Μεταγραφές Ιανουαρίου: Εκείνοι που ξεχώρισαν και αυτοί που δεν… ακούμπησαν

Μεταγραφές Ιανουαρίου: Το «παράθυρο» και πάλι ανοικτό και το TitormosNet κάνει αναδρομή στο παρελθόν, καταγράφοντας τις καλύτερες και τις χειρότερες προσθήκες του Παναιτωλικού σε επίπεδο Super League κατά την πρώτη μεταγραφική περίοδο της χρονιάς.

Η κατάταξη και στις δύο των περιπτώσεων γίνεται σε μορφή από ένα ως πέντε, δηλαδή από την κορυφή της λίστας και προς τα κάτω. Σε ορισμένες περιπτώσεις διάκριση δεν μπορούσε να γίνει, οπότε ορισμένοι ποδοσφαιριστές κατατάχθηκαν μαζί. Πάμε λοιπόν.

Οι περίοδοι και οι μεταγραφές που ξεχώρισαν

2020: Φάρλει, Ντάουντα, Μουνιέ, Τζανακάκης

Η περσινή τραγική πορεία του πρώτου γύρου δεν άφηνε το παραμικρό περιθώριο στη διοίκηση. Είτε η ομάδα ενισχυόταν άμεσα και σοβαρά, είτε αποχαιρετούσε την κατηγορία.

Οι κινήσεις που έγιναν απέδωσαν τα μέγιστα, σώζοντας μια «παρτίδα» που έμοιαζε χαμένη. Κάθε παίκτης από τους προαναφερθέντες έδωσε κάτι διαφορετικό. Η επιτυχία στις επιλογές ήταν σχεδόν απόλυτη.

Ο Φάρλει «κουβάλησε» την ομάδα με τρομερές εμφανίσεις, ενώ ακόμα και στα play-outs που δεν ήταν τόσο καλός, μοίρασε σημαντικές ασίστ.

Ο Ντάουντα αποδείχθηκε killer, πετυχαίνοντας κρίσιμα και πανέμορφα γκολ.

Ο Μουνιέ μπορεί να είχε ορισμένα άσχημα παιχνίδια, αλλά έδωσε ποιότητα, «καθάρισε την μπουγάδα» στο 3-0 με τη Λάρισα και πέτυχε καίριο γκολ στο 2-2 με τον Ατρόμητο.

Ο Τζανακάκης κάλυψε επάξια και με το παραπάνω το κενο που άφησε η φυγή του Σανιά. Σταθερός αμυντικά, πολύ δημιουργικός επιθετικά, ενώ «κλείδωσε» την παραμονή με το καταπληκτικό γκολ που πέτυχε επί του Πανιωνίου, για τα play outs.

Δυστυχώς, εκτός του Τζανακάκη που συνεχίζει στον Παναιτωλικό κι αν είναι υγιής μπορεί να προσφέρει πολλά, οι υπόλοιποι τρεις δεν παρέμειναν στο Αγρίνιο.

Η φυγή τους απορρύθμισε την ομάδα, ενώ οι αντικαταστάτες τους ψάχνουν ακόμα τα πατήματα τους, χωρίς να έχουν καταφέρει να τους αντικαταστήσουν επάξια.

2019: Άντμιρ Μπαΐροβιτς

O «Ζλάταν των φτωχών» αποκτήθηκε το Γενάρη του 2019 για να καλύψει το μεγάλο κενό που άφησε ο τραυματισμός του Αλχασάν Καμαρά.

Αγωνιζόταν στη Β’ κατηγορία της Σουηδίας και σίγουρα είχε διαφορετικά στοιχεία από τον «βαρύ» και δυνατό Αλχασάν. Την πρώτη χρονιά πέτυχε πέντε γκολ σε 15 αγώνες, με σημαντικότερο εκείνο στη Λαμία, που «κλείδωσε» μια σπουδαία νίκη για την ομάδα μας.

