Η σημασία της νίκης στον Βόλο, το δημιουργικό πρόβλημα και το Αγρίνιο στρατευμένο στον σκοπό της υπέρβασης

Το ποια είναι η σημασία της νίκης του Παναιτωλικού στον Βόλο όλοι μπορούμε να την καταλάβουμε κοιτώντας την βαθμολογία.

Το σύνολο του Πετράκη μπόρεσε να «αποδράσει» από το Πανθεσσαλικό, να επανέλθει στις θέσεις της οκτάδας και να πάρει μία σημαντική δόση ψυχολογίας μετά την «σφαλιάρα» από τον Ατρόμητο.

Ωστόσο, η εικόνα του Παναιτωλικού δημιουργικά δεν έπεισε σε καμία περίπτωση. Και θα πρέπει σε αυτό το κομμάτι να βρεθεί άμεσα «γιατρικό». Το ματς που ακολουθεί δεν είναι απλό ματς.

Του Κωνσταντίνου Ρίγκου

Ήταν από τις νίκες αυτές που λες ότι είναι η χαρά του ποδοσφαίρου. Για το λεπτό που μπήκε το γκολ, για τον πανηγυρισμό του Πέρες και όλων των υπολοίπων, για τον κόσμο που έκανε ξανά τόσο δρόμο και… αποζημιώθηκε, για το γεγονός ότι η ομάδα γύρισε ξανά στις θέσεις της 8αδας.

Ο Παναιτωλικός βρήκε τα ψυχικά αποθέματα να φωνάξει «παρών» στο πλέον κρίσιμο σημείο, φθάνοντας τους 29 βαθμούς. Αυτή τη στιγμή που μιλάμε είναι στην 7η θέση, αναμένοντας το τι θα κάνει ο Ατρόμητος απέναντι στην αξιόμαχη Athens Kallithea.

Το παιχνίδι του Πανθεσσαλικού δεν θα μείνει στη μνήμη κανενός για το θέαμα που προσέφερε. Θα μείνει για το τρίποντο που ήρθε στο φινάλε και για τα όσα ακολούθησαν του γκολ. Ο Τίτορμος είχε συνολικά καλή ανασταλτική παρουσία, δεχόμενος λίγες ουσιαστικά επικίνδυνες φάσεις. Σιέλης, Στάγιτς και Μλάντεν είχαν εξαιρετική παρουσία, σταθερός ο Τσάβες.

Ωστόσο, δημιουργικά, ο Παναιτωλικός βρήκε κι αυτός μόλις δύο επικίνδυνες περιπτώσεις. Με σέντρες, μία σε κάθε ημίχρονο, από Νικολάου και Ρόα, με τον Λομόνακο και στις δύο εκτελέσεις του να μην στέλνει μπάλα στα δίχτυα.

Ήταν εμφανής η δυσκολία του Παναιτωλικού να δημιουργήσει. Ο Ρόα γυρνούσε πολύ πίσω στο γήπεδο για να πάρει μπάλα, όπως και ο Μπουζούκης, με την καλά δομημένη μεσαία και αμυντική γραμμή του Βόλου να περιορίζει τις προσπάθειες με σωστά μαρκαρίσματα τόσο πάνω στον εκάστοτε παίκτη των Αγρινιωτών όσο και στους χώρους.

Την μοναδική φορά που αυτό δεν έγινε, ο Παναιτωλικός σκόραρε. Δέκα παίκτες του Βόλου στις καθυστερήσεις ήταν μπροστά από την γραμμή της σέντρας. Ο Σιέλης έκλεψε εξαιρετικά στο χώρο μεταξύ κέντρου και μεγάλης περιοχής και έβγαλε στον Μαϊντέβατς. Αυτός κουβάλησε την μπάλα για αρκετά μέτρα, αναμένοντας συμπαίκτες να ανέβουν στο γήπεδο. Βρήκε ιδανικά τον Πέρες, που πλάσαρε και έκανε το 0-1. Παράνοια. Κάγκελα παντού.

