Το σημερινό Παναιτωλικός-Πανιώνιος δε θα είναι όμοιο με κανέναν από τους μεταξύ τους αγώνες που έχουμε δει παλαιότερα. Το διακύβευμα για τις δύο ομάδες είναι τεράστιο, είναι ο ίδιος σκοπός.
Η «μάχη» για την εξασφάλιση της παραμονής θα κριθεί εν πολλοίς. Σε έναν αγώνα που έχει όλα τα χαρακτηριστικά ενός ντέρμπι, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι οι δύο σύλλογοι παλεύουν για τη σωτηρία τους.
Προσωπικά θεωρώ, όπως άλλωστε και πολύς κόσμος, ότι δεν υπάρχει μέτρο σύγκρισης μεταξύ των δύο ομάδων. Ποιοτικά ο Παναιτωλικός είναι κλάσεις ανώτερος. Ωστόσο, δεν έχει κατορθώσει να το αποδώσει αυτό στο γήπεδο σε καμία περίπτωση.
Οι μόλις δύο νίκες του -οι οποίες έχουν έρθει επί Χάβου- αντιπαραβάλλονται με τις τέσσερις του Πανιωνίου, που αν δεν είχε το -6 στο ξεκίνημα της σεζόν αυτή τη στιγμή θα ήταν πολύ πιο πάνω από τον Παναιτωλικό, βαθμολογικά.
Η φετινή σεζόν για τους Αγρινιώτες είναι κάκιστη, έτσι ξεκίνησε και έτσι συνεχίζει. Το ζήτημα είναι να μη τελειώσει έτσι. Για να μπορέσει ο Παναιτωλικός να… ηρεμήσει ενόψει Play Outs πρέπει να πάρει το τρίποντο.
Η νίκη απέναντι στον Πανιώνιο δε θα είναι εύκολη υπόθεση. Μπορεί οι Νεοσμυρνιώτες να έχουν χίλια μύρια προβλήματα (οικονομικά, αγωνιστικά, διοικητικά κ.α), ωστόσο είναι ομάδα ειδικών συνθηκών και καταστάσεων.
Ο Παναιτωλικός για να φύγει νικητής από την Προυσιωτίσσης οφείλει να παίξει δυνατά, προσηλωμένα και με διάρκεια. Ο Παναιτωλικός για να νικήσει δεν αρκεί να πάρει το προβάδισμα (δεν συζητάμε καν την περίπτωση του να μείνει πίσω στο σκορ και να χρειάζεται ανατροπή) με 1-0 και να κάνει… διαχείριση.
Ο Παναιτωλικός για να νικήσει θα πρέπει να «πατήσει» τον Πανιώνιο.
Υ.Γ: Διαβάζω με ενδιαφέρον ορισμένες δημοσιεύσεις από αθηναϊκά μέσα αναφορικά με το μέλλον του προπονητή του Παναιτωλικού. Πέραν του ότι είναι πολύ νωρίς, με την ομάδα να μην ξέρει ακόμη πρακτικά τι της… ξημερώνει, θα ήταν εγκληματικό να μπει σε μία διαδικασία ριζικών αλλαγών εκ νέου ο Παναιτωλικός. Εφόσον μείνει στην κατηγορία, φυσικά. Προπονητή έχει, να διατηρήσει κορμό και να ενισχυθεί ουσιαστικά χρειάζεται. Μέχρι τότε, βέβαια, έχει ο Θεός.
