Το τέλος του πρώτου γύρου φέρνει στην επιφάνεια ένα… αδιανόητο fact για τον Παναιτωλικό που αν έπαιζε μόνο εκτός έδρας θα έκανε… πρωταθλητισμό.
Όχι δεν είναι αστείο, είναι η πραγματικότητα. Η ομάδα του Γιάννη Αναστασίου έχει χάσει μόνο από την πρώτη πεντάδα της βαθμολογίας σε αυτές τις 13 αγωνιστικές. Μετρά πέραν των πέντε αυτών ηττών τέσσερις νίκες και τέσσερις ισοπαλίες. Θα μπορούσε να ήταν ακόμη ψηλότερα.
Εκτός έδρας «πυροβολεί». Έχασε την πρώτη αγωνιστική από τον ΠΑΟΚ, πριν τρεις μήνες. Έκτοτε σε όποια έδρα πήγε έφυγε αλώβητη. Νίκες σε Γιάννινα, Ηράκλειο, Λαμία. Ισοπαλίες σε Περιστέρι, Τρίπολη, Νίκαια.
Στο Αγρίνιο, ωστόσο, το πράγμα αλλάζει. Αν έπαιζε μόνο εντός θα ήταν για… υποβιβασμό.
Στις αρχές του πρωταθλήματος επιβλήθηκε του Άρη με 3-1. Εμφατικά και με εικόνα που έπειθε τον πλέον δύσπιστο.
Έκτοτε έχασε από ΑΕΚ, Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό. Κι αν αυτό μπορεί να θεωρηθεί «νορμάλ», η «αυτοκτονία» με το Βόλο και το «στραβοπάτημα» με τη Λιβαδειά δεν θεωρούνται.
Στο δεύτερο γύρο ο Παναιτωλικός όλες τις «μικρομεσαίες» ομάδες πλην Βόλου-Λεβαδειακού τις «παίζει» στην έδρα του. Τα εκτός έδρας είναι απέναντι στους «μεγάλους» ως επί το πλείστον. Όποιος βαθμός έρθει, καλοδεχούμενος.
Ασφαλώς, το συμπέρασμα είναι ότι ο Τίτορμος καλείται να «τουμπάρει» το mentality που παρουσίασε στον πρώτο γύρο μακριά από το Αγρίνιο προς όφελός του εδώ, εντόπια. Έχει επτά παιχνίδια εντός έδρας με αντιπάλους στα μέτρα του.
Κομβικό παιχνίδι στον πρώτο γύρο όπως εξελίχθηκε, νομίζω ήταν το ματς με τον Βόλο,εξαποντο….για την εξάδα, πάντως βάση προγράμματος είναι εφικτό πιστεύω να τα καταφέρουμε.