Το μισό και βάλε γκολ ανήκει στον Κύπριο και τον Σέρβο. Ο πρώτος πλήρωσε και με… τόκο το πέναλτι στο οποίο υπέπεσε με τον Ατρόμητο, ο δεύτερος χάρισε ξανά βαθμούς. Το έκανε με την Λαμία, τον Λεβαδειακό, τον ΟΦΗ, εν μέρει και τώρα.

Και τώρα… Athens Kallithea. Κυριακή, ξανά στις 20:30 μ.μ. -όπως με τον Ατρόμητο- ο Παναιτωλικός θέλει και πρέπει να παίξει για τη νίκη και μόνο. Για να μείνει -ότι και να συμβεί- μέσα στις θέσεις της 8αδας, για να περάσει το «φράγμα» των 30 βαθμών και για να πάει στα επόμενα δύο πολύ δύσκολα εκτός έδρας ματς με την λιγότερη δυνατή πίεση.

Ασφαλώς, η μεσοεπιθετική του εικόνα θα πρέπει να αλλάξει άρδην. Αυτό είναι ζήτημα του Πετράκη και των συνεργατών του. Χωρίς γκολ νίκες δεν έρχονται. Και ανεξάρτητα από τη νίκη στον Βόλο, ο Παναιτωλικός εδώ και αρκετές αγωνιστικές σκοράρει με το σταγονόμετρο.

Το ότι θα βγάλουμε… τεφτέρια μέχρι το φινάλε, θα τα βγάλουμε. Η είσοδος στην 8αδα φαίνεται ότι θα κριθεί στο «νήμα». Όπως και στην τετράδα. Άγχος δεν θα έχει μόνο ο Παναιτωλικός απέναντι στον Άρη και στον Παναθηναϊκό. Θα έχουν και αυτοί. Αλλά για να μιλήσουμε για αυτά τα ματς θα πρέπει πρώτα να περάσει ο Τίτορμος το εμπόδιο της Athens Kallithea.

Ο Παναιτωλικός βρίσκεται μπροστά στην πηγή. Μόχθησε για να φτάσει εδώ και τώρα θα πρέπει να γεμίσει τη στάμνα με το νερό. Για να μην την σπάσει θα πρέπει να επιδείξει μεγάλη προσήλωση, πειθαρχία και πάθος στο γήπεδο.

Και ο κόσμος του θα πρέπει να σταθεί αρωγός σε αυτό. Αυτοί που «πατούν» χιλιόμετρα κάθε Κυριακή για να είναι στο πλευρό του τις εξετάσεις τους τις πέρασαν καιρό τώρα. Σειρά και για τους υπόλοιπους.

Το παιχνίδι με την Athens Kallithea δεν είναι ένα απλό ματς. Ούτε θα λύσουμε τώρα το ζήτημα της προσέλευσης του κόσμου στις ποδοσφαιρικές εξέδρες συνολικά, τα οικονομικά του καθενός, την συνειδητή επιλογή του να μην έρχεται στο «κλουβί» ή το γιατί είναι 2-2.500 χιλιάδες οι «σταθεροί». Στο ματς αυτό θες ένα γήπεδο «καμίνι». Θες μία ολόκληρη πόλη στρατευμένη στον κοινό σκοπό της υπέρβασης.

Θα είναι γενική είσοδος; Θα είναι 1+1; Θα είναι ίδιες τιμές με όλα τα προηγούμενα; Δεν το γνωρίζω και δεν είμαι ειδικός να απαντήσω. Ότι και να είναι όμως θα πρέπει να φροντίσουμε να δείξουμε ότι οι απαιτήσεις που υπάρχουν από την ομάδα και η στήριξη που παρέχεται είναι έννοιες απτές. Για ποιο ραντεβού με την ιστορία θα μιλάμε με 2.000 άτομα στην εξέδρα;