Από μία σεζόν «πάθημα» πρέπει να πάρει… μαθήματα

Θα απορήσει κανείς με τον τίτλο που επιλέχθηκε. Δεν κάνει την θελκτική ομοιοκαταληξία. Από μία σεζόν που ο Παναιτωλικός «έπαθε», οφείλει να παραδειγματιστεί και να πάρει…. μαθήματα.

Και μάλιστα πολλά.

Το -εις διπλούν- αποτυχημένο πορτογαλικό μοντέλο

Ξεκινώντας από τα βασικά, το μεγαλύτερο λάθος σε ότι αφορά το σχεδιασμό είχε να κάνει με την προσπάθεια εφαρμογής ενός μοντέλου που αποδεδειγμένα δεν μπορεί να ευδοκιμήσει στον Παναιτωλικό.

Ο Λούις Κάστρο απέτυχε παταγωδώς όντας άπειρος και μην έχοντας γνώση του πρωταθλήματος στο οποίο αναλάμβανε. Το αν είναι καλός προπονητής ή όχι θα φανεί στο μέλλον. Πάντως για τον Παναιτωλικό σίγουρα δεν ήταν σωστή επιλογή.

Από την προετοιμασία είχαν εμφανιστεί τα πρώτα δείγματα ότι ο φετινός Παναιτωλικός ήταν μία ομάδα soft για τα δεδομένα της Super League που πέραν της κατοχής και της κυκλοφορίας της μπάλας δεν είχε να επιδείξει ουσία στο παιχνίδι του. Το επονομαζόμενο και ως «πορτογαλικό» μοντέλο, λοιπόν, απέτυχε ξανά.

Κακός μεταγραφικός σχεδιασμός

Άπαντες κρίνονται εντός γηπέδου και οι καλοκαιρινές μεταγραφές του Παναιτωλικού είναι οι πλέον αποτυχημένες των τελευταίων ετών. Με το μπάτζετ (αν και σε αυτό δεν μπορεί να ρίξει κανείς το ανάθεμα αποκλειστικά στη διοίκηση καθώς ο χώρος του ελληνικού ποδοσφαίρου συνολικά πάσχει) να μειώνεται αισθητά, επιλογές όπως οι Μπάλμπι, Σανιά, Μαρσιάλ αποδείχτηκαν απελπιστικά «λίγες».

Από την άλλη, παίκτες οι οποίοι ναι μεν προσέφεραν ανά διαστήματα μέσα στη σεζόν δεν είχαν είτε την απαιτούμενη ποιότητα να δώσουν το κάτι παραπάνω ούτε και φυσικά την απαιτούμενη διάρκεια. Ο λόγος φυσικά για τους Κνετ, Σιέστεντ, Μιμίτο, Ταχάρ, Ντάλσιο και Αριγίμπι. Για τους τρεις τελευταίους μπαίνει αστερίσκος, σε κάθε περίπτωση.

Οι μεν Ταχάρ και Ντάλσιο άλλαξαν προς το καλύτερο επί Χάβου, ο δε Αριγίμπι ξεχώριζε για αρκετό καιρό μέσα στη μετριότητα που υπήρχε, ωστόσο μετά τον τραυματισμό του είναι άλλος παίκτης.

Παίκτες που αγνοούσαν τα δεδομένα του Αγρινίου και της Λίγκας

Το μεγαλύτερο φυσικά πρόβλημα σε όλες τις παραπάνω επιλογές είναι ότι μιλάμε για ένα «τσούρμο» ξένων παικτών που ήρθαν να αγωνιστούν στη χώρα μας για πρώτη φορά αγνοώντας παντελώς τις ειδικές απαιτήσεις ενός πρωταθλήματος όπως το ελληνικό και φυσικά την ψυχοσύνθεση του κάθε Παναιτωλικού.

Ο Παναιτωλικός χρειαζόταν να διατηρήσει έναν κορμό, είχε ορισμένους πολύ καλούς Έλληνες παίκτες στο δυναμικό του, είχε παιδιά δικά του όπως ο Χαντάκιας και επέλεξε να πορευτεί με ξένους. Έγκλημα. Έγκλημα για το οποίο ο Παναιτωλικός πήγε να πληρώσει πάρα πολύ ακριβά.

Ο Μάκης Χάβος

Η συνειδητοποίηση ότι το πείραμα Κάστρο δεν… τραβάει, έφερε ξανά στο Αγρίνιο τον Μάκη Χάβο. Έναν προπονητή που δέχθηκε να αναλάβει μία αποστολή τεράστιας δυσκολίας, με ένα ρόστερ προβληματικό και γενικότερα με πάρα πολλές προκλήσεις και άμεσα ζητήματα που έπρεπε να επιλύσει.

Η διοίκηση πιστώνεται τα credits για την επιλογή. Αν και η εικόνα της ομάδας άλλαξε άρδην, τα θετικά αποτελέσματα άργησαν να έρθουν.

