Συνέχεια αφιερωμάτων, αυτή τη φορά με έναν γκολκίπερ. Ο λόγος για τον Ράφαελ Μπρακάλι, τον Βραζιλιάνο τερματοφύλακα που τίμησε (με όλη τη σημασία της λέξης) τη φανέλα του Παναιτωλικού, όντας βασικός και αναντικατάστατος τις σεζόν 13′-14′ και 14′-15′.
Όλοι στο Αγρίνιο τον θυμούνται για τις απίστευτες επεμβάσεις και τον εξαιρετικό του χαρακτήρα.
Γεννήθηκε στο Σάντος του Σάο Πάολο της Βραζιλίας, στις 5 Μαΐου του 1981 και το πλήρες όνομα του είναι Rafael Wihby Bracalli. H επαγγελματική του καριέρα ξεκίνησε από την τοπική Paulista. Εκεί έμεινε για 5 σεζόν, αγωνιζόμενος κι ως δανεικός για 1 έτος στη Juventude.
Το 2006 πέρασε στην άλλη όχθη του Ατλαντικού, παίρνοντας μεταγραφή στην πορτογαλική Nacional. Εκεί έγινε ευρέως γνωστός στον ποδοσφαιρικό χάρτη της Πορτογαλίας. Οι 2 πρώτες σεζόν, βέβαια, ήταν αναγνωριστικές, έχοντας μπροστά του τον Ελβετό Μπεναλιό. Η μεταγραφή του Ελβετού κίπερ στη Βόλφσμπουργκ, άνοιξε τον δρόμο στον Ράφαελ.
Από το 2008, λοιπόν, πήρε τη φανέλα βασικού σπίτι του κι έκανε 3 εξαιρετικές σεζόν, τραβώντας πάνω του τα βλέμματα των «μεγάλων» της Πορτογαλίας. Το καλοκαίρι του 2011, μάλιστα, έφτασε μια ανάσα από την Μπράγκα.
Τελικά, κατέληξε στην πρωταθλήτρια Πόρτο!
Στην Πόρτο, βρέθηκε και πάλι στη «σκιά» ενός άλλου βασικού κίπερ, του Helton, με αποτέλεσμα στην 1η του χρονιά να αγωνιστεί μόλις μια φορά. Έτσι, τη σεζόν 12′-13′ στάλθηκε δανεικός στην Ολιανένσε, όπου και πάλι πήρε «γάντια βασικού» με 25 συμμετοχές.
Και κάπου εδώ εμφανίζεται ο Παναιτωλικός. Τον Αύγουστο του 13′ ο Ράφαελ, στα 32 του χρόνια, κλείνει στην ομάδα μας, αφήνοντας για 1η φορά τα… πορτογαλόφωνα πρωταθλήματα.
Η άφιξη του Ράφαελ στο Αγρίνιο συνέπεσε με την επιστροφή του Παναιτωλικού στη Superleague. Η ομάδα μας στη θέση «1» είχε τον… φέρελπι, τότε, Στεφανάκο, ο οποίος ήταν εντυπωσιακός στα play-offs ανόδου.
Η εμπειρία και ο επαγγελματισμός του Ράφαελ, όμως, «κέρδισε» τον κόουτς Χάβο από την πρώτη στιγμή. Ο Βραζιλιάνος έκανε το ντεμπούτο του στη Λεωφόρο, στην ήττα με 2-0 από τον Παναθηναϊκό για την 1η αγωνιστική του πρωταθλήματος.
Έκτοτε, δεν βγήκε ποτέ από την ενδεκάδα. Ο Μπρακάλι στην πρώτη του σεζόν στο Αγρίνιο ήταν πραγματικά εντυπωσιακός, σημειώνοντας 32 συμμετοχές.
Η 2η χρονιά στο Αγρίνιο, τον βρήκε και πάλι βασικό κι αναντικατάστατο. Βασικός πυλώνας της ομαδάρας του Χάβου, ενέπνεε σιγουριά στους συμπαίκτες του. Ήταν εκ των πρωταγωνιστών της φανταστικής πορείας του Παναιτωλικού που «αγκάλιασε» την Ευρώπη. Την χρονιά αυτή «έγραψε» 25 συμμετοχές, αφού αντιμετώπισε προβλήματα τραυματισμών κι έχασε κάποια ματς. Αυτή ήταν και η τελευταία του σεζόν με τα κυανοκίτρινα, καθώς για οικογενειακούς λόγους επέστρεψε στην Πορτογαλία.
Πραγματικός ηγέτης κάτω από τα γκολπόστ, συνέβαλε τα μέγιστα ώστε ο Παναιτωλικός να είναι μια από τις καλύτερες ομάδες, ανασταλτικά, της Superleague. Μόνο τυχαίο δεν είναι το γεγονός ότι οι Αγρινιώτες τη σεζόν 13′-14′ είχαν την 4η καλύτερη άμυνα και τη σεζόν 14′-15′ την 3η καλύτερη της κατηγορίας. Επίσης, αξίζει να αναφερθεί ότι την 1η σεζόν κράτησε ανέπαφη την εστία του 13 φορές, κι άλλες 9 φορές την 2η σεζόν…
Την εκπληκτικά αντανακλαστικά του. Οι επεμβάσεις του σε τετ-α-τετ, πέναλτι και γενικότερα σε… κάθε είδους απειλή ήταν μερικές φορές εξωπραγματικές. Δεν είναι υπερβολικό να ειπωθεί ότι σε πολλές περιπτώσεις «κουβάλησε» μόνος του την ομάδα, προκαλώντας τον θαυμασμό φίλων και αντιπάλων. Δεν είναι λίγες οι φορές που αναδείχθηκε ως πολυτιμότερος παίκτης της ομάδας…
Τον χαμηλών τόνων χαρακτήρα, την εργατικότητα και τον επαγγελματισμό του. Ένας ποδοσφαιριστής πρότυπο. Η εν γένει παρουσία και στάση του στο Αγρίνιο εκτιμήθηκε από τον κόσμο του Παναιτωλικού, ο οποίος τον αγκάλιασε και τον χειροκρότησε μέσα από την καρδιά του.
Μετά τον Παναιτωλικό, υπέγραψε συμβόλαιο με την πορτογαλική Αρούκα. Ό,τι δεν κατάφερε στο Αγρίνιο, το πέτυχε με τα «καναρίνια» της Αρούκα, καθώς η πρώτη του σεζόν εκεί ήταν ανέλπιστα καλή.
Η άσημη Αρούκα τερμάτισε 5η με βασικό κίπερ τον Ράφαελ κι εξασφάλισε μια θέση στα προκριματικά του Europa League. Μάλιστα, βρέθηκε μια ανάσα από τους ομίλους αλλά αποκλείστηκε στα Play-offs από τον Ολυμπιακό. Στην Αρούκα έπαιξε συνολικά 3 χρόνια ( 2 στην πρώτη κι 1 στη δεύτερη κατηγορία της Πορτογαλίας) και σημείωσε 89 συμμετοχές.
Πλέον, στα 37 του, αγωνίζεται με τα χρώματα της Μποαβίστα, χωρίς ωστόσο να έχει πάρει ακόμα χρόνο συμμετοχής.
