Απέναντι στον ΠΑΟΚ ο Παναιτωλικός μπορεί να ηττήθηκε αλλά κέρδισε στις καρδιές των φιλάθλων του καθώς έπειτα από χρόνια «πάτησε» έναν από τους «μεγάλους».
Πρώτη ήττα στο πρωτάθλημα για τον Παναιτωλικό, σε ένα παιχνίδι που είχε ευκαιρίες να κάνει το 2-1 και να φύγει αυτός νικητής από το γήπεδο.
Μπορεί πριν την έναρξη του αγώνα ο Τίτορμος να θεωρούνταν ξεκάθαρα αουτσάιντερ αλλά μέσα στις τέσσερις γραμμές οι ρόλοι άλλαξαν. Αυτό οφείλεται στον Γιάννη Αναστασίου και τους παίκτες του και ας μην είχε βαθμολογικό αντίκτυπο.
Η ομάδα
Όπως και απέναντι στον Ατρόμητο, η άμυνα είχε τα «θεματάκια» της. Στιγμές αδράνειας για άλλη μια φορά μετουσιώθηκαν σε γκολ για τον αντίπαλο.
Ο Ρούσο υπήρχαν στιγμές που χρειάστηκε και επενέβη, ειδικά στο πρώτο ημίχρονο αλλά βγάζει μια «αύρα» αστάθειας σε ορισμένα σημεία. Όπως στο πρώτο γκολ του ΠΑΟΚ, όπου η τοποθέτησή του δεν ήταν ιδανική. Κορνέλιους και Βργκοτς (αντί Μαλή), με τον Καναδό να συνεχίζει ακριβώς στα ίδια υψηλά στάνταρ των πρώτων δύο αγωνιστικών. Από τον Κροάτη περιμέναμε περισσότερα. Δεν ήταν κακός αλλά στο πρώτο γκολ είναι απαράδεκτο να παίρνει κεφαλιά ο 1,67 Μιτρίτα.
Στη φάση αυτή φταίει και ο Λούι που στο δημιουργικό κομμάτι ήταν πολύ καλός τόσο με τελική όσο και με την σέντρα στον Ντουάρτε. Ο Χουχούμης είχε αρκετή δουλειά μιας και ο ΠΑΟΚ έπαιζε πολύ από την πλευρά του, πάλεψε αρκετά. Σαφώς βελτιωμένος σε σχέση με τον Ατρόμητο.
Στον άξονα η δυάδα Φλόρες–Τσιγγάρα πήγε πολύ καλά, όπως και ο Ντίαζ που είχε ελεύθερο ρόλο μπροστά τους. Ο Άγγελος έβαλε την αθόρυβη δουλειά, ενώ ο χαφ από την Ονδούρα ήταν παντού στο γήπεδο με λίγο περισσότερα δημιουργικά καθήκοντα. Ο αρχηγός «έλαμψε», πολλά χιλιόμετρα, πολλά… «κοχόνες», γενικότερα η βελτίωση της ποιότητας του άξονα τον έχει απελευθερώσει.
Ο Μόρσει ήταν ο πιο αδύναμος κρίκος της ομάδας, χωρίς να είναι αρνητικός. Πολύ σημαντικό ότι κανένας παίκτης δεν υστέρησε. Απώλεσε μια τεράστια ευκαιρία στο τέλος του πρώτου μέρους. Στην απέναντι πλευρά ο Ντουάρτε έδωσε αν όχι την καλύτερη ίσως από τις καλύτερες και πιο ώριμες εμφανίσεις του με τα χρώματα του Τίτορμου. Αν δεν είχε χάσει την ευκαιρία στο 65΄ το αποτέλεσμα της αναμέτρησης μάλλον θα ήταν διαφορετικό.
Φανέλα βασικού για τον Βέργο, που έδωσε τις μάχες του, δεν είχε τις πολλές τελικές, δημιούργησε όμως για τους συμπαίκτες του και «έγραψε» ασίστ. Πολύ καλός και ο Μεντόζα που εισήλθε στον αγωνιστικό χώρο στην ανάπαυλα και ανέβασε ταχύτητα τον Παναιτωλικό.
Ο κόουτς
Σταθερός στο σχηματισμό, μικρές αλλαγές στα πρόσωπα με βασικούς Τσιγγάρα, Βέργο και Ντουάρτε ο Γιάννης Αναστασίου. Στο πρώτο ημίχρονο ο Παναιτωλικός ισορροπούσε και πήγε άδικα πίσω στο σκορ στααποδυτήρια. Στο δεύτερο μέρος, χάρη και στην είσοδο του Μεντόζα ο Παναιτωλικός μέχρι το 75′ κυριάρχησε. Στα συν το ανακάτεμα της τράπουλας με έγκαιρες αλλαγές. Δεν φοβήθηκε το 4-4-2 απέναντι ακόμα και σε «μεγάλο».
Σωστά άλλαξε Φλόρες και Κορνέλιους λόγω καρτών, ενώ και η είσοδος του Βαρόνε μπορούσε να δώσει νέες ιδέες. Κάτι ωραίο γίνεται στο Αγρίνιο και η ομάδα αποκτά αρχή και τέλος. Το πιο σημαντικό είναι ότι ο Αναστασίου δείχνει ότι έχει θέληση ο Παναιτωλικός να παίξει «his way» και ο τρόπος του αρέσει.
Χαρακτηριστικά, να σημειωθεί ότι ο Παναιτωλικός είχε 15 τελικές εκ των οποίων οι τρεις στην εστία και 2.20xgoals την ώρα που ο ΠΑΟΚ είχε οκτώ τελικές, οι έξι στην εστία και 0,86xgoals. Σωστό ποδόσφαιρο με σωστή νοοτροπία.
Πολύ σημαντικό το αποτέλεσμα απέναντι στην Λαμία. Αυτός ο Παναιτωλικός δεν έχει να φοβηθεί κανέναν.
Η κριτική
Μεγάλη ομάδα
Χθες η ομάδα που αγωνίστηκε σαν «μεγάλη» δεν πήρε και αυτό που άξιζε, και σίγουρα δεν φορούσε ασπρόμαυρα. Βέβαια όπως εύστοχα σχολιάστηκε «δεν βλέπουμε μπάλα επειδή κάθε φορά κερδίζει ο καλύτερος». Sites και συντάκτες φιλικά προσκείμενα στον «δικέφαλο του Βορρά» αναγνωρίζουν την καλή εμφάνιση του Παναιτωλικού. Προσοχή: όχι την ανωτερότητα, μην τα θέλουμε και όλα. Το πιο ωραίο είναι ότι επιχειρούν να πείσουν «πόσο καλός διαιτητής και ταλαντούχος είναι ο Κουμπαράκης».
Σαφώς το έργο είχε ξεκινήσει πριν τον αγώνα, αφού ο οργανισμός του ΠΑΟΚ φρόντισε να ενημερώσει για τους προβληματισμούς του για τον «ταλαντούχο» Κουμπαράκη. Το αποτέλεσμα το είδαμε χθες, όχι κάποιο καθοριστικό σφύριγμα αλλά τα «σπόρια» είχαν συγκεκριμένο αποδέκτη. «Μικρός» σαν προπονητής και ο Λουτσέσκου με τις χειρονομίες του.
Καλό είναι όταν θες να χαρακτηρίζεσαι «μεγάλη ομάδα» να το αποδεικνύεις μέσα στο γήπεδο, όπως προσπάθησαν ο Αναστασίου και οι παίκτες του. Μπορεί να μην τα καταφέρνεις αλλά τουλάχιστον να προσπαθείς.
Αχ ρε Νίκο…
