Για την ως τώρα ποδοσφαιρική του πορεία αλλά και για τον Παναιτωλικό μίλησε στο athletestories.gr ο μπακ των Αγρινιωτών, Κώστας Αποστολάκης.
Ο νεαρός μίλησε με τα καλύτερα λόγια για την ομάδα, στάθηκε ιδιαίτερα στη στήριξη που βρήκε από όλους στο Αγρίνιο, αναφέρθηκε στον πατέρα του ενώ δεν αμέλησε να μιλήσει και για τον Γιάννη Αναστασίου.
Μεταξύ άλλων τόνισε:
«Στον Παναθηναϊκό έκανα ντεμπούτο με την πρώτη ομάδα στον αγώνα με τον Παναιτωλικό για το Κύπελλο Ελλάδος.
Και, όταν πλέον μεταγράφηκα στον Παναιτωλικό και βρέθηκα μες στο γήπεδό του, στο οποίο πήγαινα συνέχεια, καθώς δίπλα είναι το χωριό μου, ένιωσα υπέροχα!
Είναι η ομάδα που ανέδειξε τον πατέρα μου και μια ομάδα που γενικότερα πάντα την συμπαθούσα πάρα πολύ και την παρακολουθούσα.
Βρισκόμουν σε μια δύσκολη κατάσταση, αγωνιζόμενος στο ΑΠΟΕΛ της Κύπρου. Όταν μου έγινε πρόταση να πάω στον Παναιτωλικό, δεν υπήρχε καμία δεύτερη σκέψη.
Ήταν η ομάδα που αντιμετώπισα στο ντεμπούτο μου στις αρχές της ποδοσφαιρικής μου καριέρας αλλά και η ομάδα που με αναγέννησε ποδοσφαιρικά.
Για την μεταγραφή μου στον Παναιτωλικό δεν υπήρξε η παραμικρή εμπλοκή του πατέρα μου. Έγινε σε άλλο επίπεδο, ήταν τέλη Αυγούστου και εγώ έψαχνα να φύγω από το ΑΠΟΕΛ.
Στην Κυπριακή ομάδα είχα τραυματισμούς αλλά και γενικά ήταν μια πολύ κακή χρονιά. Είχαν αλλάξει τέσσερεις προπονητές. Δεν υπήρχαν οργάνωση και πλάνο κατάλληλα και αντίστοιχα του επιπέδου της Ευρώπης στην οποία αγωνιζόταν τότε. Έφευγαν πχ 20 παίκτες κι έρχονταν άλλοι 20.
Όταν είσαι και 21 ετών, όλα αυτά δεν σε βοηθήσουν να εξελιχθείς, δεν πέρναγα καλά και στην καθημερινότητά μου, κάτι που για εμένα είναι πολύ σημαντικό. Έλεγα του πατέρα μου από τον Απρίλιο του 2021 «θέλω να φύγω από δω, θέλω να φύγω από δω» και πέρναγε το καλοκαίρι.
Δυο-τρεις προτάσεις από το εξωτερικό δεν ευοδώθηκαν. Είχαμε φτάσει 20 Αυγούστου και στον Παναιτωλικό ο Γιώργος Λιάβας είχε χτυπήσει το γόνατό του, οπότε μίλησε ο μάνατζέρ μου με τον κύριο Αναστασίου και είπαν ότι με θέλουν στην ομάδα.
Πρώτος το έμαθε ο πατέρας μου, με ρωτάει «θέλεις;» και απαντάω «θέλω 100%». Χάρηκε πάρα πολύ που πήγα. Αν το σκεφτεί κανείς, έχω παίξει στον Παναθηναϊκό και τον Παναιτωλικό, δύο από τις τρεις ομάδες που ήταν ο μπαμπάς!»
Μιλώντας για τον πατέρα του, Στράτο, ανέφερε:
«Στον πατέρα μου δεν αρέσει να λέει ποιος είναι, τι έκανε στην καριέρα του και άλλα τέτοια. Εμένα ποτέ δεν μου έχει πει «εγώ έκανα αυτό» πχ, είναι υπερβολικά ταπεινός, περισσότερο τον νοιάζει να τον θυμούνται για το γεγονός ότι ήταν ένας καλός άνθρωπος.
Όσον αφορά στα θέματα της αγωνιστικής του καριέρας, είμαστε και οι δύο της άποψης ότι ο ποδοσφαιριστής δεν μπορεί να μιλήσει για τον εαυτό του σχετικά με το τι είναι και τι έχει κάνει, οι άλλοι θα πουν γι’ αυτόν.
Συγκεκριμένα, ο πατέρας μου ξέρει ο ίδιος τι έχει κάνει. Δεν χρειάζεται να πει «εγώ είμαι το καλύτερο δεξί μπακ που πέρασε από την Ελλάδα». Είναι στην κρίση και τη μνήμη του κόσμου το πόσο καλός ήταν.
Επίσης, δεν μου έχει ασκήσει ποτέ πίεση, να μου πει «κάνε αυτό, κάνε το άλλο». Φυσικά όμως, από όταν ήμουν μικρό παιδί, πάντα μου έκανε κριτική, γιατί εννοείται πως έχει ποδοσφαιρική άποψη για το τι πρέπει να κάνω σωστά, τι πρέπει να βελτιώσω, τι έκανα σε κάθε παιχνίδι.
Παρότι δεν έρχεται τόσο πολύ στο γήπεδο (ούτε εγώ θέλω να έρχεται), βλέπει κάθε αγώνα μου. υπάρχει μια ιεροτελεστία στο σπίτι, με τον πατέρα μου και τον μικρό μου αδερφό να κάθονται και να παρακολουθούν τα παιχνίδια μου από την τηλεόραση.
