Το άγχος του Γιάννη Αναστασίου παρουσιάζουν ως αιτία που ο Παναιτωλικός έκανε προπονήσεις την Μεγάλη Εβδομάδα δημοσιεύματα των τελευταίων ωρών.
Είναι λογικό να έχει δοθεί η ευκαιρία σε πολλούς και διάφορους να πουν τα δικά τους. Σε καταστάσεις «αλαλούμ» βρίσκουν το «έδαφος» για να το κάνουν. Δεν είναι πρωτοφανές, ούτε και τυχαίο.
Ο Παναιτωλικός το τελευταίο διάστημα βρίσκεται σε μία «διοικητική τραμπάλα». Κωστούλας-Καμίνσκι. Γεγονός που δίνει το δικαίωμα σε πολλούς να «χτίσουν» πάνω της. Για πολλούς λόγους. «Χτίσιμο» σε βάρος του οργανισμού και του κόσμου, βέβαια, καθότι η αγωνία του τι μέλλει γενέσθαι με την ομάδα σε αυτούς επικρατεί κι όχι στον οποιονδήποτε.
Αλήθεια, πόσο παράλογο είναι ο Παναιτωλικός, με την αγωνιστική εικόνα που παρουσιάζει να κάνει προπονήσεις εκεί που οι άλλοι ξεκουράζονται; Τι άλλο θα μπορούσε να κάνει δηλαδή;
Ένας προπονητής που έχει την ομάδα δύο χρόνια στα χέρια του θα έβαζε προπονήσεις γιατί είναι αγχωμένος ο ίδιος ή γιατί διαπιστώνει ότι δεν πάει καλά με βάση την εικόνα της; Κι αλήθεια, σε τελική ανάλυση, πόσο παράλογο είναι να υπάρχει άγχος; Όχι μόνο στον Αναστασίου (που σαν προπονητής και ποδοσφαιριστής θα έχει ασφαλώς ζήσει πολύ μεγαλύτερο άγχος σε clubs όπως ο Άγιαξ, επί παραδείγματι). Σε όλους.
Η ουσία; Το κλίμα μπορεί να «χτιστεί» εύκολα με μερικά γραφόμενα. Κι εκεί που είναι ήδη «βαρύ» να βαρύνει κι άλλο. Εξαρτάται πάντα από τον σκοπό που υπάρχει. Με το διοικητικό τοπίο να είναι αυτό που είναι εδώ και λίγο καιρό, άπαντες στον Παναιτωλικό υπομονή μπορούν να κάνουν. Στο καθαρά αγωνιστικό η ομάδα χρειάζεται μία νίκη. Και το βάρος όλων εκεί πέφτει και πρέπει να πέσει.
Αλήθεια, ποιος δεν είναι αγχωμένος στον Παναιτωλικό; Ο κόσμος; Ο προπονητής; Οι παίκτες; Ποιος; Καλές οι διαπιστώσεις για τα κλικ. Το μάθαμε κι αυτό τώρα. Το άγχος καταπολεμάται με προπόνηση. Κάπου ώπα. Πολλώ δε μάλλον τέτοιες μέρες. Αναδημοσίευση κι Άγιος ο Θεός.
Χριστός Ανέστη σε όλους.
