Ο Παναιτωλικός απέναντι στον Βόλο έκανε τα προφανή, αυτά που έπρεπε να κάνει για να πάρει τη νίκη. Έδωσε το 110% και ο Πετράκης απέκτησε κάθε δικαίωμα να πει τα… αυτονόητα.
Του Κωνσταντίνου Ρίγκου
Επιτέλους νίκη. Το αίσθημα του να σφυρίζει ο διαιτητής και ο Παναιτωλικός να αποχωρεί από το γήπεδο νικητής είχαμε τόσους μήνες να το ζήσουμε που κοντεύαμε να το ξεχάσουμε.
Από όποια πλευρά και να το πιάσει κανείς το χθεσινό τρίποντο της ομάδας ήταν βάλσαμο, λύτρωση και τεράστιο boost για την συνέχεια. Δεν ήρθε βεβαίως εύκολα.
Είχε όμως την υπογραφή του Γιάννη Πετράκη, φαρδιά-πλατιά.
Ο νέος προπονητής του Παναιτωλικού προσπαθεί να διαχειριστεί την κατάσταση ορθολογικά. Έχει εξ αρχής ξεκαθαρίσει ότι δεν μπορεί να κάνει θαύματα και έχει επιλέξει το δρόμο της δουλειάς. Λίγα λόγια, μετρημένα και ζητούμενο τα αποτελέσματα. Ε, το πρώτο ήρθε και ήταν σε μία συγκυρία που η ήττα θα ισοδυναμούσε με καταστροφή.
Επέλεξε να παρατάξει 3-5-2, διατηρώντας το σε όλη την διάρκεια του αγώνα. Προχωρά ουσιαστικά με ένα σύστημα που είδαμε κατά κόρον από τον προκάτοχό του, χωρίς να φέρει αποτελέσματα. Δουλεύοντας με το ρόστερ δυόμιση εβδομάδες πήρε την απόφαση να δουλέψει με τους παίκτες στο να αφομοιώσουν κάποια πράγματα που ήδη έκαναν. Και το αιτιολόγησε στις δηλώσεις του αλλά και στην συνέντευξη τύπου ότι με βάση την κρίση του η ομάδα μπορεί να το υποστηρίξει. Εκ του αποτελέσματος δικαιώθηκε.
Στο δεύτερο ημίχρονο ο Παναιτωλικός έπαιξε ωραίο ποδόσφαιρο. Βγήκε από τα αποδυτήρια έχοντας το προβάδισμα και δεν είχε την νοοτροπία μίας φοβισμένης ομάδας που θα πρέπει να διατηρήσει το 1-0. Έπαιξε δυναμικά, πίεσε, δημιούργησε, έχασε σωρεία σημαντικών ευκαιριών, διεύρυνε το προβάδισμά της.
Ο Γιάννης Πετράκης διαχειρίστηκε υποδειγματικά το παιχνίδι, έκανε πολύ προσεκτικές αλλαγές και πιστώνεται μεγάλο μερίδιο της νίκης. Το πρώτο πράγμα που έπρεπε να δουλέψει ήταν η ψυχολογία. Επί χόρτου φάνηκε ότι το έκανε.
Μερίδιο πιστώνονται όμως και οι ποδοσφαιριστές του Παναιτωλικού. Έπαιζαν με πίεση, τα πόδια ήταν «βαριά», η κρισιμότητα του αγώνα μεγάλη. Μπόρεσαν να βρουν τα αποθέματα και να κάνουν τα προφανή.
Να καταθέσουν ψυχή, να παλέψουν, να παραμείνουν πιστοί το πλάνο τους. Το σκορ θα μπορούσε να είχε πάρει διαστάσεις θριάμβου με βάση την εικόνα του δευτέρου μέρους. Σε κάθε περίπτωση η νίκη ήρθε και αυτό μετράει.
Μία μεγάλη ανάσα ανακούφισης βγήκε προς τα έξω και πλέον ο Παναιτωλικός καλείται να προχωρήσει. Με το κεφάλι κάτω, να διεκδικήσει στο Περιστέρι το καλύτερο δυνατό. Δεν κατάφερε τίποτα η ομάδα, έχει πάρα πολλή δρόμο και δουλειά μπροστά της.
Οι παραπάνω τρεις γραμμές, σε γενικές γραμμές λόγια του Πετράκη είναι.
Του Γιάννη Πετράκη που πάτησε για πρώτη φορά το πόδι του στο γήπεδο ως προπονητής του Παναιτωλικού και έδειξε το δρόμο. Χειροκρότησε τον κόσμο, αποθεώθηκε και ο ίδιος, στο τέλος μάλιστα πήγε και μπροστά από την Θύρα 6.
