Νίκος Κουτσογιάννης – «Μόνο Παναιτωλικός»

Ο Νίκος Κουτσογιάννης έχει καθιερωθεί στη συνείδηση της οικογένειας του Παναιτωλικού μας ως ένα σύμβολο του ένδοξου σωματείου μας.

Από τον Βασίλη Σταρακά, παλαίμαχο ποδοσφαιριστή του Παναιτωλικού.

Σε λίγους μήνες από τώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, το σωματείο μας θα γιορτάσει τα 100 χρόνια από την ίδρυσή του (9-3-1926). Ελάχιστοι Ελληνικοί ποδοσφαιρικοί σύλλογοι διατηρούν μέχρι σήμερα τον αρχικό τίτλο ιδρύσεώς τους και πάρα πολλοί βρίσκονται σε αδράνεια, σε αντίθεση με τον Παναιτωλικό που έναν αιώνα τώρα βρίσκεται καταξιωμένος στην επικαιρότητα.

Παναιτωλικός σαιζόν 1959-60. Όρθιοι από αριστερά: Τζάνης, Δούκας, Μήτσου, Δρόσος, Ρόκκος, Τσακούμης. Καθήμενοι από αριστερά: Κουτσογιάννης, Παπαδόπουλος (Γάλλος), Μπάθας, Τεμεκονίδης, Νικολάου.

Πληθώρα λοιπόν παικτών – ντόπιων και ξένων – φόρεσαν και τίμησαν κατά περιόδους την κίτρινη φανέλα, και οι χιλιάδες φίλαθλοι μας τους αντάμειψαν με την αγάπη τους. Κάποιοι όμως ξεχώρισαν για το ταλέντο τους και έγιναν ηγέτες και η οικογένεια του Παναιτωλικού τους λάτρεψε.

Ένας λοιπόν από αυτούς ήταν ο Νίκος Κουτσογιάννης. Ένας αέρινος δεξιοπόδαρος εξτρέμ, με αστραπιαίο ξεπέταγμα που δημιουργούσε φάσεις εκεί που δεν το περίμενε κανείς. Ένας καθαρόαιμος εξτρέμ με εκπληκτική τεχνική και φαντασία.

Ο Νίκος γεννήθηκε στο Περδικάκι Βάλτου το 1940. Η εξαμελής οικογένειά του, γονείς 2 κορίτσια και 2 αγόρια, ήρθε στο Αγρίνιο ώστε να συνεχίσουν στις τελευταίες τάξεις του Γυμνασίου τα μεγαλύτερα αδέλφια του γιατί στο χωριό το Γυμνάσιο είχε μόνο τις τρεις πρώτες τάξεις.

Ο Νίκος γράφτηκε στην πρώτη τάξη του Γυμνασίου αλλά παράλληλα ξεκίνησε και προπονήσεις με τους μικρούς του Παναιτωλικού χωρίς να υπογράψει δελτίο. Μετά από τρεις σχολικές περιόδους η οικογένεια μετανάστευσε στην Αθήνα για σπουδές των μεγαλύτερων παιδιών.

Παναιτωλικός σεζόν 1963-64. Από αριστερά όρθιοι: Ντόκας, Γ.Παπαδόπουλος (Γάλλος), Μπάθας Δημ., Σταρακάς, Σ.Καρποδίνης (Προπονητής), Δρόσος, Παπαποστόλου, Μήτσου, Μπριάνης, Καλύβας.

Από αριστερά καθήμενοι: Τσεμπερλής, Κουτσογιάννης, Σταμάτης, Τσαμπάς, Γεντέκης, Τεμεκονίδης.

Το ποδοσφαιρικό ταλέντο του 16χρονου Νίκου έγινε γρήγορα αισθητό σε κάποιους παράγοντες της γειτονιάς του και έτσι υπέγραψε δελτίο στον Α.Ο. Δάφνης, από τα πιο γνωστά τότε σωματεία της ΕΠΣ Αθηνών. Παρά την μικρή του ηλικία αμέσως αποτέλεσε βασική επιλογή του προπονητή του.