Την περσινή σεζόν ήταν καθοριστικός, αφού μπορεί να πέτυχε μόλις πέντε γκολ στο πρωτάθλημα, αλλά… τι γκολ! «Καθάρισε» το ματς με τον ΟΦΗ, βοηθώντας να παρθεί το πρώτο τρίποντο της σεζόν.

Ισοφάρισε στην Ξάνθη με τρομερή εκτέλεση φάουλ χαρίζοντας υπερπολύτιμο βαθμό στα play-outs. Άνοιξε τον δρόμο για τη νίκη παραμονής στη Νέα Σμύρνη με τον Πανιώνιο. Επίσης, έδωσε την πρόκριση για την επόμενη φάση του Κυπέλλου, με το υπέροχο χτύπημα φάουλ στην παράταση και πάλι επί του Πανιωνίου.

Γενικότερα, είχε εξαιρετικά χτυπήματα φάουλ και ήταν αλάνθαστος στα πέναλτι.

Πάνω απ’ όλα όμως «μάτωνε» τη φανέλα και έπαιζε για τον κόσμο και την ομάδα με περίσσιο πάθος. Μπορεί να υστερούσε σε ορισμένα αγωνιστικά στοιχεία, αλλά το πάθος του ήταν παροιμιώδες.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα ότι μετά την ήττα στη Νέα Σμύρνη με 3-0, είχε το σθένος να κατευθυνθεί στο πέταλο μαζί με τον Τσιγγάρα, ακούγοντας τα παράπονα των οπαδών και δηλώνοντας ότι η ομάδα θα τα δώσει όλα μέχρι τέλους, όπως κι έγινε.

2018: Άργκους Σοάρες

O Βραζιλιάνος αμυντικός ήρθε στα 29 του από την Μπράγκα ως ελεύθερος τον Γενάρη του 2018.

Το καλό του όνομα είχε «χτιστεί» από την πενταετή αγωνιστική του πορεία στη σλοβενική Μάριμπορ, με την οποία κατέκτησε τέσσερα πρωταθλήματα και αγωνίστηκε 39 φορές σε Europa League και Champions League.

H μεταπήδηση του στην Μπράγκα δεν αποδείχθηκε καλή επιλογή. Παρ’ όλα αυτά δεν το έβαλε κάτω και αντιμετώπισε τον ερχομό του στο Αγρίνιο ως ευκαιρία για επανεκκίνηση.

Από την πρώτη σεζόν φάνηκαν τα δυναμικά στοιχεία του παιχνιδιού του. Μπορεί να έκανε κάποια λάθη μέχρι να βρει ρυθμό, αλλά ειδικά στη δεύτερη σεζόν ήταν το σημείο αναφοράς στην αγρινιώτικη άμυνα.

Πέτυχε δύο γκολ, με το σημαντικότερο να είναι εκείνο που χάρισε τη νίκη στο ντέρμπι με τον ΠΑΣ, βάζοντας «φωτιά» στην εξέδρα. Κρίμα που δε συνέχισε με την ομάδα, μιας και ο Άργκους φαινόταν ότι είχε δεθεί με το Αγρίνιο και έδινε το 100% στο γήπεδο. Πλέον αγωνίζεται στη Β’ Πορτογαλίας.

2017: Άλβαρο Ρέι

Ο Ισπανός εξτρέμ Άλβαρο Ρέι έγινε κάτοικος Αγρινίου τον Φεβρουάριο του 2017, προερχόμενος από τη Β’ Ισπανίας.

Αν και αγωνίστηκε μόλις σε εννιά παιχνίδια, πέτυχε δύο γκολ και εξέπληξε το αγρινιώτικο κοινό με την τρομερή του τεχνική κατάρτιση και την ποδοσφαιρική του ευφυΐα. Δυστυχώς, ούτε αυτός συνέχισε στην ομάδα. Μετά από ένα ανεπιτυχές πέρασμα από το πολωνικό πρωτάθλημα επέστρεψε στην τρίτη κατηγορία της Ισπανίας για τη Φερόλ.

