Μεγαλώσαμε σε μια δεκαετία που στην Ευρώπη μεσουρανούσε ο Ζουνίνιο Περναμπουκάνο. Ε, εμάς τους Αγρινιώτες μας αξίωσε ο θεός να δούμε και τον «Παπαστολίνιο», Περικλή Παπαποστόλου.
Ένας Κερκυραίος που πλέον θεωρείται Αιτωλοακαρνάνας, αφού διαμένει τόσα χρόνια με την οικογένεια του στην Ναύπακτο.
Γενικά θα μπορούσε να πει κανείς ότι έπαιξε μπόλικη μπάλα ο Περικλής στην ζωή του, ενώ αξίζει να τονιστεί ότι αγωνίζεται ακόμα αν και 45αρης. Φέτος μάλιστα αγωνίστηκε σαν παίκτης-προπονητής στον Ατρόμητο Αντιρρίου στην Α΄ΕΠΣΝΑ.
Όντας Κερκυραίος ξεκίνησε τα πρώτα ποδοσφαιρικά του βήματα στις ακαδημίες της Κέρκυρας. Έκανε το «αγροτικό» του, αγωνιζόμενος 3 χρόνια στο τοπικό και στην συνέχεια αγωνίστηκε 2 χρόνια με την φανέλα του ΑΟ Κέρκυρας στην Δ’ Εθνική.
Στην συνέχεια μετακόμισε στους «Λόρδους», τον Αθηναϊκό του οποίου φόρεσε την φανέλα για τέσσερις σεζόν. Το ’95-’98 στην Α’ Εθνική (51 συμ.) και το ’98-’99 στην Β’ (21 συμ.). Στη συνέχεια κάνει το πρώτο, από τα τρία συνολικά περάσματα του στον Ναυπακτιακό Αστέρα, στον οποίο μένει για 2 χρόνια. Την πρώτη σεζόν ’99-’00 είναι στην Γ΄και κερδίζει την άνοδο ενώ την ’00-’01 αγωνίζεται στην Β΄Εθνική.
Μάλιστα, τη συγκεκριμένη σεζόν o Ναυπακτιακός αντιμετωπίζει τον Παναιτωλικό στο ΔΑΚ Αγρινίου με σκορ 1-1 και τον ίδιο να σκοράρει. Στο τέλος της χρονιάς τόσο ο Παναιτωλικός όσο και ο Ναυπακτιακός υποβιβάζονται, με τον Περικλή αυτή την διετία να γράφει 60 συμμετοχές και 15 γκολ.
Το καλοκαίρι του 2001 υπογράφει με τον Εθνικό Αστέρα για έξι μήνες κάνοντας δύο ακόμη εμφανίσεις στην Α’ Εθνική και τον Γενάρη της ίδιας σεζόν επιστρέφει στην Κέρκυρα. Μέσα σε ένα εξάμηνο κερδίζει την άνοδο στην Β’ όπου παραμένει για την επόμενη διετία βοηθώντας τον ΑΟ στην άνοδο στην Α’ στο τέλος της σεζόν ’03-’04. Σε αυτά τα 2,5 χρόνια στους «Φαίακες» προσθέτει άλλες 66 συμμετοχές (7 γκολ) στο ενεργητικό του. Το καλοκαίρι του 2004 υπογράφει στην Αναγέννηση Άρτας, την φανέλα της οποίας φοράει τα επόμενα δύο χρόνια στο πρωτάθλημα της Γ΄Εθνικής. Κάνοντας δύο γεμάτες σεζόν με 56 συμμετοχές και 13 γκολ.
Το 2006 η πρώτη «αναγνωριστική» χρονιά του μεγαλομέτοχου της ομάδας Φ. Κωστούλα είναι ήδη παρελθόν και η ομάδα κινείται δυναμικά στο παζάρι των μεταγραφών με στόχο την άνοδο. Ανάμεσα στις πολλές μεταγραφές είναι και ο Περικλής.
Η πολυπόθητη άνοδος μπορεί να μην έρχεται αλλά ο Παπαποστόλου αποτελεί βασικό «γρανάζι» της ομάδας κάνοντας 28 συμμετοχές. Μάλιστα σκοράρει πέντε φορές (απέναντι στον Ατσαλένιο δις, Κορωπί, ΟΦ Ιεράπετρας και Θύελλα Πατρών).