Πληροφορίες από Αγρινιώτες που έμεναν στην Αθήνα έφεραν τον πρόεδρο του Παναιτωλικού Βασίλη Καραθανάση στο Δ.Σ. της Δάφνης την περίοδο μεταγραφών 1958-59 ο οποίος διαπραγματεύτηκε και απέσπασε το δελτίο του Νίκου. Προπονητής του Παναιτωλικού ο Ιταλός Λουίτζι Ροσελίνι, ένας πραγματικός δάσκαλος ποδοσφαίρου που απογείωσε το ταλέντο του Κουτσογιάννη.

Επίσημο πλέον μέλος του Παναιτωλικού ο Νίκος, έσμιξε πάλι στο τέλος της εφηβείας τους με τους συνομήλικους συμπαίκτες του που είχε γνωρίσει στα παιδικά τμήματα του Παναιτωλικού: Λάμπρο Γκίκα, Γιώργο Δούκα, Γιάννη Δρόσο, Κώστα Καλύβα, Γιάννη Καμποσιώρα, Σπύρο Νικολάου, Κώστα Τασούλη, Θανάση Γεντέκη, Τάκη Παπαϊωάννου.

Με τις πρώτες συμμετοχές του στην πρώτη ομάδα ο Νίκος άρχισε να εντυπωσιάζει με τα εκρηκτικά του σπριντ και την ευκολία στο σκοράρισμα. Οι ειδήμονες του ποδοσφαίρου, ντόπιοι και ξένοι, συμφωνούσαν ότι ο Νίκος δεν συμβάδιζε με τον χώρο του επαρχιακού ποδοσφαίρου και ότι οι δυνατότητές του είναι για πολύ παραπάνω. Οι εφημερίδες «Αθλητική Ηχώ» και η εβδομαδιαία «Ομάδα» την δεκαετία του 1960 κατ’ επανάληψη τον χαρακτήριζαν ως έναν από τους κορυφαίους Έλληνες δεξιοπόδαρους εξτρέμ.

Το κάτι παραπάνω για την καριέρα του Νίκου είχε ως αφετηρία το Αίγιο και συγκεκριμένα, την ομάδα της πόλης τον Παναιγιάλειο. Θαυμαστής του Κουτσογιάννη, το αφεντικό του Παναιγιαλείου, ο Αστέριος Μπέλας, πρωτοπόρος του επαγγελματικού ποδοσφαίρου στην Ελλάδα, με τις πανάκριβες μεταγραφές, μόνο βέβαια Ελλήνων, και μεταξύ αυτών και διεθνών ποδοσφαιριστών, οδήγησε τον Παναιγιάλειο την δεκαετία του 1960 να γράψει σελίδες δόξας στην Α’ Εθνική (όσες σεζόν πρόλαβε να διοικήσει, γιατί το 1967 η Χούντα έπαυσε τον Μπέλα από πρόεδρο καθώς έδινε τα προηγούμενα χρόνια οικονομική ενίσχυση στην Ε.Δ.Α.).

Σεζόν 1962-63 Ρόδος. Από αριστερά: Νικολάου, όρθιος στο κέντρο Κουτσογιάννης, δεξιά Σταρακάς, καθήμενος Δρόσος.

Ο ιστορικός πρόεδρος του Παναιγιαλείου ήρθε σε επαφή με τη διοίκηση του Παναιτωλικού και συμφώνησαν, στο τέλος της σαιζόν 1962-63 – ο Παναιτωλικός έπαιζε τότε στη Β’ Εθνική – ο Νίκος να υπογράψει στον Παναιγιάλειο έναντι πολύ πλούσιων ανταλλαγμάτων. Ιδανικό λοιπόν εφαλτήριο ο Παναιγιάλειος για τον Νίκο για το κάτι παραπάνω και όχι μόνο.

