Κάτι παραπάνω από ένας ημιτελικός

Την Τρίτη το απόγευμα ο Παναιτωλικός υποδέχεται τον Άρη στο πλαίσιο του πρώτου αγώνα της ημιτελικής φάσης του Κυπέλλου Ελλάδος. Το ίδιο το παιχνίδι από μόνο του είναι ιστορικής σημασίας μιας και είναι ο πρώτος ημιτελικός του Παναιτωλικού. Ωστόσο αυτό το ζευγάρι παιχνιδιών μπορεί να σημαίνει πολλά περισσότερα για την ομάδα αλλά και την πόλη μας.

Του Γιάννη Μπίτα

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Ο Παναιτωλικός αγωνιστικά προβληματίζει την φετινή σεζόν ωστόσο μετά και τη νίκη με τον Ατρόμητο δείχνει να ελέγχει την κατάσταση στο ζήτημα της μάχης του υποβιβασμού. Αναφορικά με το Κύπελλο τα καναρίνια σε καμία περίπτωση δεν έκαναν κάποια υπέρβαση.

Στους 32 απέκλεισαν στα πέναλτι τον Διαγόρα, μια μικρομεσαία ομάδα της ήδη υποβαθμισμένης SL2. Με την Καλλιθέα αφού έκανε μια ανεπανάληπτη ανατροπή στο Αγρίνιο, τσέκαρε το εισιτήριο στο Ελ Πάσο. Στα προημιτελικά ο Παναιτωλικός μπορεί να «σκότωσε» τον ΟΦΗ με δύο νίκες, με τους κρητικούς ωστόσο να είναι σε παρόμοια κατάσταση στο πρωτάθλημα, να παραπαίουν και να αλλάζουν προπονητές.

Κάπως έτσι ο Τίτορμος βρέθηκε στην τετράδα. Χωρίς να χρειαστεί δηλαδή να αντιμετωπίσει κάποια από τις πέντε μεγαλύτερες ομάδες ενώ έχει την δυνατότητα να πάει τελικό χωρίς να παίξει με ΑΕΚ, ΠΑΟ, ΠΑΟΚ, Ολυμπιακό. Συγκυρία ανεπανάληπτη…

Απέναντι στον Άρη ο Παναιτωλικός είναι το ξεκάθαρο αουτσάιντερ. Αν αποκλειστεί δεν θα του πει κανείς τίποτα. Όλο το «βάρος» είναι στα πόδια των παιχτών του ασταθέστατου Άρη. Φαντάζει δύσκολο σε δίπλα παιχνίδια να κάνει πρόκριση ο ανίσχυρος ειδικά χωρίς το εκτός έδρας γκολ. Ο Παναιτωλικός πρέπει να παίξει χωρίς άγχος και να κοιτάξει να εκμεταλλευτεί τις ευκαιρίες που θα του δοθούν. Ο Άρης μπορεί να κέρδισε εύκολα τους Αγρινιώτες στα δυο ματς πρωταθλήματος αλλά το αυριανό παιχνίδι έχει άλλο βάρος.

Πάμε παρακάτω και στα υποθετικά αλλά όχι εντελώς ανυπόστατα σενάρια. Ο Παναιτωλικός παίζει με τον Άρη για την ιστορία του. Απέχει 180’ λεπτά (και ακόμη 30’ αν χρειαστεί) από έναν τελικό κυπέλλου. Έναν τελικό που θα γυρίσει το Αγρίνιο στο μακρινό 2009 όταν και η Νέα Σμύρνη είχε γίνει Αγρίνιο. Και ποιος δε θα ήθελε να ζήσει ένα τελικό Κυπέλλου στο Βόλο, στο ΟΑΚΑ ή όπου άλλου απέναντι στον ΠΑΟΚ ή τον Παναθηναϊκό;

Φτάνοντας εκεί έχεις ένα μονό παιχνίδι. Που πάλι ως αουτσάιντερ μπορείς να «χτυπήσεις» το Κύπελλο. Όπως έκανε η ΑΕΛ το 2007. Όπως γίνεται στην Αγγλία στο League Cup και στο FA Cup. Ως ακόλουθο της κατάκτησης κυπέλλου η ευρωπαϊκή συμμετοχή στον Β’ Προκριματικό γύρο του Europa League και σε περίπτωση αποκλεισμού στον Γ’ Προκριματικό του Conference League.

Αναμφισβήτητα όλα αυτά μοιάζουν ουτοπικά αλλά πότε ξανά ο Παναιτωλικός θα μπορέσει να βρεθεί 3 παιχνίδια μακριά από την Ευρώπη και δύο από ένα τελικό κυπέλλου;

Πέρα από το αγωνιστικό τα παιχνίδια με τον Άρη αν έχουν θετική κατάληξη μπορούν να αλλάξουν τον Παναιτωλικό ως οργανισμό. Πολλά τα υποθετικά σενάρια που σιγοσυζητιούνται από όλους τις τελευταίες ημέρες. Να επιστρέψει κόσμος στο γήπεδο (στο οποίο θα γίνουν και έργα), η διοίκηση να ζεσταθεί ξανά ή μπορεί να βρεθεί κάποιος επενδυτής. Μην ξεχνάμε επίσης ότι είμαστε κοντά στον έναν αιώνα Παναιτωλικός.

Χωρίς αμφιβολία αυτές οι σκέψεις έχουν περάσει από το μυαλό πολλών φιλάθλων της ομάδας μας. Η συγκυρία-κλήρωση βοήθησε τον Παναιτωλικό.

Οφείλει να αναμετρηθεί με την ιστορία του για να κάνει ξανά υπερήφανο το Αγρίνιο, μια πόλη που ζει και αναπνέει για αυτή την ομάδα.