αγώνα Α’ τοπικού ήταν απερίγραπτα, σίγουρα ένιωθα πολύ μεγάλη υπερηφάνεια».

-Ποια ήταν η πιο έντονη στιγμή που θυμόσαστε;

«Ήταν η άνοδος στην Α’ Εθνική, που μας έδωσε απίστευτη χαρά και είχαμε γίνει ένα κουβάρι».

-Οι φίλοι της ομάδας όλα αυτά τα χρόνια, πόσο κοντά ήταν στο σύλλογο;

«Από προσέλευση κόσμου δεν είχαμε διαφορές είτε παίζαμε εντός έδρας, είτε εκτός, αφού έρχονταν πολλοί όχι μόνο Αγρινιώτες, αλλά ευρύτερα Αιτωλοακαρνάνες στο γήπεδο. Επίσης και Αγρινιώτες της Αθήνας ταξίδευαν στο Αγρίνιο για να έρθουν να δούνε αγώνες του Παναιτωλικού.

Ειδικά όταν παίζαμε σε ομίλους με αθηναϊκές και πελοποννησιακές ομάδες, οι αποστάσεις και οι τρόποι μετακίνησης ήταν βοηθητικό στοιχείο για να έχουμε μαζική προσέλευση των φιλάθλων μας».

-Πώς βλέπετε τον Παναιτωλικό στη σύγχρονη περίοδο;

«Η θητεία του Φώτη Κωστούλα στο τιμόνι της ομάδας για 20 χρόνια, όπου πρόσφερε τα μέγιστα, έχει βάλει το σύλλογο σε μία δυναμική τροχιά και κυρίως να εκπέμπει σεβασμό και ήθος.

Αυτή η ιστορική χρονιά που έρχεται με τη συμπλήρωση 100 χρόνων από την ίδρυση του Παναιτωλικού το 1926 χαρακτηρίζει τον ένα αιώνα ζωής από το γεγονός ότι ο κόσμος είναι η δύναμη της ομάδας, που δεν έχει μόνο αθλητική προσφορά, αλλά και σημαντικό φιλεκπαιδευτικό έργο.

Άλλωστε από την ίδρυσή του ο Παναιτωλικός, είχε ιδρυτικά μέλη και στελέχη στο πρώτο ΔΣ. δασκάλους, γιατρούς, κλπ που είχαν κατά νου να αναπτύξουν το σύλλογο και στο πεδίο της κοινωνικής προσφοράς».

Συνέντευξη: Νάσος Μπράτσος

Πηγή: ertnews.gr