Η φετινή χρονιά για τον Παναιτωλικό είναι αλλιώς, ολότελα διαφορετική και όλοι το γνωρίζουν.
Του Θωμά Μαυραγάνη
Νομοτελειακά όταν μια ομάδα «κλείνει» τα 100 χρόνια ζωής, οι απαιτήσεις του κόσμου αυξάνονται και πηγαίνουν στον… Θεό, πράγμα που είναι φυσιολογικό. Μία φορά περνάει η ομάδα της καρδιάς σου ένα τέτοιο ορόσημο. Κι αν είσαι τυχερός να το ζήσεις, σίγουρα έχεις απαιτήσεις και κάθε δικαίωμα να θες να την δεις όσο ψηλότερα γίνεται. Ακόμα και αν την φετινή σεζόν ο Παναιτωλικός «κατέβαινε» να αγωνιστεί με παιδιά μόνο από τις ακαδημίες πάλι θα υπήρχαν απαιτήσεις.
Η ομάδα πέρυσι δεν έκλεισε καλά τη σεζόν. Είχε έναν καλό πρώτο γύρο, «τρύπησε το ταβάνι» της και μόνος του ο Γιάννες Πετράκης πήγε τον πήχη στον στόχο της εισόδου στο «5-8», που στο φινάλε απέτυχε να κατορθώσει. Στα Play Outs που ακολούθησαν η εικόνα ήταν μέτρια, «στρώνοντας» κάπως στο φινάλε. Μην ξεχνάμε ότι παλαιότερα, ο Γιάννης Αναστασίου πλήρωσε την κακή εικόνα που είχε παρουσιάσει η ομάδα στην ίδια διαδικασία και αποχώρησε.
Η εικόνα του Τίτορμου δεν πείθει τον κόσμο από τα ξεκινήματα του 2025. Ως εκ τούτου, λογικό και η κριτική να είναι αυστηρή, ειδικά όσο η εικόνα αυτή συνεχίζει να υφίσταται. Είναι ακόμα αρχή, δεν χρειάζεται καταστροφολογία, όμως δεν υπάρχει και χρόνος ώστε να είναι… καθησυχασμένος κανείς.
Ο Παναιτωλικός με μερικές ποιοτικές προσθήκες ακόμα μπορεί να πάει καλύτερα από πέρυσι. Όμως κάπου εδώ μπαίνει στην εξίσωση και ο προπονητής που ξέρει καλύτερα από όλους μα έχει και την μεγαλύτερη ευθύνη από όλους.
Ο Γιάννης Πετράκης είναι ένας πετυχημένος προπονητής που στην πρώτη του σεζόν κατόρθωσε κάτι που έμοιαζε αδύνατο. Να σώσει την ομάδα και να συσπειρώσει τον κόσμο, που συνέδραμε κι αυτός στην εξέλιξη των πραγμάτων. Στην 2η σεζόν του έφερε τον Παναιτωλικό άνετα σχεδόν στην μέση της βαθμολογίας, είτε έθελξε είτε όχι το ποδόσφαιρο που έπαιξε αναδεικνύοντας παράλληλα νέους ποδοσφαιριστές.
Φέτος είναι αλλιώς όμως, όπως είπαμε και παραπάνω. Μεγαλύτεροι στόχοι και μεγαλύτερες απαιτήσεις. Αυτοδίκαια.
Σε κάθε περίπτωση, λογικό είναι να υπάρχει το άγχος. Όταν η ομάδα στο παρελθόν σε αρκετές περιπτώσεις έχει πετύχει την παραμονή στο τέλος, είναι αναμενόμενο ο κόσμος να έχει στο πίσω μέρος του μυαλού του ακόμη και το σενάριο του υποβιβασμού. Δεδομένα ουδείς θέλει να συμβεί κάτι τέτοιο, την χρονιά των 100, διότι απλούστατα θα μιλάμε για την μεγαλύτερη αποτυχία των τελευταίων ετών.
