Η νίκη που πήρε ο Παναιτωλικός απέναντι στον Ατρόμητο δεν ήταν «τρίποντο». Ήταν «εξάποντο». Το επόμενο ματς, με τον ΟΦΗ, ωστόσο, «πιάνει» για… εννιά βαθμούς.
Γράφει ο Κωνσταντίνος Ρίγκος
Πριν από έξι μέρες τα λέγαμε για την αναγκαιότητα ο Παναιτωλικός να παρουσιαστεί όπως πρέπει με τους Περιστεριώτες.
Τονίζαμε τη σημασία του να έρθει η νίκη έστω και με «μισό-μηδέν», για μία ομάδα που με την εικόνα της με ΠΑΟΚ και Άρη δεν έπειθε.
Το κέρδισε, το κέρδισ-ΑΝ
Ο Τίτορμος είχε το «μαχαίρι στα δόντια», είχε την ψυχή, είχε το πλάνο. Το παιχνίδι διαφάνηκε εξ αρχής δύσκολο. Όπως και ήταν, αντικειμενικά. Ωστόσο, δεν κερδήθηκε στην τύχη.
Κερδήθηκε από την οξυδέρκεια του Φλόρες, με την υπέροχη μπαλιά που έκανε στον Σενγκέλια. Ακολούθως, κερδήθηκε από το γεγονός ότι ο Γεωργιανός πρόλαβε τη μπάλα και «κέρδισε» την αποβολή του Γιαννιώτη.
Ναι, το αριθμητικό πλεονέκτημα σε τόσο μεγάλο μέρος του αγώνα ήταν μεγάλη υπόθεση. Ο Παναιτωλικός εξανάγκασε τον Ατρόμητο να το υποστεί αυτό.
Το ματς κερδήθηκε από την κλάση του Καρέλη. Του εκνευριστικά υπέροχου και συνάμα… εκνευριστικού αυτού τύπου που μας δείχνει κάθε φορά την μαγεία και τις όψεις του ποδοσφαίρου.
Τέλος κερδήθηκε από την «σφραγίδα» αφενός του τρομερού Σενγκέλια με την δεύτερη ασίστ του και αφετέρου από τον Χουχούμη που έκανε ένα πολύ μεστό αγώνα.
Ο Παναιτωλικός είχε ευκαιρίες από το πρώτο ημίχρονο για το γκολ. Δεν τις μετουσίωσε σε γκολ, αν και θα μπορούσε.
Το 4-1-4-1 με τον Ξενιτίδη βασικό δούλεψε. Απέναντι σε μία ομάδα με πολύ συμπαγές κέντρο και με καλή σύνδεση των γραμμών της, ο Φλόρες έκανε τρομερή δουλειά, με Ντίαζ και «Ξένι» πιο μπροστά να είναι απελευθερωμένοι.
Πολύ καλή εικόνα ο Αποστολάκης, εξαιρετικά τα στόπερ, «ταμείο» δύο γκολ από στατικές φάσεις που δεν είχαμε.
Υπάρχουν όμως ακόμη θέματα που θέλουν τη δουλειά τους.
Πρόβλημα παραμένει το γεγονός ότι η ομάδα δεν μπορεί να περάσει εύκολα κάθετες πάσες προς την περιοχή του αντιπάλου. Η επιθετική παραγωγή -ασφαλώς αυξημένη στο συγκεκριμένο ματς- όχι στην ποσότητα-ποιότητα που θα ήταν επιθυμητή.
Σίγουρα μπαίνει αστερίσκος στο γεγονός ότι υπήρξε διάστημα -άσχετα αν δεν έκανε κλασική τελική- που ο Ατρόμητος των δέκα παικτών είχε τα «ηνία» και πίεζε. Ασφαλώς πρέπει να εκφραστεί προβληματισμός για την εικόνα του Νταγκό.
Παρασύνθημα «ΟΦΗ»
Κρατάμε όλα τα παραπάνω. Ήταν οι τρεις βαθμοί και η ανάταση της ψυχολογίας που μέτρησαν για «εξάποντο». Και πάμε στο επόμενο. Δευτέρα, ώρα 17:00, Προυσιωτίσσης. Η βαθμολογία λέει Παναιτωλικός 7ος με 19, ΟΦΗ 11ος με 12.
Νίκη= Παναιτωλικός 22 βαθμοί. Να δούμε λίγο τα υπόλοιπα ματς που ενδιαφέρουν τον Παναιτωλικό;
Λεβαδειακός-ΠΑΣ Γιάννινα
Λαμία-ΠΑΟΚ
Βόλος-Ολυμπιακός
Άρης-Αστέρας
Ο Παναιτωλικός με νίκη επί του ΟΦΗ όχι απλά εδραιώνεται στην 7η θέση αλλά απομακρύνεται και μία και καλή από τις τελευταίες θέσεις. Παράλληλα, μπορεί κάλλιστα να πλησιάσει Άρη και Βόλο. Δε μιλάμε φυσικά για το ψυχολογικό σκέλος.
Πώς να μη χαρακτηριστεί «εννιάποντο» επομένως; Προσοχή: Δεν θα είναι ευκολότερο από το παιχνίδι με τον Ατρόμητο, μην έχει κανείς αυταπάτες…
Κλείνοντας μία επισήμανση-παρατήρηση να επιτραπεί.
Αντιλαμβάνομαι τον ποδοσφαιρικό πραγματισμό του Γιάννη Αναστασίου. Τον αποδέχομαι και του βγάζω το καπέλο για αυτό.
Στα δικά μου μάτια αλλά και στα μάτια όλων όσων κάθε Κυριακή αφήνουν την ψυχή τους στο γήπεδο, ο Παναιτωλικός είναι η μεγαλύτερη ομάδα του κόσμου. Ναι, ουτοπικό, ξέρω. Αλλά τα λόγια ερμηνεύονται ποικιλοτρόπως. Συνεχίζουμε.
Πέντε παιχνίδια απομένουν στο Αγρίνιο,όλα με τις σχεδόν πέντε τελευταίες ομάδες,αν πιστεύουν στο εφικτό 5 στα 5 καί δύο νίκες εκτός, ειδικά στο Βόλο η μία, τότε η εξάδα
είναι σίγουρη.