Η προσπάθεια, οι ανάγκες, ο… Τάσος και το Χαριλάου

Ο Παναιτωλικός για ένα ακόμα ματς απέναντι σε «μεγάλο» την τρέχουσα σεζόν μένει με την προσπάθεια. Μόνο που εν προκειμένω, στο ματς με τον ΠΑΟΚ, ήθελαν άλλοι να μείνει μόνο σε αυτό.

Του Κωνσταντίνου Ρίγκου

Λίγες ώρες μετά το τέλος του πρώτου αγώνα στα «απόνερα» του Μουντιάλ, ο Παναιτωλικός ηττήθηκε από τον ΠΑΟΚ με 0-2. Να πούμε ότι η ομάδα δεν προσπάθησε; Θα είναι ψέμα. Υπήρξαν ποδοσφαιριστές όπως ο Λιάβας, ο Μλάντεν, ο Ανέστης και ο Φλόρες που έδωσαν το 110% τους στο γήπεδο.

Σε μία συγκυρία που κανείς δεν μπορεί να ξέρει πώς θα επιστρέψουν στα γήπεδα οι ομάδες, ο Παναιτωλικός έδειξε το ίδιο ομοιογενές, συμπαγές σύνολο που είχε στον πρώτο γύρο. Με υποσημείωση πλέον τις πολλές και σημαντικές του απουσίες.

Με μία βασική ενδεκάδα στην οποία η τετράδα της άμυνας δεν έχει συνυπάρξει ξανά στη σεζόν στο γήπεδο, με παίκτες που έχασαν αρκετές προπονήσεις το προηγούμενο διάστημα, όπως ο Λάρσον.

Αυτός ο Παναιτωλικός λοιπόν πάτησε καλά στον αγωνιστικό χώρο στα πρώτα 45′. Είχε ασφαλώς τα «θεματάκια» του αλλά διασφάλισε το μηδέν. Και στις καθυστερήσεις του ημιχρόνου, ο Σιδηρόπουλος αποφάσισε να δείξει γιατί χρόνο με το χρόνο αποδομούνται όσα «έχτισε» στην καριέρα του.

Ετσιθελικά να μετρήσει ένα γκολ που είναι τόσο προφανές ότι δεν γινόταν να μετρήσει. Κι όμως, στο μαγικό κόσμο της ελληνικής διαιτησίας θαύματα μπορούν να συμβούν. Μη ρωτάτε γιατί, μπορούν.

Στην επανάληψη ο Παναιτωλικός έχασε την ανεπανάληπτη διπλή ευκαιρία με Μάρτενσον και Καρέλη. Αν εκεί έκανε το γκολ το πράγμα θα μπορούσε να άλλαζε. Δεν συνέβη και όλα τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Το λάθος του Κολοβού χαρακτηρίζεται για πολλοστή φορά ανεπίτρεπτο. Το μοτίβο το έχουμε ξαναδεί φέτος. Δεν κάνει το γκολ ο Παναιτωλικός, γίνεται ατομικό λάθος, το «τρώει».

Ο Γιάννης Αναστασίου αναγνώρισε τέσσερα πολύ σημαντικά πράγματα στις δηλώσεις του και στην συνέντευξη τύπου.

Πρώτον, το κομβικό σημείο που έγινε το 0-1 και την προσπάθεια των ποδοσφαιριστών του. «Κρίμα να την ακυρώνουμε», είπε και προφανώς το λάθος του Κολοβού μπαίνει στο πλαίσιο αυτό. Όπως και το φάουλ του Φλόρες και ούτω καθ’ εξής ανά αγώνα και περίσταση.

Δεύτερον, το γεγονός ότι υπήρξε θέμα στο πρώτο μέρος με μία φοβικότητα που έγινε ορατή. Κυρίως στις μεταβιβάσεις προς τα πίσω και σε ορισμένες μεγάλες μπαλιές. Γενικά ο Παναιτωλικός έδειξε φοβία σε τέτοια ματς. Παραπάνω από ότι θα έπρεπε και κακώς.

Τρίτον, τα όσα σκέφτονται και πολλοί άλλοι. Δηλαδή; Να μην προκύψουν εξτρά προβλήματα τραυματισμών γιατί ήδη υπάρχει θέμα. Την ποιοτική μεταγραφική ενίσχυση, με άμεση ανάγκη τα εξτρέμ. «Να ενισχυθούμε για να γίνουμε καλύτεροι, σε μία αγορά με δυσκολίες», το δια ταύτα.

Τέταρτον, την ανάγκη στα παιχνίδια που ακολουθούν με αντιπάλους στα μέτρα της ομάδας να λυθεί το θέμα της αποτελεσματικότητας και να εκμεταλλευτεί ο Παναιτωλικός την έδρα του.

Για το «κλείσιμο» του ’22 απομένει ένα ακόμη ματς. Η διαφορά από τους «κάτω» θα αρχίσει να «μαζεύει» αν δεν έρθουν βαθμοί. Ο Παναιτωλικός νίκησε στον πρώτο γύρο τον Άρη. Στο Χαριλάου και μπορεί αλλά κυρίως πρέπει να τα δώσει όλα για το βαθμολογικό κέρδος.

Οι ισορροπίες στο βαθμολογικό πίνακα είναι λεπτές. Το ενδιαφέρον παράλληλα παράλληλα στρέφεται και στις εξελίξεις που αναμένονται ή ήδη «τρέχουν» στα διοικητικά.

Μεγάλα τα ανοικτά «μέτωπα», μεγάλη και η ανάγκη για βαθμολογική συγκομιδή.

Υ.Γ: Για το Σιδηρόπουλο μπορούν να ειπωθούν πολλά. Εξαντλήθηκαν οι αναφορές στην «αφεντιά» του μετά τον αγώνα. Προσωπικά, αν κάτι με πειράζει περισσότερο δεν είναι το γκολ που μέτρησε. Αλλά η κίνησή του στο τέλος του ημιχρόνου. Όλα αυτά είναι «καμπαναριά» που «χτυπάνε» για τον Παναιτωλικό. Του Κωστούλα, του Καμίνσκι, όλων μας.