«Μαύρη» σελίδα έγραψε ο Παναιτωλικός με την συντριβή που γνώρισε στην Τούμπα από τον ΠΑΟΚ. Ο βαθμολογικός «κατήφορος» σε εξέλιξη και το μαρτύριο για τον κόσμο της ομάδας, δυστυχώς, συνεχίζεται.
Δεν υπάρχει λόγος να γίνει κανείς γραφικός. Το θετικό αποτέλεσμα στην Τούμπα ήταν εκ των πραγμάτων δύσκολο, όταν όμως μία ομάδα παλεύει για την παραμονή οφείλει να υπερβάλλει (βλέπε Λαμία). Ο Παναιτωλικός πέρασε σήμερα στο αντίθετο άκρο. Δεν είναι η πρώτη φορά που το κάνει φέτος.
Το αποτέλεσμα που εν τέλει «έγραψε» ο πίνακας είναι ένα μεγάλο πλήγμα στην όποια ψυχολογία μπορεί να υπάρξει. Πλέον, ακόμη και οι πιο αισιόδοξοι φίλοι της ομάδας έχουν αρχίσει να αποδέχονται ότι αυτός ο Παναιτωλικός θα δυσκολευτεί πολύ να παραμείνει στην κατηγορία.
Όχι, δεν έχει να κάνει με το ότι έπαιζε με τον ΠΑΟΚ. Ποιος ΠΑΟΚ στην τελική και ποια ΑΕΚ και ποιος Χ και ποιος Ψ; Το θέμα είναι το τι εικόνα έχει η ομάδα: Άνευρη, δίχως σφυγμό, με μηδενική ή ελάχιστη επιθετική παραγωγή, με μεγάλα κενά, ένα προβληματικότατο σύνολο με μικρές αναλαμπές.
Στο ποδόσφαιρο λειτουργούμε με τα δεδομένα. Και τα δεδομένα εν προκειμένω είναι, με βάση το γήπεδο, το χώρο αξιολόγησης, ότι ο Παναιτωλικός για δεύτερη σερί χρονιά είναι απολύτως απογοητευτικός. Μία ομάδα που καταρρίπτει ρεκόρ ηττών, δίχως ταυτότητα, δίχως ουσία.
Ακόμη απογοητευτικότερη είναι η αποτυχία των ιθυνόντων να δομήσουν ένα σύνολο που θα κατόρθωνε να σταθεί αξιοπρεπώς στην κατηγορία. Τα περσινά παθήματα δεν έγιναν μαθήματα. Οφείλουν να δουν και να δούμε την αλήθεια άπαντες κατάματα.
Οι ομάδες, λοιπόν, χτίζονται το καλοκαίρι. Ο Παναιτωλικός που χτίστηκε φέτος -ήθελε προσπάθεια- μα σαφώς συναγωνίζεται τον κάκιστο, περσινό του εαυτό. Θα αναληφθεί κάποια ευθύνη; Θα δοθεί κάποιο εχέγγυο ότι θα γίνουν τα αδύνατα δυνατά για να σωθεί η ομάδα;
Ερώτημα σοβαρό: Τι μέλλει γενέσθαι; Ο Παναιτωλικός άλλαξε προπονητή. Άλλαξε σχήματα, πειραματίστηκε. Αποκτήθηκε ο Μανθάτης, αποκτήθηκε ο Τσότσαλιτς, ο Μπαρμπόσα, ο Καρέλης. Τι έχει αλλάξει; Προς το παρόν το απόλυτο τίποτα. Μαζί με την ΑΕΛ ο Παναιτωλικός είναι η χειρότερη ομάδα της κατηγορίας και με εμφανίσεις σαν τη σημερινή γίνεται περίγελως…
Περιθώρια, αγωνιστικά και μεταγραφικά, μηδαμινά. Ευχή μας (και όλων) η ομάδα να σώσει την κατηγορία. Ο προβληματισμός, ωστόσο, για το πού και το πώς πορεύεται ο Παναιτωλικός τεράστιος.
Και κατηγορια να μεινουμε αν αυτοι που παιρνουν αποφασεις δεν αλλαξουν νοοτροπια αν η ομαδα δεν βαλει στοχους τοτε και περιγελως θα γινομαστε και στο τελος απλα θα υποβιβαστουμε!Μακαρι στον αγωνα με τον πας να κανουμε μια νεα αρχη
Απόλυτα ορθό το άρθρο σας. Η ομάδα είναι δομημένη, λάθος. Οποίος προπονητής και να έρθει, η νοοτροπία της δεν αλλάζει. Είναι κρίμα να υπάρχουν όλα τα εχέγγυα και να μην υπάρχουν οι άνθρωποι να οικοδομήσουν έναν Παναιτωλικό με βαριά φανέλα. Αν δεν έχεις τους ανθρώπους αυτούς δίπλα σου, τοτε τους φέρνεις με μεταγραφή. Το παράδειγμα της εθνικής μας του 2004, δυστυχώς δεν ενέπνευσε τον οργανισμό του Παναιτωλικού.