Ζήτησε, με λόγια και πράξεις συστράτευση σε όλα τα επίπεδα. Έχει καταλάβει, ξέρει, γνωρίζει πολύ καλά που έχει έρθει. Και λέει τα αυτονόητα που εδώ και κάποια στιγμή πρέπει να γίνουν επιτέλους κατανοητά από όλους μας.
Κωνσταντίνε, άρχιστε από αυτό το μετερίζι να ασχολείστε με τον καρκίνο που εξαπλώνεται αθόρυβα. Αγωνιστικά ο Παναιτωλικος κουτσά στραβά θα τα καταφέρει. Το πρόβλημα εδώ και 3,4 χρόνια είναι η αδιαφορία του κόσμου. Τα γράφω καιρό τώρα. Κάνετε μια έρευνα να δείτε το τι άλλαξε από το μπαραζ με τη Ρόδο έως τώρα. Εγώ ξέρω, αρχίστε την έρευνα κι εσείς με ένα διάλογο που θα φέρει αποτελέσματα. Πέρασαν παιχταράδες, είχαμε αλλαγές προπονητών, είχαμε κρίσιμα παιχνίδια, τα εισιτήρια είναι φθηνά κι όμως ο κόσμος δεν συγκινείται. Ας ασχοληθούμε με το δάσος και όχι με το δέντρο. Χάνεται η πρωτογενής ύλη του Παναιτωλικου και ασχολούμαστε με το 3-5-2. Ξεκινήστε από σημερα
Τα σχολια σας σε γενικες γραμμες ειναι σωστα.Οντως φανηκε ξεκαθαρα στο χορταρι οτι υπηρχε η σφραγιδα του προπονητη.Σπουδαια νικη.Εγω χωρις υπερβολες ανεξαρτητου αποτελεσματος θα κανω το σχολιο μου για το τι ειδα στο γηπεδο.Ετσι πιστευω οτι βοηθαω την ομαδα που αγαπαω.Η αληθεια ειναι οτι δεν παιχτηκε ωραια μπαλα στο β.Οι παικτες ακολουθησαν το πλανο του προπονητη,επαιξαν με ψυχη και οντως εχασαν 3 μεγαλες ευκαιριες.Αυτο ναι.Πιστευω οτι μετα απο μια επιτυχια δεν πρεπει να ωραιοποιουμε τα πραγματα γιατι τα προβληματα παραμενουν.Γ αυτο θα πω την γνωμη μου για ορισμενους παικτες(για ελληνες δεν γραφω αρνητικα γιατι καποιος μπορει να διαβασει).Πρωτα θα αναφερθω σε εναν παικτη με μηδενικη προοδο,που εχει μια ασυλια απο κριτικη.Δεν ξερω γιατι.Αναφερομαι στον Φρεντι ντουαρτε.Εαν δειτε το α ημιχρονο απο τις 15 επαφες στις 12 εχει λαθος επιλογες.Ποσο να αντεξουμε να βλεπεις εναν παικτη να χανει συνεχως την μπαλλα.Ο Χουανπι ειναι μεν κοντρολαρισμενος,αλλα το θεωρητε ποδοσφαιρο αυτο ,να ειναι ο αλλος διπλα μονος του και αυτος αντι για πασα να περιστρεφεται γυρω απο τον αξονα του?Αυτα τα κανουν μονο στην παιδικη χαρα .Μονο εγω τα βλεπω αυτα?Στην ηττα θα λετε παλι τι εφταιξε και τι εφταιξε.Αυτο εφταιξε.Περεζ και Μπαλτασαρα.Η εννοια ξενος παικτης ειναι για εμενα καποιος που κανει διαφορα.βλεπετε εσεις καποια διαφορα?Καλλιστα θα μπορουσαν να παιζουν πχ στον Διαγορα.Εχουν ομως ενα ελαφρυντικο που κανενας δεν εχει αναφερει.Το πρωταθλημα τους εχει τελειωσει και αυτοι αντι για διακοπες παιζουν μπαλλα.Οι παικτες δεν ειναι ρομποτ και ο κοουτς πρεπει να το υπολογισει αυτο.Μου αρεσουν πολυ Μαλης,Οικονομου Σενγκελια ,Πεδρο.Τριετες συμβολαιο παση θυσια στον μεγαλο Πεδρο.Θα ξερεις οτι για μεγαλο διαστημα θα εχεις εναν σπουδαιο σεντερ-φορ .Ετσι χτιζονται οι ομαδες.Περιμενω παρισσοτερα απο Λιαβα,Μπρουνο,Μπλαντεν,Μαυρια και τους υπολοιπους.