Δεν είναι ο βαθμός που κερδήθηκε με αριθμητικό μειονέκτημα. Δεν είναι το ότι υπήρξε βαθμολογικό όφελος από ματς θεωρητικά χαμένο.
Ο Παναιτωλικός έδειξε ότι έχει μέταλλο και ψυχή και αυτό είναι το μεγαλύτερο κέρδος του απέναντι στον Αστέρα.
Το παιχνίδι απέναντι στους Αρκάδες δεν ξεκίνησε καθόλου καλά. Η επιλογή του Μάκη Χάβου να παρατάξει τον Ντάλσιο στο κέντρο δημιούργησε μία… «μαύρη τρύπα» στον άξονα του Παναιτωλικού από τα πρώτα κιόλας λεπτά. Ο Αστέρας «πήρε» ολοκληρωτικά αυτόν τον νευραλγικό χώρο. Βέβαια, η ομάδα ήταν συνολικά κακή στο ξεκίνημα, για είμαστε ακριβοδίκαιοι.
Παρόλα αυτά, και στο δοκάρι του Μουνάφο και στη φάση της αποβολής του Βάντερσον ο Ντάλσιο «ψάχνεται». Και το «κρίμα» είναι ότι συμπαρασύρει και συμπαίκτες του σε ορισμένες περιπτώσεις, όπως ο Βραζιλιάνος μπακ σήμερα, που «πλήρωσε το μάρμαρο» σε φάση που ο Πορτογάλος θα μπορούσε να είχε επέμβει ώστε να μη βγει μπαλιά στην πλάτη της άμυνας. Για τη φάση του δοκαριού από τύχη το λάθος του δεν μετουσιώθηκε σε γκολ.
Αφού οι αριθμητικές ισορροπίες άλλαξαν και ο Παναιτωλικός πέρασε σε θέση αμυνόμενου το πράγμα έδειξε να πηγαίνει καλύτερα, παραδόξως. Ο Αστέρας επιχειρούσε να επιτεθεί μονόχνωτα και η αμυντική λειτουργία του Παναιτωλικού ανταποκρίθηκε πολύ καλά.
Δύο τα ζητήματα, μάλιστα βασικά: Πρώτον, για ένα ακόμη ματς η ομάδα του Χάβου δέχθηκε γκολ «φθηνό» υπό το πρίσμα ότι χάνεται μαρκάρισμα στην καρδιά της άμυνας ενώ έχει απωθήσει τόσες στατικές μπάλες προηγουμένως. Ο κατά τα άλλα εξαιρετικός ανασταλτικά Παναιτωλικός σε όλα τα ματς έχει πληρώσει τις μία-δυο αδράνειές του. Ομοίως και στο Καραϊσκάκη, με λάθος στον άξονα, παραδειγματικά να αναφέρουμε.
Δεύτερον, είναι απαγορευτικό να απωλέσεις σε τέτοιους αγώνες κλασικές ευκαιρίες όπως το τετ-α-τετ του Αριγίμπι, στο πρώτο ημίχρονο. Ομοίως ξανά στο Καραϊσκάκη αναφέρουμε την ευκαιρία του Μάζουρεκ.
Παρά το γεγονός ότι το 0-1 έδειχνε καταδικαστικό, ο ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΣ Αριγίμπι πήρε την ομάδα από το χέρι. Τρομερό γκολ, τρομερό μομέντουμ. Ο φετινός Παναιτωλικός έχει παίκτες που μπορούν να κάνουν τη διαφορά. Και ο υγιής Αριγίμπι σε ένα δουλεμένο σύνολο μπορεί να απογειωθεί.
Από εκεί και πέρα, στο δια ταύτα: Ο Παναιτωλικός είχε ψυχή και μαχητικότητα, κάτι που έλειπε πέρυσι. Και για αυτό κατάφερε να πάρει το βαθμό. Μπορούσε, αν ήταν λίγο πιο τυχερός και τη νίκη. Βαθμολογικά, οι δύο πόντοι σε τέσσερις αγώνες, με το πρόγραμμα να γίνεται ξανά δύσκολο στη συνέχεια σαφώς ηχούν το… καμπανάκι.
Ανασύνταξη, λοιπόν, και στη Λαμία υπάρχει μόνο η νίκη. Η διακοπή θα βοηθήσει, με την ανάγκη να «δέσει» ακόμη περισσότερο η ομάδα να είναι επιτακτική. Ο Γιάκολις πρέπει να ενσωματωθεί, ορισμένοι παίκτες να εγκλιματιστούν καλύτερα, άλλοι να αξιολογηθούν καλύτερα και γενικά να γίνουν μικροδιορθώσεις που απαιτούνται. Βέβαια, και το μεταγραφικό παράθυρο παραμένει ανοικτό για λίγα εικοσιτετράωρα ακόμη.
Υ.Γ 1: Η αναφορά στο μεταγραφικό παράθυρο έγκειται στο γεγονός ότι μετά τον Καρασαλίδη στα στόπερ υπάρχουν τρία ταλαντούχα πλην άπειρα παιδιά.
Υ.Γ 2: Ματσόλα και Κνετ κερδίζουν με τον ιδρώτα τους στο γήπεδο τα εύσημα.
Υ.Γ 3: Ως τώρα κερδίζουμε τις εντυπώσεις. Με αυτές προκοπή στον βαθμολογικό πίνακα δεν γίνεται. Στη Λαμία κερδίζουμε βαθμούς.