Την επόμενη χρονιά «πάει» στον Διαγόρα Ρόδου με τον οποίο κερδίζει την άνοδο στην Β΄κάτι που δεν καταφέρνει ο Παναιτωλικός. Την ιστορική σεζόν 2008-2009 επιστρέφει και μαζί με την «αύρα» των ανόδων που κουβαλά βοηθάει και την ομάδα μας. Άλλες 28 συμμετοχές και 3 γκολ( Πρέβεζα, Φωκικός και η γκολάρα απέναντι στην Νίκη) και βασικός στο περίφημο μπαράζ.
Την επόμενη χρονιά αποχωρεί από την ομάδα μας με προορισμό την Παναχαΐκή στην Γ’ Εθνική για μία χρονιά. Ακολουθεί η τελευταία στάση στα επαγγελματικά πρωταθλήματα με τον Ναυπακτιακό Αστέρα την σεζόν ’10-’11. Καταγράφει 31 συμμετοχές και 9 γκολ αλλά η ομάδα δεν καταφέρνει να αποφύγει τον υποβιβασμό. 400 και κάτι συμμετοχές μετά ο Περικλής λέει αντίο στις επαγγελματικές κατηγορίες.
Τα στατιστικά του στις επαγγελματικές κατηγορίες
| Σεζόν | Σύλλογος | Συμ. | Γκολ |
| 1995-1999 | Αθηναϊκός | 75 | – |
| 1999-2001 | Ναυπακτιακός Αστέρας | 60 | 15 |
| 2001-2002 | Εθνικός Αστέρας | 2 | – |
| 2002-2004 | Α.Ο. Κέρκυρα | 66 | 7 |
| 2004-2006 | Αναγέννηση Άρτας | 56 | 13 |
| 2006-2007 | Παναιτωλικός | 28 | 5 |
| 2007-2008 | Διαγόρας Ρόδου | 34 | 3 |
| 2008-2009 | Παναιτωλικός | 28 | 3 |
| 2009-2010 | Παναχαΐκή | 24 | 3 |
| 2010-2011 | Ναυπακτιακός Αστέρας | 31 | 9 |
Τοπικά πρωταθλήματα
Μετά από πολλά χρόνια λοιπόν έρχεται η ώρα να επιστρέψει στις ερασιτεχνικές κατηγορίες αλλά το κάνει ξεκινώντας και τα πρώτα του βήματα στην προπονητική. Πρώτος σταθμός η τωρινή του ομάδα, ο Ατρόμητος Αντιρρίου.
Το πρώτο πέρασμα κράτησε 5 χρόνια από το 2011 έως το 2016. Το 2016 επιστρέφει για 3η (και μάλλον όχι τελευταία) φορά στον Ναυπακτιακό Αστέρα σε ρόλο παίκτη-προπονητή.
Τον Γενάρη του 2018 θα φορέσει για ένα εξάμηνο τα χρώματα της ΑΕΜ. Η σεζόν 2018-2019 τον βρίσκει στον Α.Ο. Χάλκειας( 8 γκολ) τον οποίο καταφέρνει να φτάσει μέχρι τα πλέι οφ ανόδου.
Τέλος, στην φετινή, λειψή, λόγω πανδημίας σεζόν, φόρεσε ξανά τα χρώματα του Ατρόμητου Αντιρρίου ( 8 γκολ).
Φωτογραφικές στιγμές από την καριέρα του: Σίγουρα στις φωτογραφίες θα ξεχωρίσετε πρόσωπα… πολύ γνωστά!
Στο πλαίσιο του αφιερώματος ήρθαμε σε επικοινωνία με τον Περικλή Παπαποστόλου, ο οποίος μας παραχώρησε το φωτογραφικό υλικό και τον ευχαριστούμε θερμά για αυτό.
Παράλληλα, απάντησε σε μία σειρά από ερωτήσεις μας:
Περικλή, έχοντας περάσει από πολύ ιστορικές ομάδες της επαρχίας και όχι μόνο, σε επαγγελματικό επίπεδο, ποια θα ξεχώριζες ως την κορυφαία στιγμή στην καριέρα σου;
Δύο ήταν οι στιγμές που ξεχώρισα, αν και με τις ομάδες της επαρχίας είχα με τις περισσότερες ανόδους και μια βέβαια αποτυχία με πολλές συγκυρίες. Με τον Α.Ο. Κέρκυρας που ανεβήκαμε Α’ εθνική,ομάδα όπου μεγάλωσα ποδοσφαιρικά και γηγενής από τα «τσικό» της ομάδας(όπως τα έλεγαν εκείνη την εποχή). Σίγουρα και η άνοδος με τον Παναιτωλικό θα μου μείνει αξέχαστη εμπειρία στη Νέα Σμύρνη με 10 χιλιάδες Αγρινιώτες στο πλευρό μας. Αλλά δεν θέλω να παραλείψω και με τον Ναυπακτιακό, αφού ζω κιόλας στην Ναύπακτο πια, την άνοδο στην Β’ εθνική.