Κλείνοντας ορισμένοι προβληματισμοί.
Η χθεσινή εικόνα του Παναιτωλικού δεν ήταν καλή και δεδομένα οι δηλώσεις του κόουτς Πετράκη περί του αντιθέτου εγείρουν απορίες. Ο Ατρόμητος, ομάδα που θα παλέψει για την οκτάδα, ήταν καλύτερος και όταν το σκορ έφτασε στο 0-2, θα μπορούσε να είχε πετύχει και περισσότερα γκολ.
Προβληματική ήταν και η εικόνα στον αγώνα του κυπέλλου απέναντι σε μια ομάδα που είναι από τα φαβορί για άνοδο αλλά αγωνίζεται μια κατηγορία κάτω.
Τέλος εύλογο προβληματισμό στις τάξεις του κόσμου προκαλεί η χρησιμοποίηση των νέων μεταγραφικών αποκτημάτων. Είναι κάποιοι παίκτες που γνωρίζουν την ομάδα μέσα σε τρεις προπονήσεις και είναι έτοιμοι να αγωνιστούν και άλλοι παίκτες θέλουν τρεις μήνες, αναρωτήθηκαν πολλοί…
Υ.Γ. 1: Θετική εικόνα Κόγιτς και Λουίς (όσο είχε ανάσες). Ιδιαίτερα προβληματική του Μανρίκε.
Υ.Γ. 2: Ηρεμία, είναι αρχή ακόμα αλλά… φέτος είναι αλλιώς.
Προπονητές τύπου Γιάννη Πετράκη, είναι, όντως, ό,τι πρέπει για ομάδες που βρίσκονται με την πλάτη στον τοίχο. Μπορούν να συσπειρώσουν και να φέρουν αποτέλεσμα. Υπό προϋποθέσεις, μπορούν να αναδείξουν και νέους / νεαρούς παίκτες. Και λέω “υπό προϋποθέσεις”, γιατί, όταν μια ομάδα δεν έχει τίποτε άλλο να κάνει, εκτός από το να παλαίψει για τη σωτηρία της, δεν έχει τίποτα να χάσει, δοκιμάζοντας και νεαρούς παίκτες. Εφικτό και, κατά ένα λόγο, εκτιμητέο και απαραίτητο. Το κύριο, θέμα όμως είναι, να διαθέτεις ένα αξιόλογο και υπολογίσιμο σύνολο, που θα παίζει ορθολογικό και ελκυστικό/αποτελεσματικό ποδόσφαιρο και μέσα από αυτό το σύνολο να μπορείς να βοηθήσεις και νέα παιδιά να πάρουν χρόνο συμμετοχής και να δείξουν τι μπορούν να κάνουν. Στην προκειμένη περίπτωση, ο Παναιτωλικός ΔΕΝ διαθέτει ακόμη αυτό το σύνολο, κοινώς δεν είναι ομάδα, με αρχή, μέση και τέλος. Ναι, δεν υπήρχαν όλοι οι ποδοσφαιριστές την κατάλληλη ώρα για προετοιμασία. Ναι, υπήρχαν προβλήματα τραυματισμών και άλλα, λογικά για κάθε ομάδα αυτή την περίοδο. Ναι, λογικό είναι να μην υπάρχουν ακόμη οι δυνάμεις για συνεχές τρέξιμο και στα 90 λεπτά. ΟΜΩΣ, δεν υφίσταται δικαιολογία για απουσία συγκεκριμένου αγωνιστικού πλάνου, κάτι που σημαίνει ότι δεν έγινε, ή δεν πέρασε η κατάλληλη φιλοσοφία προς τους ποδοσφαιριστές εδώ και δύο μήνες. Πόσο μάλλον όταν έχει αλλάξει το στυλ παιχνιδιού, σε σχέση με πέρυσι. Οι ποδοσφαιριστές δεν είναι μωρά να μην καταλαβαίνουν τι αγωνιστικό στυλ θα ακολουθήσουν. Ακόμη, κάθε