Τίτλοι τέλους για την ομάδα της Ποταμούλας, που παρά την αδιάλειπτη πορεία χρόνων αποχωρεί από τα γήπεδα του νομού…
Σαν «κεραυνός» αλλά δυστυχώς όχι «εν αιθρία» πέφτει η είδηση της διάλυσης του Κεραυνού Ποταμούλας. Το ιστορικό σωματείο δεν δήλωσε συμμετοχή στην Β’ ΕΠΣ και η προθεσμία έληξε και για την Γ’ κατηγορία. Καιρό τώρα οι άνθρωποι που «έτρεχαν» τον σύλλογο είχαν προειδοποιήσει για το αδιέξοδο…
Μια ομάδα που άντεξε στον χρόνο, ένας σύλλογος με μεγάλη ιστορία σε ένα μικρό χωριό όπως η Ποταμούλα, δυστυχώς φαίνεται ότι δεν θα αντέξει άλλο.
Οι δυσκολίες γνωστές, χρόνια τώρα. Μηδαμινά έσοδα, λιγοστές χορηγίες. «Δεν υπήρχαν πλούσιοι πρόεδροι παρά μόνο εραστές της μπάλας και του γνήσιου ποδοσφαίρου», όπως εύστοχα σημειώνει το potamoulanews.blogspot.com.
Ένας σύλλογος που στηρίζονταν αποκλειστικά στο μεράκι κάποιων ανθρώπων. Αυτοί αναλάμβαναν ρόλο από ρόλο παράγοντα μέχρι ρόλο φροντιστή. Έπλεναν τα ρούχα, φούσκωναν τις μπάλες, έκαναν μέχρι τις γραμμές στα γήπεδα.
Οι ίδιοι άνθρωποι ασχολήθηκαν πολλά χρόνια. Άλλοι κουράστηκαν, άλλοι μεγάλωσαν, άλλοι βαρέθηκαν και τα παράτησαν. Δεν είναι εύκολο να συντηρηθεί μία ομάδα. Πολλώ δε μάλλον με την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στο τοπικό ποδόσφαιρο.
Ευχή όλων, έστω και την ύστατη στιγμή να βρεθεί κάποια λύση.
Ανακοίνωση του σωματείου προ διετίας καλούσε σε βοήθεια και επαγρύπνηση, κάτι που εν προκειμένω δε συνέβη:
«Η Ομάδας μας βρίσκεται συνεχόμενα στα ερασιτεχνικά γήπεδα του Νομού Αιτωλοακαρνανίας απ’ το 1978 ως σήμερα. Έτσι ένα τέλος την δεδομένη στιγμή, φαντάζει πρόωρο τόσο για τους ανθρώπους που αγαπούν τον σύλλογο, όσο και για αυτούς που με τόσους κόπους κατάφεραν να τον ιδρύσουν πριν από 42 χρόνια.
Μάλιστα, προκειμένου να μην κλείσει το βιβλίο της Ιστορίας μας, σε ένα αρκετά συλλογικό κλίμα, το Διοικητικό Συμβούλιο πήρε τις απαραίτητες διαβεβαιώσεις, πως η στήριξη στην ομάδα θα είναι ακόμη πιο εντατική και συλλογική.
Απευθύνουμε έτσι ένα μεγάλο κάλεσμα σε κάθε Ποταμιώτη. Αλλά και κάθε άνθρωπο που αγάπησε και τίμησε αυτή την ομάδα, σε μια προσπάθεια να τα καταφέρουμε ακόμη μια χρονιά.
Σε αυτές τις δύσκολες εποχές, είναι μεγάλη ανάγκη να μην διαλυθεί κάτι που χτίστηκε με τόσο κόπο και ταυτόχρονα αποτελεί ζωντανό κομμάτι της ιστορίας του τόπου μας».