Θα μπορούσαμε να σε χαρακτηρίσουμε μια κλασσική περίπτωση αυτού που λέμε ότι «η μπάλα χρόνια δεν κοιτά». Τα τελευταία χρόνια «αλωνίζεις» τα γήπεδα της Αιτωλοακαρνανίας και ως παίκτης και ως προπονητής. Δύο τα ερωτήματα: κόβεται ποτέ η μπάλα και μπορείς να ζήσεις χωρίς αυτήν;
Το έχω πει πως το μικρόβιο της μπάλας δύσκολα μπορείς να το αποβάλλεις και το ξέρουν καλά όλοι όσοι ασχολήθηκαν επαγγελματικά με το ποδόσφαιρο. Συν σε αυτό ότι αν δεν έχεις υπολογίσει να κάνεις κάτι για το μέλλον σου, γιατί δυστυχώς το ποδόσφαιρο έχει ημερομηνία λήξης, συνεχίζεις την ενασχόληση σου βιοποριστικά συνδυάζοντας την ευχαρίστηση με το επάγγελμα. Γενικά η μπάλα δεν κόβεται εύκολα αρκεί όμως να μην γίνεσαι βάρος για τους υπόλοιπος και για το ίδιο το άθλημα.
Πόσο δύσκολο είναι να είσαι παίκτης-προπονητής; Δηλαδή πόσο δύσκολο είναι να συνδυάζεις την τακτική με κάτι που εσύ ο ίδιο θα πρέπει να εφαρμόζεις μέσα στο γήπεδο; Σε χεις κάνει ποτέ γρήγορη αλλαγή;
Πολύ δύσκολο. Χρειάζεται ψυχική ηρεμία και καθαρό μυαλό, να μην μειώσεις τους ποδοσφαιριστές σου και τον ίδιο σου τον εαυτό. Ευτυχώς παίζοντας σε καλό επίπεδο ακόμη προσπαθώ να δίνω το καλύτερο που μπορώ και μέσα στον αγωνιστικό χώρο και έξω από αυτό δίνοντας την ψυχή μου. Προσπαθώ να μεταδίδω αυτή την νοοτροπία σε όλους όσους βρίσκονται κοντά μου. Δεν κρύβω μάλιστα πως έχω αντιμετωπίσει αρκετές φορές πόλεμο από διάφορους αλλά δεν το βάζω κάτω και προχωρώ. Αλλαγή (γελώντας) έχω γίνει από τον συνεργάτη μου, Γιώργο Πέτσινη, λόγω τραυματισμού.
–Τι συναισθήματα προκαλεί σε έναν ποδοσφαιριστή με την δικιά σου καριέρα να αγωνίζεται στο ίδιο γήπεδο με τον γιο του;
Απίστευτο συναίσθημα να προλαβαίνεις, σε καλό επίπεδο όπως προείπα, να παίζεις με τον ίδιο σου τον γιο. Δεν περιγράφεται και όσοι το έχουν καταφέρει με νιώθουν αυτήν την στιγμή. Αν και είμαι αυστηρός μαζί του. Όπως έχω τον γιο μου έχω και όλα τα παιδιά που ξεκινάνε το ποδόσφαιρο. Είναι σημαντικό να μπορείς να μεταδίδεις τις γνώσεις σου και τις εμπειρίες σου σε αυτά τα παιδιά ώστε να ξέρουν τι πρόκειται να αντιμετωπίσουν, ειδικά στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο.
Και να μην ξεχνάμε, φυσικά, το βάρος που πέφτει ειδικά στον γιο μου να μοιάσει στον μπαμπά (σε αυτή την καριέρα που έχω πραγματοποιήσει είτε μικρή είτε μεγάλη σεβαστή είναι για τον καθένα) να την υλοποιήσει και ο ίδιος… μεγάλο βάρος. Αλλά βλέπω και χαίρομαι τα παιδιά κάποιον παλιών συμπαικτών μου όπως του Κωνσταντόπουλου ή του Μπελεβώνη που έχουν ήδη καταφέρει πάρα πολλά. Μακάρι να υπάρχει και συνέχεια και με άλλους χρειάζεται βοήθεια και υποστήριξη από όλους μας.