Τα παρακάτω είναι λόγια του ίδιου του Νίκου Κουτσογιάννη από τις ατελείωτες συζητήσεις που κάναμε όταν επέστρεψε από το Αίγιο: «Με την άφιξή μου στο Αίγιο, ο πρόεδρος μου έδωσε σαν δώρο ένα «μάτσο» χιλιάρικα. Σε λίγο ξεκίνησε η προετοιμασία για τη νέα σεζόν, και παρά τις οχλήσεις που είχα για την υπογραφή του δελτίου, εγώ το ανέβαλλα συνεχώς. Όταν έφτασε η τελευταία μέρα των μεταγραφών συναντήθηκα με τον Μπέλα και του έκανα γνωστό ότι δεν θα υπογράψω γιατί θα γυρίσω στον Παναιτωλικό. Όταν μάλιστα του επέστρεψα σχεδόν όλα τα χρήματα που μου είχε κάνει δώρο, αυτός μου είπε ότι είμαι ή βλάκας ή καλό παιδί. Μου είπε επίσης ότι αφήνω, στα 22 μου χρόνια, να πάει χαμένη μια σίγουρη και λαμπρή καριέρα. Να είσαι σίγουρος – μου είπε – ότι μένοντας εδώ σύντομα θα ντυθείς στα γαλανόλευκα.Αφού τον ευχαρίστησα για τα καλά του λόγια του απάντησα ότι νιώθω σαν να εγκατέλειψα το σπίτι μου , αφού ο Παναιτωλικός είναι για μένα η οικογένειά μου».

Κουτσογιάννης – Νικολάου – Σταρακάς

Πράγματι τα παραπάνω λόγια του Νίκου δεν ήταν της στιγμής. Το πάθος του και η λατρεία για τον Παναιτωλικό, τον συνόδευαν μέχρι το τέλος της ζωής του- 1/12/2021. Γνωστό είναι επίσης βέβαια ότι ο Νίκος – επί χούντας (1968) – πέρασε στρατοδικείο στην Τρίπολη εξ αιτίας του Παναιτωλικού. Εμείς που τον ζήσαμε όλα τα χρόνια από κοντά ξέρουμε πως έδωσε και την ψυχή του για τον Παναιτωλικό. Ο Νίκος δεν υπήρξε μόνο ένας από τους κορυφαίους παίκτες του Παναιτωλικού και ο πρώτος του σκόρερ όλων των εποχών, αλλά διετέλεσε κατ’ επανάληψη και πρώτος προπονητής του. Η ζηλευτή καριέρα των Αποστολάκη – Μίχου – Βασιλείου – Χρήστου Δημόπουλου  οφείλεται στην προπονητική οξυδέρκεια του Νίκου Κουτσογιάννη, καθώς αυτός τους ανακάλυψε και ανέδειξε το ταλέντο τους σαν προπονητής του Παναιτωλικού.

Ο Νίκος ήταν ο ιδρυτής του συλλόγου προπονητών Δυτικής Στερεάς και παράλληλα επί σειρά ετών πρόεδρός του. Τους καλοκαιρινούς μήνες, μαζί με τον Τάκη Παπαποστόλου, τον Θεόφιλο Ντόκα και τον Νίκο, παίρναμε μέρος στους αγώνες στίβου και βόλεϊ της Γυμναστικής Εταιρίας Αγρινίου. Στο βόλεϊ ο Νίκος ήταν ακαταμάχητος. Είχε ένα τεράστιο άλμα, τα γόνατά του έφταναν μέχρι το φιλέ, ενώ τα διαγώνια, τρομερά σε δύναμη και τεχνική «καρφιά» του έδωσαν πάρα πολλές νίκες στη Γ.Ε.Α.

Ο Νίκος Κουτσογιάννης έχει καθιερωθεί στη συνείδηση της οικογένειας του Παναιτωλικού μας ως ένα σύμβολο του ένδοξου σωματείου μας. Η σημερινή ΠΑΕ τον έχει τιμήσει ποικιλοτρόπως, όπως του άξιζε σε διάφορες εκδηλώσεις της.