Πηγαίνοντας στη Μιράντες, όμως, αναγεννήθηκε παίρνοντας φανέλα βασικού κι οδηγώντας την ομάδα του στην άνοδο. Αγωνίστηκε ως βασικός και στη Β’ Ισπανίας, ενώ πλέον αγωνίζεται με τα χρώματα της βολιβιανής Μπολιβάρ, στην οποία μεταγράφηκε ως ελεύθερος το φετινό καλοκαίρι.

2014: Φλοράν Ανέν

O Γάλλος αριστερός μπακ ήρθε στο Αγρίνιο ως δανεικός από την Μπράγκα, σε ηλικία 24 ετών.

Η ομάδα στη θέση αυτή «πονούσε» με τους Γκόλια, Δάρλα να έχουν προβλήματα τραυματισμών και τον Πασχάλη Μελισσά να αναλαμβάνει έναν ρόλο διαφορετικό της φυσικής του θέσης.

Ο ερχομός του Ανέν «έλυσε» τα χέρια του Μάκη Χάβου, που βρήκε έναν ικανότατο ακραίο αμυντικό με εξαιρετικά επιθετικογενή στοιχεία και συγκροτημένη αμυντική νοοτροπία.

Αγωνίστηκε σε 14 παιχνίδια ως βασικός και ξεχώρισε με τον ποιοτικό και δυναμικό τρόπο παιχνιδιού του.

Highlights η απίστευτη ντρίμπλα πάνω στον εμβρόντητο Μανιάτη μέσα στο «Καραϊσκάκης» και τα επικίνδυνα ανεβάσματα του. Δυστυχώς δε συνέχισε στον Τίτορμο, με την καριέρα του να είναι σταθερότατη.

Συνέχισε με γεμάτες σεζόν στις πορτογαλικές Μπελενένσες και Γκιμαράες,  ενώ πλέον αγωνίζεται στη γαλλική Παρίς, με την αξία του από το να υπολογίζεται περί του 1,6 εκατομμυρίου ευρώ.

Bonus: Νίκο Μαρτίνες – Φάμπιαν Μουνιός

Ιδιαίτερη αναφορά οφείλεται να γίνει στην περίπτωση του Νίκο Μαρτίνες. Ο Αργεντινός μεσοεπιθετικός τη σεζόν ’14-’15 έκανε «παπάδες», όντας ο κινητήριος μοχλός του Παναιτωλικού, με γκολ, ασίστ και τρομερές συνεργασίες με Βιγιαφάνιες, Κάπελ και Άλβες.

Στην ομάδα είχε έρθει ένα εξάμηνο πριν και χρειάστηκε αρκετό χρόνο να προσαρμοστεί.

Τα ποιοτικά του χαρακτηριστικά, βέβαια, είχαν φανεί εξ αρχής, αλλά η τρομερή του αγωνιστική απόδοση περιορίστηκε στη δεύτερη σεζόν που έπαιξε στο Αγρίνιο.

Έκανε το βήμα παραπάνω παίρνοντας μεταγραφή στον Ολυμπιακό, αλλά δεν στέριωσε στο «λιμάνι». Η συνέχεια, λίγο πολύ γνωστή, καθότι αγωνίζεται ακόμη στα μέρη μας.

O Φάμπι Μουνιός ήρθε στον Παναιτωλικό τον Ιανουάριο του 2016 σε ηλικία 25 ετών. Το ντεμπούτο του συνοδεύτηκε με γκολ, ενθουσιάζοντας τους οπαδούς.

Όσο έπαιρνε παιχνίδια στα πόδια του φαινόταν ότι πρόκειται για μαχητικό ποδοσφαιριστή, με ορεξη για δουλειά και βελτίωση.

