«Λέμε η ζωή συνεχίζεται κι όμως ποτέ δεν ξεχνάμε»: Η οργή να μετατραπεί σε μαζική στήριξη

Δυο εικοσιτετράωρα έχουν περάσει από το «χειρουργείο» σε βάρος Παναιτωλικού. Ακόμα να συνέλθουμε από την κατάφωρη αδικία που βιώσαμε, ωστόσο η οργή πρέπει να μετατραπεί σε μαζική στήριξη.

Η οργή στις τάξεις του κόσμου για τα έργα των Τσέτσιλα-Ζαμπαλά ξεχειλίζει. Είχαμε πολλά χρόνια να ζήσουμε τέτοια σφαγή.

Είχαμε πολλά χρόνια να δούμε ένα ολόκληρο γήπεδο να τα «ψέλνει» στους διαιτητές που ήρθαν μόνο με έναν σκοπό στο Αγρίνιο: να «κόψουν» τα «φτερά» και το σερί του Παναιτωλικού.

Μπορεί η υπόλοιπη ποδοσφαιρική Ελλάδα να γελά με τις αποφάσεις των Τσέτσιλα και Ζαμπαλά. Εμείς, όμως, εξοργιζόμαστε. Είδαμε τρεις βαθμούς να χάνονται με τον χειρότερο τρόπο. Χάθηκε η ευκαιρία να πιάσουμε τον ΠΑΟΚ στη δεύτερη θέση, ενώ πολλοί μικρομεσαίοι ανταγωνιστές πλησίασαν πετυχαίνοντας σημαντικές νίκες.

Οι διαφορές μεταξύ μικρών και μεγάλων, φέτος, φαίνεται να έχουν ψαλιδιστεί. ΠΟΚ και ΠΑΟΚ δεν έχουν βρει ρυθμό, δεν πείθουν, πηγαίνουν από γκέλα σε γκέλα. Ο Άρης το εκμεταλλεύεται μέχρι στιγμής και δίκαια είναι πρώτος.

Ακριβώς έναν πόντο πίσω του θα ήταν ο Παναιτωλικός αν τον άφηναν. «Υποθέσεις», «η ζωή συνεχίζεται», «κοιτάμε μπροστά». Ναι, έτσι οφείλει να προχωρήσει ο Πετράκης, το τεχνικό τιμ και οι παίκτες.

Όσο δύσκολο κι αν είναι, πρέπει να ξεχάσουν το ματς με τον Βόλο. Δεν πρέπει να χάσουν τον δρόμο τους. Οι συμπαγείς, στιβαρές, σοβαρές εμφανίσεις πρέπει να συνεχιστούν .

Ο κόουτς διαχειρίστηκε άριστα το ατυχές ξεκίνημα. Διαχειρίστηκε άριστα το αήττητο σερί της συνέχειας και τις μεγάλες νίκες.

Ακόμα και στο παιχνίδι με τον σαφώς υποδεέστερο Βόλο ακολούθησε το πλάνο του. Του άφησε την ανούσια κατοχή και χτυπούσε ταχύτατα στην αντεπίθεση. Όσο τον άφησαν, δηλαδή. Αλλά ακόμα και με δέκα παίκτες, ο Παναιτωλικός άγγιξε τη νίκη, με τον αντίπαλο να δημιουργεί ελάχιστες ευκαιρίες.

Τώρα πρέπει να διαχειριστεί και τα… «χειρουργεία», την αδικία, το κλέψιμο του ιδρώτα των ποδοσφαιριστών του.

«Όχι παιδιά, η ζωή δε συνεχίζεται», είχε αναφωνήσει ο γνωστός και ως… «Μπουγάτσας», ο διάσημος οπαδός του Άρη, σε μια ανάλογη «σφαγή» του Άρη στο «Καραϊσκάκης» προ δεκαπενταετίας. Και τότε σε live μετάδοση, αλλά χωρίς VAR.

Ευτυχώς ο κόσμος του Παναιτωλικού το… έχει πάρει αλλιώς. Το απέδειξε στη λήξη της αναμέτρησης προχθές, αποθεώνοντας τα παιδιά του Πετράκη. Σύσσωμη η Θύρα 6, αλλά και πολύς κόσμος από την υπόλοιπη κερκίδα έμεινε στη θέση του, έκανε «χιαστί» με τους παίκτες, φώναξε ρυθμικά το όνομα του Κρητικού κόουτς.

Αυτή είναι η αισιόδοξη απάντηση που πρέπει να δοθεί στους καταστροφείς του ποδοσφαίρου. Ο κόσμος να σταθεί πιο μαζικά δίπλα στην ομάδα. Και η οργή του να μετατραπεί σε στήριξη και συσπείρωση.

Τι ακολουθεί; Ένα ακόμα ματς-παγίδα. Με τον Βόλο η παγίδα αποδείχθηκε, εν τέλει, εξωαγωνιστική. Με την Καλλιθέα δεν γνωρίζουμε τι θα αντιμετωπίσουμε διαιτητικά.

Αγωνιστικά, πάντως, ο αθηναϊκός σύλλογος δεν είναι τόσο κακός για να βρίσκεται στην τελευταία θέση. Έχει βάλει δύσκολα σε κάθε αντίπαλο. Ακόμα και στο χθεσινό 0-3 από τον Ατρόμητο είχε τρία (!) δοκάρια. Διαθέτει καλές μονάδες και έναν πανύψηλο Λετονό φορ, που ξέρει να σπάει μπάλα και να δημιουργεί πολλά προβλήματα στις αντίπαλες άμυνες.

Είναι φόβητρο; Σίγουρα όχι. Σε εννιά αγώνες δεν έχει πάρει ακόμα τρίποντο. Αν ο Τίτορμος συνεχίσει να παρουσιάζεται τόσο προσηλωμένος, μπορεί να επανέλθει στα θετικά αποτελέσματα. Ακόμα και «λαβωμένος» αμυντικά, με τις σημαντικές ελλείψεις στα στόπερ και στον άξονα.

«Λένε η ζωή συνεχίζεται κι όμως ποτέ δεν ξεχνάμε», λοιπόν. Δεν ξεχνάμε τις «Τσετσιλιές», αλλά οφείλουμε να προχωρήσουμε. Είμαστε ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ, μακριά από την βρωμιά, τα παραμάγαζα, τα στημένα τους. Νικάμε και χάνουμε με την αξία μας.

Αυτή ίσως να είναι η «σωστή» νοοτροπία, που αν υιοθετηθεί από όλους στον οργανισμό, θα φέρει τον Τίτορμο και πάλι μπροστά σε στιγμές χαράς και δόξας.