Με το σπαθί του…

Προπονητής του Παναιτωλικού και την επόμενη σεζόν θα είναι ο Γιάννης Πετράκης, κερδίζοντας με την δουλειά και το σπαθί του τη ανανέωση αυτή.

Ανέλαβε σε μία δύσκολη αγωνιστική συγκυρία. Αρχές Οκτωβρίου του 2023, με τον Παναιτωλικό στους 3 βαθμούς, χωρίς νίκη.

Καλούνταν να αλλάξει άρδην τα αγωνιστικά δεδομένα, καλούνταν να δώσει έμπνευση όχι μόνο στον ίδιο τον οργανισμό και στον κόσμο. Και δεν ήταν καθόλου εύκολο.

Ο Γιάννης Πετράκης εξ αρχής έγινε δεκτός με σεβασμό από τον κόσμο της ομάδας. Στο πρώτο εντός έδρας παιχνίδι του, απέναντι στον Βόλο, μπήκε καταχειροκροτούμενος στο γήπεδο. Κοντοστάθηκε μπροστά την μεγάλη εξέδρα, χτυπώντας το χέρι στην καρδιά του.

Η προσωπικότητα και το ήθος του ήταν τέτοια που αρκούσαν. Όλοι συσπειρώθηκαν πίσω του και μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα η ομάδα άλλαξε πρόσωπο.

Οι νίκες ήρθαν. Και κατά γενική ομολογία σε πολλές περιπτώσεις ο Τίτορμος δεν πήρε αυτά που πραγματικά δικαιούνταν. Απορούσαν μέχρι και στην Κρήτη την τελευταία αγωνιστική πώς είναι δυνατόν η ομάδα αυτή να εξασφάλισε την παραμονή μόλις μία αγωνιστική πριν το τέλος.

Ο Παναιτωλικός του Πετράκη έπαιξε με τις δυνάμεις του, στηρίχθηκε σε αυτά που είχε και αντιμετώπισε τους πάντες και τα πάντα στα ίσια.

Μαχητής Παναιτωλικός

Ο Πετράκης πιστώνεται και κάτι ακόμα. Γιατί χάρη σε αυτό κατάφερε να πετύχει τον στόχο της παραμονής. Ότι ο Παναιτωλικός μπόρεσε να αποκτήσει ένα πνεύμα μαχητικότητας ιδιαίτερα ξεχωριστό. Και ναι, με αυτό το πνεύμα προχώρησε και στα ημιτελικά του Κυπέλλου για πρώτη φορά στην ιστορία του.

«Είναι εντελώς αφοσιωμένος σε αυτό που κάνει. Το κάνει με τον δικό του τρόπο. Σε όποιον αρέσει. Κι αυτό πρέπει να αναγνωριστεί. Δεν τελειώνει η προπόνηση και ο Πετράκης σταματάει την δουλειά. Οι προπονητές γενικά δεν θα έπρεπε να είναι έτσι. Υπάρχουν όμως και τέτοιοι. Αυτός δεν σταματάει να δουλεύει». Τάδε έφη Μάριος Οικονόμου.

Ο Πετρακογιάννης δεν μπήκε απλά στην ψυχοσύνθεση του Παναιτωλικού, κόσμου και οργανισμού. Έγινε ένας από τους πιο επιφανείς πρεσβευτές του.

Άνθρωπο που δακρύζει δις για μία ομάδα την οποία υπηρετεί, σέβεται και τιμά για επτά μήνες μόνο τον χειροκροτάς.

Το ζητούμενο πλέον ένα. Αυτός και τα παιδιά του να πάνε τον Παναιτωλικό ψηλά. Πλέον έχει την δυνατότητα να χτίσει αυτός την ομάδα στα μέτρα του και να το προσπαθήσει.

Μακάρι να το επιτύχει. Όπως πέτυχε να τον χειροκροτά ένα ολόκληρο γήπεδο μετά την ήττα με τον Βόλο, όπως πέτυχε να τον αποθεώνει το ίδιο -γεμάτο μετά από χρόνια- γήπεδο μετά τη νίκη επί του Ατρομήτου.

Σπάνιας πάστας προπονητής, σπάνιας πάστας άνθρωπος. Καλή επιτυχία του.