Στη δεύτερη του σεζόν στην ομάδα αγωνίστηκε 19 φορές με δύο γκολ, χωρίς να είναι κακός, αλλά ούτε κι εντυπωσιακός. Η ποδοσφαιρική του «τιμιότητα» ήταν εμφανής. Μπορεί να μην είχε την ανάλογη ποιότητα αλλά έδινε τον καλύτερο του εαυτό σχεδόν πάντα. Μετά από 1,5 χρόνο στην ομάδα (και με ορισμένα προβλήματα τραυματισμών) αποφασίστηκε να μη συνεχιστεί η συνεργασία μαζί του.

Πέρασαν και δεν… ακούμπησαν

2011-12: Το μεταγραφικό… «ναυάγιο»

Οι μεταγραφικές κινήσεις του Γενάρη της σεζόν αυτής αποδείχθηκαν η μια χειρότερη από την άλλη και συνέβαλαν στον υποβιβασμό της ομάδας.

Αρχή με τον Ονουάτσι, που έχανε ευκαιρίες με κάθε πιθανό τρόπο, δεν έβαλε ούτε ένα γκολ ενώ είχε υποπέσει και σε χαζό πέναλτι στην ήττα επί της Δράμας στο Καυτατζόγλειο.

Συνέχεια με τον Φερνάντεθ, που ενώ φαινόταν ότι κατείχε το «τόπι», αποδείχθηκε ανεπαρκής. Για τους Βρετανούς Βιντάλ και Μπράντι τo κατόρθωμα τους να μην αγωνιστούν σε ούτε ένα παιχνίδι ήταν πραγματικά μοναδικό.

Βέβαια, δεν μπορούμε να παραλείψουμε τον Ακαλέ. Ένας ποδοσφαιριστής με τρομερό αριστερό πόδι, αξιοπρόσεκτη καριέρα σε Ελβετία και, κυρίως, Γαλλία και 17 συμμετοχές με την Ακτή Ελεφαντοστού.

Ήρθε στο Αγρίνιο για να σώσει την ομάδα, αλλά τελικά κόλλησε τα τελευταία ένσημα. Εννέα συμμετοχές, μία (εξαιρετική) ασίστ στο 0-1 επί της Ξάνθης με το γκολ του Άντι.

Η ποδοσφαιρική του ποιότητα δεδομένη, αλλά τα κιλά του τόσο παραπανίσια, που προωθούσε την μπάλα για να περάσει τον αντίπαλο, αλλά κάπου στη μέση του σπριντ σταματούσε λόγω κόπωσης.  

2016: Οσμάρ Φερέιρα

«Δεκάρι» με βαρύτατο βιογραφικό κι εξαιρετικό αριστερό πόδι. Πέρασε από ομάδες όπως η Ρίβερ, η Αϊτχόβεν, η Ιντεπεντιέντε, η Ντνίπρο, η Σαν Λορέντζο και η Τσσκα Μόσχας.

Με τους Ρώσους, μάλιστα, κατέκτησε το κύπελλο UEFA τη σεζόν 2004-2005, καθώς και το ρώσικο πρωτάθλημα. Στην τροπαιοθήκη του, επίσης, είχε ολλανδικό πρωτάθλημα, Κόπα Λιμπερταδόρες, Κόπα Σουνταμερικάνα και αργεντίνικο πρωτάθλημα.

Στο Αγρίνιο ήρθε σε ηλικία 33 ετών, το χειμώνα του 2016. Η καριέρα του βρισκόταν ήδη σε πτωτική πορεία, αλλά όλοι περίμεναν πως με την ποιότητα και τις ποδοσφαιρικές του παραστάσεις θα μπορούσε να ανεβάσει επίπεδο τον Παναιτωλικό.

Οι βλέψεις αυτές διαψεύστηκαν πανηγυρικά, αφού στην ομάδα μας παρέμεινε ένα χρόνο, «γράφοντας» 20 συμμετοχές με ένα γκολ και ελάχιστη θετική επιρροή. Έκλεισε την καριέρα του επιστρέφοντας στην Αργεντινή, με αξιοπρεπή παρουσία.