Φυσικά, ρόλο έπαιξε και το γεγονός ότι απαιτούνταν άμεση ενίσχυση διότι πολύ απλά ο Παναιτωλικός μέχρι το Γενάρη διέθετε το χειρότερο ρόστερ της κατηγορίας. Παράλληλα, σφαγιαστικές διαιτησίες και τραυματισμοί συμπλήρωναν το καρέ.

Αποδεδειγμένα ο Μάκης Χάβος μπορεί να χτίσει έναν Παναιτωλικό δυνατό αλλά αυτό δεν μπορεί να γίνει με παίκτες σαν αυτούς που είδαμε φέτος στο Αγρίνιο…

Η ΑΕΚ, τα διαρκείας και η νέα ρήξη με τους οργανωμένους

Για δεύτερη φορά ο κόσμος του Παναιτωλικού έζησε σκηνικό αντίστοιχο με τα όσα έγιναν με τον ΠΑΟΚ, καθώς υπεράριθμοι οπαδοί της ΑΕΚ βρέθηκαν στις κερκίδες του γηπέδου μας. Ανεξάρτητα από το πώς βλέπει κανείς τη δυναμική της ομάδας στην παρούσα φάση, τα όσα έγιναν ήταν λάθος επαναλαμβανόμενο.

Η απόφαση της διοίκησης να επιτρέψει την είσοδο μόνο στα διαρκείας μπορεί μεν να εξάλειψε το φαινόμενο ωστόσο απέκλεισε αρκετό κόσμο από το γήπεδο.

Παράλληλα, ήρθε και η νέα ρήξη οργανωμένων-διοίκησης, με το παιχνίδι με τον Ολυμπιακό να αποτελεί «μαύρη» μέρα για τον Τίτορμο. Οι εικόνες και οι καταστάσεις αυτές δεν τιμούν τα όσα πρεσβεύει η ομάδα και μόνο ζημιωμένη την αφήνουν. Τα όσα ακολούθησαν γνωστά σε όλους, με την ατμόσφαιρα να καταλαγιάζει μετά από καιρό αν και φαίνεται ότι το χάσμα αυτή τη φορά δε θα γεφυρωθεί.

Κατά το παρελθόν έχει αποδειχθεί ότι ο Παναιτωλικός μπορεί να διαθέτει αξιόλογη ομάδα και δυνατή έδρα. Και αυτό του αξίζει. Δεν είμαστε Βόλος, δεν είμαστε Ξάνθη, δεν είμαστε Λαμία. Κάθε εμπλεκόμενος οφείλει να αναλογιστεί τις ευθύνες του με ουσιαστική διάθεση αυτοκριτικής.

Πάντως, ουδεμία προσέγγιση υπάρχει μεταξύ των δύο πλευρών ενώ οι χθεσινές δηλώσεις του Φώτη Κωστούλα στον Αχελώο φωτογραφίζουν ότι δεν υπάρχουν περιθώρια για άλλου είδους σκέψεις.

Το ντεμαράζ του Ιανουαρίου

Με την ομάδα να βρίσκεται ένα βήμα πριν το «γκρεμό», η διοίκηση προχώρησε σε ένα εξαιρετικό μεταγραφικό ντεμαράζ, φέρνοντας στο Αγρίνιο παίκτες που βοήθησαν τα μέγιστα στο να επιτευχθεί εν τέλει η παραμονή: Ρόσα, Ντάουντα, Μουνιέ, Ζεσούς, Κέβιν και Τζανακάκης ανέβασαν επίπεδο τον Παναιτωλικό.

Ο Ιανουάριος κρίνεται απόλυτα επιτυχημένος μεταγραφικά ωστόσο φάνηκε ότι η ομάδα ήθελε παραπάνω ενίσχυση καθότι οι… «τρύπες» ήταν αρκετές περισσότερες. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι τα «κάστανα από τη φωτιά» τα έβγαλαν ουκ ολίγες φορές οι καμικάζι πιτσιρικάδες, Λιάβας, Τσιγγάρας και ούτω καθεξής.

Μόνο κέρδος οι μικροί

Θετικό πρόσημο στη χρονιά δεν γίνεται να μπει επειδή ο Παναιτωλικός έμεινε κατηγορία. Άλλωστε, στις αρχές της σεζόν έγινε λόγος για 6αδα σε βάθος τριετίας και η ομάδα κινδύνεψε για τα καλά.

Το μόνο κέρδος για τον φετινό Παναιτωλικό είναι οι πιτσιρικάδες του. Λιάβας, Τσιγγάρας, Μαλής και στα τελευταία παιχνίδια Κωνσταντόπουλος, Μπελεβώνης και Παρράς. Και ο Ντουάρτε επί Χάβου εντάσσεται στην κατηγορία αυτή.