Είναι χαραγμένα στην μνήμη μας πάρα πολλά πανέμορφα τέρματα σου είτε με εκτελέσεις φάουλ είτε με σουτ από απόσταση. Πολλοί ισχυρίζονται ότι θέλει «τέχνη» είναι όντως έτσι;
Ναι όντως χρειάζεται τέχνη, μα η τέχνη δεν φτάνει πρέπει να εξελίσσεται και αυτό γίνεται μέσα από την συνεχή προπόνηση. Υπήρξαν ομάδες που μου έδωσαν την ευκαιρία να δουλέψω πάνω στην τεχνική αυτή των σουτ και των στημένων φάσεων. Πέρα λοιπόν από την δουλειά χρειάζεται και τύχη, όπως και σε πολλά άλλα γύρω από το ποδόσφαιρο και στην ίδια μας την ζωή.
Παρακολουθείς την πορεία του Παναιτωλικού, στο γήπεδο έρχεσαι; Ποια είναι η άποψή σου για τα όσα συμβαίνουν στην ομάδα; Και αν ναι, ποιος-οι είναι οι παίκτες που έχεις ξεχωρίσει στην ομάδα στα χρόνια της superleague;
Παρακολούθησα την πορεία του Παναιτωλικού πάντα, μα τα τελευταία χρόνια έχουν αλλάξει πολλά και συνέβησαν ακόμα περισσότερα, θετικά μα και αρνητικά. Όντας στην μεγαλύτερη κατηγορία τα έχεις αυτά. Οι ακαδημίες για παράδειγμα είναι ότι καλύτερο μπορεί να υπάρξει, διαθέτοντας τέτοιες εγκαταστάσεις που μπορούν και προπονούνται τα παιδιά. Θα πρέπει να ρίξει όλο του το βάρος ο Παναιτωλικός στο να βγαίνουν νέα ταλέντα που κάποια στιγμή θα μπορέσουν να βρεθούνε στην μεγάλη ομάδα.
Ότι και να πούμε το ποδόσφαιρο είναι χρηματιστήριο που θέλει σωστή διαχείριση από τους ανθρώπους που την περικλείουν την ομάδα, πρότυπο για πολλές άλλες. Έχει αρκετούς καλούς παίχτες όμως τον τελευταίο χρόνο δεν έχω δει την ομάδα πολλές φορές, δεν έχω έρθει στο γήπεδο ειλικρινά, προσωπικοί οι λόγοι μου. Εύχομαι όμως στα playout να βγάλουν ψυχή.
Έχεις κάποιο μήνυμα για τον κόσμο του Παναιτωλικού ή κάποια ανάμνηση που θα ήθελες να μοιραστείς μαζί του;
Το μήνυμα μου είναι ξεκάθαρο, έχοντας περάσει δυο υπέροχα χρόνια στον Παναιτωλικό, στις λύπες και στις χαρές και κατάλαβα πόσο αγάπη υπάρχει από τον κόσμο για αυτήν την ομάδα. Συνιστώ πίστη και υπομονή και να είναι πάντα κοντά, να δίνουν τον παλμό τους θετικά και γνωρίζω πολύ καλά τι παλμό μπορεί να δώσει ο κόσμος του Παναιτωλικού.
Λάθη θα γίνουν δεν μπορεί εύκολα να τα αποφύγει κανείς αλλά η αγάπη για την ομάδα δεν ξεχνιέται, ούτε χάνεται. Και αρνητικά να εξελιχθεί η χρόνια υπάρχει πάντα η επόμενη να ξαναβρεθεί εκεί που της αξίζει, ενωμένοι όλοι μαζί.
Όπως είπα και πριν δεν μπορώ να ξεχάσω και θα μοιράζομαι μαζί τους πάντα την επιτυχία της ομάδας στην Νέα Σμύρνη. Αξέχαστη εμπειρία τι να πω στο γήπεδο… στην επιστροφή μας… Όλα απίστευτα χαραγμένα στην μνήμη μου. ΑΓΡΙΝΙΟ ΚΑΝΑΜΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΝΕΑ ΣΜΥΡΝΗ.
Φεύγοντας η ομάδα από την δύσκολη τότε, για πολλούς λόγους Γ’ Εθνική, ήταν θέμα χρόνου να παίξει στην Super league και να είναι εκεί για πολλά πολλά χρόνια.