2015: Φεντερίκο Μπράβο

Άλλη μια μεταγραφή με προοπτικές που δεν απέδωσε. 24 ετών, ανδρώθηκε ποδοσφαιρικά στην θρυλική Μπόκα Τζούνιορς.

Στο «Λα Μπομπονέρα» πάλεψε, αλλά δεν κατάφερε να γίνει βασικός. Βέβαια, είχε αρκετές συμμετοχές στο rotation της ομάδας, με εξαιρετικές συστάσεις ως «εξάρι».

Το 2015 δοκίμασε την τύχη του στο Αμερικάνικο MLS και τη Νιού Γιόρκ Σίτι, έχοντας ως συμπαίκτη τον Αντρέα Πίρλο. Τον Φεβρουάριο του 2016 υπέγραψε ως ελεύθερος στον Παναιτωλικό, ενώ η περίπτωση του είχε εξεταστεί σοβαρά και από την ΑΕΚ. 

Η παρουσία του στο Αγρίνιο απογοητευτική. Σε 1,5 χρόνο «έγραψε» 22 συμμετοχές με έφεση στις κίτρινες κάρτες και την περιήγηση του ως… «άδικη κατάρα» στο χώρο του κέντρου.

Η συνέχεια της καριέρας του ανάλογη, με συνεχή καθοδική πορεία, αφού μετά από ένα αποτυχημένο πέρασμα από τη λετονική Ρίγα είναι και πάλι ελεύθερος.

2016: Ίλια Αλεξίεβιτς

Δεύτερο πλασάρισμα για μεταγραφική προσθήκη του ’16 στη λίστα, κοτζάμ αφιέρωμα του είχαμε κάνει κιόλας. Ο Λευκορώσος χαφ ήρθε στο Αγρίνιο το χειμώνα της χρονιάς εκείνης, με ένα βιογραφικό που δε σε άφηνε ασυγκίνητο.

25 ετών, διεθνής δέκα φορές με την εθνική ομάδα της χώρας του, αρκετές συμμετοχές με την πρωταθλήτρια ΜΠΑΤΕ (κατέκτησε τρία πρωταθλήματα) και τρεις συμμετοχές στο Championς League.

Με την παρουσία του στην ομάδα μας όμως δε δικαιολόγησε τίποτα από τα παραπάνω.

Δεν κατάφερε να προσαρμοστεί ποτέ στο… τροπικό αγρινιώτικο κλίμα, αγωνιζόμενος μόνο σε τρία ματς. Πλέον βγάζει το ψωμί του στην πατρίδα του και συγκεκριμένα στο Μινσκ.

2017: Ντιέγκο Λόπες

O Βραζιλιάνος μεσοεπιθετικός είχε έρθει το Γενάρη του ’17 με υψηλές βλέψεις στο Αγρίνιο, ως δανεικός από την Μπενφίκα.

Αρκετά ελπιδοφόρος (22 στα 23), με γεμάτες σεζόν σε Ρίο Αβέ και Καϊσερισπόρ, η ιστοσελίδα transfermarket τον κοστολογούσε με 1,5 εκατομμύριο ευρώ, ενώ οι «μανατζερικοί» ίσως θυμούνται την εξαιρετική καρτέλα του.

Δυστυχώς δεν έδειξε ποτέ την ποιότητα του με τα «κυανοκίτρινα», όντας αδύναμος, χωρίς καθαρό μυαλό και δημιουργικά ανεπαρκής. Μοναδικό του highlight η εκπληκτική κεφαλιά-«ψαράκι» στο 1-1 της Νέας Σμύρνης τη σεζόν ’17-’18, κατά τη χειμερινή περίοδο της οποίας αποχώρησε.

Η επιστροφή του στη Ρίο Άβε τον ανανέωσε ποδοσφαιρικά, αφού έχει κάνει «τιμιότατες» σεζόν. Ενδεικτικά πέρυσι πέτυχε έξι γκολ και μοίρασε έξι ασίστ, «γράφοντας» 29 συμμετοχές ως βασικός.