Σημαντική παράμετρος όμως είναι το γεγονός ότι τα παιδιά αυτά έπαιξαν τόσα παιχνίδια γιατί αυτοί που ήρθαν ως βασικοί απογοήτευσαν εν τέλει. Προς Θεού, είμαστε από τους πρώτους που στήριξαν και στηρίζουν τα παιδιά αυτά, δεν λέμε ότι δεν αξίζουν να παίξουν (τουναντίον αποδεικνύουν ότι έχουν το πάθος και τη θέληση) ωστόσο απαιτούνται ΕΜΠΕΙΡΟΙ παίκτες να τα πλαισιώσουν, γνώστες των συνθηκών μας.

Αν το ρόστερ δεν παρουσίαζε τις φετινές αδυναμίες, κακά τα ψέμματα, δε θα υπήρχε «χώρος» για όλους αυτούς. Στην τελική γιατί να «τρώει» ο κάθε Μπάλμπι τη θέση του Παρρά και του κάθε Παρρά;

Οι στιγμές που θύμισε Παναιτωλικό

Λίγες και μετρημένες μέσα στη σεζόν αλλά παιχνίδια όπως το διπλό της Νέας Σμύρνης ή η νίκη επί του Άρη ή του Πανιωνίου στο Αγρίνιο αποτελούν δείγματα για το πώς θέλουμε να βλέπουμε τον Παναιτωλικό. Και ποιος δεν θέλει να βλέπει έναν μαχητικό Παναιτωλικό πάντα;

Το «αύριο», η ανάγκη για διατήρηση κορμού και για αλλαγές

Ένα πρώτο βήμα για το αύριο με την ανανέωση του Μάκη Χάβου έχει γίνει και είναι προς τιμήν του οργανισμού του Παναιτωλικού που αφουγκράστηκε τον κόσμο και έδειξε ότι εκτιμά τον τεχνικό. Μπράβο αξίζουν. Ωστόσο αν δεν χτιστεί ένα ελληνοποιημένο ρόστερ με παίκτες εγνωσμένης αξίας δεν υπάρχει περίπτωση ο Παναιτωλικός να δει «άσπρη» μέρα.

Και λέγοντας «άσπρη» εννοούμε το προφανές: Ευρώπη. Είναι αδιανόητο μία ομάδα που διαθέτει όλα αυτά τα καλά, γήπεδο (το οποίο θα ομορφύνει κι άλλο), προπονητικό κέντρο, που δεν έχει οφειλές, που όλη η Ελλάδα είχε να λέει για αυτή να παλεύει για τη σωτηρία με ομάδες που εκκινούν με -6.

Αν δεν αλλάξει νοοτροπία και μεθόδους ο Παναιτωλικός θα παραμείνει εγκλωβισμένος σε αυτή την κατάσταση. Η φετινή σεζόν κατέστησε σαφές ότι πράγματα πρέπει να αλλάξουν. Ο ίδιος ο μεγαλομέτοχος του Παναιτωλικού παραδέχτηκε στη χθεσινή του συνέντευξη ότι μία καλή πορεία θα φέρει ξανά τον κόσμο στο γήπεδο. Πώς θα έρθει μία καλή πορεία αν η ομάδα συνεχίσει να πορεύεται καθ’ αυτόν τον τρόπο;

Φυσικά, θα πρέπει δεδομένα να γίνουν υπερβάσεις. Είναι αδιανόητο να σκεφτεί κανείς ότι δεν θα γίνει κάθε δυνατή προσπάθεια να διατηρηθεί στο ρόστερ ένας παίκτης όπως ο Φάρλει ή ο Ντάουντα παραδείγματος χάρη.

Δημοσιεύματα και «παπαγάλοι»

Το αν ο Παναιτωλικός είναι καθαρή ομάδα το ξέρουμε καλά όλοι μας. Όποιος θεωρεί ότι δεν είναι αυτόνομος και ανεξάρτητος, δεν είναι Παναιτωλικός. Με αυτούς τους όψιμους οπαδούς δεν έχουμε να αντιπαραθέσουμε κανένα επιχείρημα. Οφείλει όμως και η διοίκηση να χειρίζεται αμεσότερα και πιο σκληρά ορισμένες καταστάσεις.

Δημοσιεύματα που θίγουν τον Παναιτωλικό, χαρακτηρισμοί, πρόσωπα και οτιδήποτε άλλο που βλάπτει το image της ομάδας θα πρέπει να ισοπεδώνεται. Είναι πολύ λίγοι ώστε να μιλάνε για μας. Αν δεν υπάρχει αυτή η δυνατότητα τότε πολύ απλά δεν θα πρέπει να δίνεται κανένα δικαίωμα είτε σε ΔΣ είτε οπουδήποτε να εκφράσει ο κάθε «παπαγάλος», ανεξάρτητα της ομάδας με την οποία στρατεύεται άποψη για τον Τίτορμο.

Με την ευχή τα λάθη να γίνουν μάθημα, η νέα σεζόν να βρει τον Παναιτωλικό εκεί που πραγματικά του αξίζει και με το Αγρίνιο συσπειρωμένο ξανά πίσω του.