Ταυτόχρονα, νομίζω ότι, όταν βλέπεις ένα παιχνίδι από την τηλεόραση, δημιουργείς και μια διαφορετική άποψη, το βλέπεις πιο αποστασιοποιημένα και από τεχνική σκοπιά.
Για εμένα το όνομα «Αποστολάκης» που φέρω είναι τιμή. Είναι ένα όνομα που έχει γράψει ιστορία στην Ελλάδα. Έχει βάρος και η σύγκριση με μια άλλη εποχή που το ποδόσφαιρο ήταν τελείως διαφορετικό είναι συνεχόμενη.
Συγκρίνεσαι με έναν θρύλο του ποδοσφαίρου, πράγμα πάντα πολύ δύσκολο, αλλά προσωπικά δεν με ενδιαφέρει καθόλου, εγώ τον πατέρα μου τον έχω ήρωα!
Στην καθημερινότητά μου ποτέ δεν έχω μπει στη διαδικασία να σκεφτώ ποιος είναι καλύτερος και ποιος θα κάνει μεγαλύτερη καριέρα. Απλώς προσπαθώ κάθε Σαββατοκύριακο να δείχνω το καλύτερό μου πρόσωπο και να αποδεικνύω στον ποδοσφαιρικό κόσμο την δική μου αξία, ανεξάρτητα με το αν είμαι γιος του Στράτου. Είμαι ο Κώστας!».
Για την παρουσία του στον Παναιτωλικό υπογράμμισε:
«Όταν έφτασα στον Παναιτωλικό, δεν ήμουν σε καλή ποδοσφαιρική κατάσταση, είναι η αλήθεια. Τους πρώτους δύο μήνες δυσκολεύτηκα να προσαρμοστώ, γιατί είχα καιρό να παίξω, είχα τραυματισμούς, δεν είχα κάνει προετοιμασία.
Παρόλ’ αυτά, ο κύριος Αναστασίου με βοήθησε πάρα πολύ να βρω τον εαυτό μου, να γίνω πιο σοβαρός.
Μέχρι τότε πιστεύω ότι ήμουν κάτι σαν ταλέντο. Με τον προπονητή μας έγινα ποδοσφαιριστής, κανονικός ποδοσφαιριστής, να βλέπω ποια είναι η σημαντική δουλειά μου και να την κάνω όσο καλύτερα μπορώ.
Η διοίκηση, ο προπονητής και ο κόσμος μού στάθηκαν σε μια δύσκολη περίοδο της καριέρας μου. Επειδή στη ζωή μου δεν θέλω να είμαι αχάριστος, θέλω να ανταποδώσω. Δεν κοιτάω το προσωπικό μου όφελος, αλλά προσπαθώ να βελτιστοποιώ τις πιθανότητες ώστε να πάρει η ομάδα ένα καλό αποτέλεσμα. θα βάλω χίλιες φορές κάτω το “εγώ” μου για το καλό της ομάδας.
Θεωρώ ότι τη σεζόν 2022-2023 πραγματοποίησα αρκετά καλά παιχνίδια, πράγμα με ευχαριστεί για την προσωπική μου εξέλιξη.
Ξεκινήσαμε έναν καταπληκτικό πρώτο γύρο, ούτε εμείς πιστεύαμε τους 21 βαθμούς. Όπως και στο τέλος δεν πιστεύαμε ότι θα γίνει αυτό που έγινε στα πλέι άουτ.
Χαλαρώσαμε, συνέβησαν και τα διοικητικά θέματα (πιστεύω ότι τα ξέρουν όλοι), «θα έρθουν-δεν θα έρθουν οι καινούργιοι ιδιοκτήτες;». Έμειναν τα πράγματα ως έχουν και στα πλέι άουτ μπορώ να πω ότι υπήρχε μια χαλαρότητα που μας πήρε από κάτω, οπότε η ομάδα είχε πολύ κακή εικόνα.
Αλλά γενικά θεωρώ ότι υπάρχει θέμα με τα πλέι άουτ, γιατί οι ομάδες που κινδυνεύουν μπαίνουν “με το μαχαίρι στα δόντια” σε όλα τα παιχνίδια, ενώ οι ομάδες που δεν κινδυνεύουν δεν έχουν κάποιο κίνητρο ουσιαστικά. Κανένας δεν θα θυμάται μετά από λίγο καιρό αν ήρθες έβδομος, όγδοος, ένατος, όλοι θα θυμούνται ποιος έπεσε και ποιος πήγε Ευρώπη».
Όσο για τη ζωή του στο Αγρίνιο τόνισε:
«Μεγάλωσα στην Αθήνα και, αν μπορούσα να μείνω κάπου μόνιμα, πιστεύω θα έμενα στην Αθήνα, αν δεν είχα το ποδόσφαιρο και υπό ιδανικές συνθήκες.
Αλλά και το Αγρίνιο, ειδικά τα τελευταία χρόνια που παίζω, το νιώθω πολύ πόλη μου, ενώ και το Ναύπλιο είναι ιδανικό για εμένα μέρος όπου θέλω να ζήσω, όταν πχ συνταξιοδοτηθώ και κάνω οικογένεια.
Προς το παρόν το ποδόσφαιρο είναι η ζωή μου. Από τη στιγμή που άρχισα να καταλαβαίνω τι γίνεται, μπήκε μες στη ζωή μου και δεν βγήκε ποτέ έξω από αυτήν ή το οικογενειακό μου περιβάλλον. Είναι το ομορφότερο άθλημα που υπάρχει, άθλημα ψυχολογίας με πολύ μεγάλες ανατροπές».