Με θαύματα και ευχολόγια δεν σώζονται οι ομάδες…. Τον πρώτο λόγο τον έχει ο μεγαλομετοχος με γενναίες αποφάσεις απομάκρυνσης όσων εμπλέκονται και κατάντησαν την ομάδα σε αυτό το χάλι… Γιατί όλο αυτό από κάπου ξεκίνησε…. και κάποιος πρέπει να πάρει την απόφαση να το τελειώσει….
Τα τωρινά προβλήματα της ομάδας είναι απόρροια των εξής παραγόντων:1.Ο Κωστούλας ανάλωσε όλη του την ενέργεια στις μικρότερες κατηγορίες.Κυνηγήθηκε,πολεμήθηκε από τα λαμόγια του ελληνικού ποδοσφαίρου,πείσμωσε,πλήρωσε να κάνει ομάδα και να ανέβουμε στη μεγάλη κατηγορία.Έφτιαξε εγκαταστάσεις,αναμόρφωσε το γήπεδο,κατέστησε τον Παναιτωλικό από τα σοβαρότερα σωματεία της χώρας,έδωσε χαρά στον κόσμο.Άνθρωπος με σοβαρή νοοτροπία,μέσα σε ένα αρρωστημένο ελληνικό ποδόσφαιρο,καταξιωμένος και αποδεκτός από το σύνολο σχεδόν των υγιών ανθρώπων του ελλ.ποδοσφαίρου,κάποια στιγμή κουράστηκε.Πολλά τα χρόνια,μεγάλωσε κιόλας,τι άλλο να κάνει.Τι όνειρα και φιλοδοξίες να έχει τώρα.Γι αυτό και θέλει να πουλήσει την ομάδα.2.Εμπιστέφθηκε τον Μ.Μπελεβώνη(τον πρόεδρο) και τον κατέστησε γενικό κουμάντο στην ομάδα.Του είχε και του έχει τεράστια εμπιστοσύνη,καθότι θα είναι έντιμος γι αυτόν.Αυτό υγιές είναι.Άλλο βέβαια έντιμος,άλλο ποδοσφαιράνθρωπος.Νοικοκύρης στο σύλλογο μεν,αυτά τα χρήματα έχουμε,με αυτά πορευόμαστε κι αν χρειαστεί το κάτι παραπάνω,ο Κωστούλας δεν φειδόταν χρημάτων.Ήρθαν καλοί παίκτες στην ομάδα,πουλήθηκαν κάποιοι,αλλά δεν υπήρχε το όραμα για αλλαγή επιπέδου της ομάδας.Ο περίγυρος, μία ανακύκλωση παλιών ποδοσφαιριστών και γνωστών του κύκλου.Δυστυχώς όμως,ακόμη και αυτό το υποβαθμισμένο ελληνικό ποδόσφαιρο,θέλει “ψαγμένους”ποδοσφαιρικά ανθρώπους,γνώστες της παγκόσμιας αγοράς ποδοσφαιριστών,προπονητών και κόστους αυτών.3.Αν η ομάδα χτιζόταν το καλοκαίρι με σωστές επιλογές,σωστότερο προγραμματισμό-παρά τα προβλήματα της πανδημίας-θα στοίχιζε λιγότερα χρήματα,από αυτά που ξοδεύει τώρα.Στην απελπισία πληρώνεις όσο-όσο με αμφίβολο αποτέλεσμα.Και πέρισυ το ίδιο έγινε και στο νήμα σωθήκαμε.Τα έσοδα είναι λιγότερα φέτος(χωρίς εισιτήρια,χαμηλότερο μάλλον τηλεοπτικό).Τα έσοδα από το Στοίχημα,όταν τα πάρουν οι ομάδες,δεν θα είναι για μεταγραφές και εξτραδάκια,αλλά αυστηρά και με στοιχεία για την ανάπτυξη των ακαδημιών.Έσοδα μεν,αλλά με προσκόμιση στοιχείων εξόδων.
Πάντως για να είμαστε και ρεαλιστές,έτσι είναι το ποδόσφαιρο.Καλές επιλογές,που χρειάζεται και τύχη βέβαια,με καλές πορείες(σχετικό κι αυτό) ή κακές επιλογές με τα ανάλογα αποτελέσματα.Νομίζω ότι είναι η εποχή που η ομάδα κάνει τον κύκλο της.Και να σωθεί η ομάδα φέτος,αν δεν αλλάξει κάτι στα θέματα της διαχείρισης η ακόμη και της ιδιοκτησίας,είναι θέμα χρόνου η αλλαγή κατηγορίας.Ο Παναιτωλικός ούτως ή άλλως,είναι σημείο αναφοράς για όλους μας,όπου και να αγωνίζεται.