ένας γνωρίζει τις δυνατότητές του σε σχέση με ό,τι ζητάει ο προπονητής του. Όταν, όμως, βλέπει ότι ο χρόνος των δοκιμών έχει… σχεδόν απεριόριστες προεκτάσεις, λογικό είναι να υπάρχει προβληματισμός. Στο διά ταύτα: Θεωρώ ότι το υλικό είναι αρκετά καλύτερο από πέρυσι και μάλιστα για δημιουργία “βάθους” στον πάγκο. Με αυτό το σκεπτικό, δεν μπορούμε να πούμε ότι φέτος δεν έγιναν μεταγραφές. Επομένως, το μεγάλο μερίδιο της ευθύνης για την εικόνα του Παναιτωλικού σε αυτό το διάστημα, το φέρει η τεχνική ηγεσία. Και για να είμαι ειλικρινής πρέπει να πω ότι… “Κάποτε είχαμε στον Παναιτωλικό και τον (αξιοσέβαστο και ακέραιο, ως άνθρωπο και χαρακτήρα) προπονητή, Γιάννη Πετράκη, που κατάφερε να σώσει την ομάδα από έναν επώδυνο υποβιβασμό”.
Σε ορισμενα συμφωνω σε αλλα εχω εντελως διαφορετικη αποψη.Απο την αρχη που ηρθε ο πετρακης οι περισσοτεροι μιλαγατε με θετικα λογια εγω σχολιαζοντας σαν νικολαος μαζι με αλλους 2-3 ειχαμε πει οτι ηταν η χειροτερη επιλογη.Εχω μια θεωρια που ολος ο πλανητης να λεει το αντιθετο δεν την αλλαζω.Προπονητης που εχει ενα ολοκληρο χρονο μια ομαδα (γιαννενα)και την ριχνει ειναι τελειωμενος και πρεπει εαν εχει λιγη αξιοπρεπεια να σταματησει την προπονητικη η να ασχοληθει ερασητεχνικα.Αυτο εαν θυμαμαι καλα σχεδον ολοι κανατε σαν να μην συνεβη.Ο καλος προπονητης δεν υπαρχει περιπτωση ουτε μια στο εκατομμυριο να εχει ομαδα 1 χρονο και να την ριξει.Λετε παλι οτι εκανε το αδιανοητο και εσωσε την ομαδα.Ξερετε πιο ειναι το αδιανοητο αγαπητε, οτι ειχε την ομαδα απο οκτωμβρη και περιμεναμε μεχρι τελευταια αγωνιστικη για να σωθουμε.Αυτο ναι ειναι αδιανοητο.Η αληθεια ομως και το ψευτικο αργα η γρηγορα θα φανουν.Επισης κανετε σχεδον ολοι το τεραστιο λαθος να πιστευετε οτι θα σωθουμε επειδη κλεινουμε 100 χρονια.Κανεναν εκτος απο τους παναιτωλικους δεν ενδιαφερει εαν κλεινουμε 100 χρονια.Εαν δεν παιξουμε απλουστατα θα πεσουμε.
Τώρα που μαζευτηκαμε γύρω από την φωτιά, ήρθε η ώρα να κρίνουμε τον αρχηγό και να δούμε γιατί δεν πιάσαμε το θήραμα. Θα αναλύσουμε το σχέδιο και φυσικά όλοι θα έχουμε καλύτερες ιδέες από αυτές που είχε ο αρχηγός. Ποιος ξέρει, ίσως τον κρεμάσουμε κιόλας για να αναδείξουμε καινούριο που θα μας οδηγήσει σε πλούσια θηράματα και στιγμές ηδονής.
Φυσικά, κάποιες γειτονικές φυλές πράττουν διαφορετικά αλλά αυτές τρώνε ακόμη βελανιδιά.
Προβληματική εικόνα μανρικε λέει..ο οποίος έπαιξε αριστερό χαφ πρώτη φορά στη ζωή του