Ένα ομολογουμένως αξιοσημείωτο στατιστικό καταγράφει σε ότι αφορά τους ξένους προπονητές ο Παναιτωλικός, καθότι ούτε ο Σούρερ «τσούλησε», βλέποντας την πόρτα της εξόδου νωρίς στην σεζόν.
O Αργεντινός δεν κατάφερε να μακροημερεύσει. Ούτε να ξεπεράσει τον Λούις Κάστρο μιας και οι δύο απολύθηκαν μετά από έξι αγωνιστικές. Ο Λιονέλ Πόντες απολύθηκε στους πέντε αγώνες, έχοντας βέβαια συγκεντρώσει επτά βαθμούς, τους περισσότερους σε σχέση με τους άλλους δύο.
Σε κάθε περίπτωση, το γεγονός είναι ότι ο Παναιτωλικός για τρίτη φορά μέσα σε οκτώ χρόνια πήγε σε μοντέλο ξένου προπονητή, τρίτη φορά το είδε να αποτυγχάνει παταγωδώς.
Το θέμα δεν είναι μόνο η προέλευση αλλά και οι περγαμηνές
Κανείς δεν είπε ότι ένας Έλληνας προπονητής είναι ανώτερος ενός ξένου. Ούτε το αντίστροφο. Δεν έχει να κάνει με την καταγωγή, ούτε την ποδοσφαιρική σχολή του καθενός.
Το βασικό πλεονέκτημα του Έλληνα όμως είναι ότι γνωρίζει την ελληνική ποδοσφαιρική πραγματικότητα. Ο Παναιτωλικός και τις τρεις φορές που πήγε σε επιλογή από εξωτερικό, επέλεξε προπονητές που ήταν είτε άπειροι σε επίπεδο πρώτης κατηγορίας είτε, στην περίπτωση του Σούρερ, είχαν να επιδείξουν αρκετές αλλαγές ομάδων σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Τι έκαναν μετά τον Παναιτωλικό
O Λούις Κάστρο -με φωτεινή εξαίρεση την κατάκτηση του UEFA Youth League το 2020- αποχώρησε φέτος από την Μπενφίκα για να αναλάβει την Δουνκέρκη στην Β΄ Γαλλίας. Αφού πρώτα είχε υποβιβασθεί ξανά στην ομάδα νέων έπειτα από την περσινή σεζόν και την Μπενφίκα Β’, στην δεύτερη κατηγορία.
Όσον αφορά τον Πόντες δεν μακροημέρευσε σε καμία από τις ομάδες που ακολούθησαν, αν και είχε ένα σύντομο πέρασμα από τον πάγκο της Σπορτινγκ ( 4 αγώνες, 1 ισοπαλία και 3 ήττες). Τελευταίο πέρασμά του από την Κοβίλια στην 2η κατηγορία Πορτογαλίας όπου απολύθηκε τον Οκτώβρη του 2022.
Kοινή κατάληξη
Ο Παναιτωλικός βρίσκει τον εαυτό του, για μια ακόμη φορά τα τελευταία χρόνια να πηγαίνει σε αλλαγή προπονητή για να επιτύχει τον μίνιμουμ στόχο: Να μην κινδυνεύσει.
Οι όποιες προσδοκίες δείχνουν «να πηγαίνουν περίπατο» από Οκτώβρη μήνα, με τον κόσμο να ετοιμάζεται για μία ακόμη δύσκολη χρονιά. Ασφαλώς η κατάσταση είναι αναστρέψιμη, ωστόσο χρειάζονται σημαντικές αλλαγές και αποτελέσματα.
Είναι σίγουρα μεγάλο ερώτημα γιατί ο Παναιτωλικός επένδυσε τρίτη φορά σε ένα πλάνο που αποδεδειγμένα δεν του βγαίνει, όπως το έχουμε δει να πραγματώνεται. Ερώτημα που μόνο η διοίκηση είναι σε θέση να απαντήσει.
Αν ο Σούρερ και ο κάθε Σουρερ είναι ένας προπονητής που ο Παναιτωλικός τον θεωρεί ιδανικό και μπορεί να στηριχτεί σε βάθος χρόνου πάνω του, κακώς απομακρύνεται πέμπτη ή έκτη αγωνιστική. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο Σούρερ άξιζε πίστωση χρόνου.
Ο Παναιτωλικός έχει δείξει ότι τις καλές του τις χρονιές τις κάνει όταν υπάρχει ένας κορμός. Αλλά με αλλαγές προπονητών κάθε χρόνο ή διετία αυτό ασφαλώς δεν είναι εφικτό.
Σε κάθε περίπτωση, η διοίκηση επωμίζεται το «βάρος» των επιλογών της. Και οφείλει να αξιολογήσει ότι τρεις φορές η επιλογή ξένου δεν απέδωσε. Είναι σαφές ότι οι επιλογές σε κάθε περίπτωση επιφέρουν αντίστοιχες αγωνιστικές επιπτώσεις.
Το ερώτημα είναι αν ο Γιάννης Πετράκης είναι σε θέση να ξαναβάλει τον Παναιτωλικό στον ίσιο δρόμο. Η χαρά της νίκης αγνοείται 7,5 μήνες.
Υ.Γ. 1: Δεν υπήρχε θέση για Μάρτενσον και Μόρσεϊ στον φετινό Παναιτωλικό; Ιδίως στον άξονα η ομάδα πάσχει…
Y.Γ. 2: Η στήριξη του κόσμου στην ομάδα και στον νέο προπονητή είναι αυτονόητη. Ο κόσμος του Τίτορμου στέκεται στο ύψος του. Απαιτεί από την ομάδα το ίδιο.
καλημερα σε ολους τους παναιτωλικους.
θετικη η αλλαγη προπονητη΄κ θετικη κ η προσληψη Πετρακη ενος
εργατικου κ σεμνου προπονητη.
το θεμα ομως ειναι πως φθασαμε την ομαδα σε αυτη τη θεση κ δεν ειναι η πρωτη φορά ειναι η τριτη με ξενο προπονητη.
ποιος ειναι υπευθυνος ?
αυτος ο κυριος δεν θα συζητησει συγνωμη για το τριτο λαθος
το λεω αυτο γιατι κανονικα επρεπε να ζητησω την παραιτηση του
αλλα δεν το κανω γιατι η ομαδα ειναι σε δυσκολη θεση …
ευχομαι να ανατραπουν τα πραγματα αλλα ειναι πολυ δυσκολο χωρις παικτες
καλη τυχη κ δουλεια στον πετρακη .
Καλή τύχη και σιδερένιος εύχομαι.
Πίστη στην ομάδα τώρα χρειάζεται.
Τώρα πρέπει όλοι να δείξουμε την αγάπη μας για την ομάδα.ετσι όπως οφείλουμε.
Θα το γυρίσουμε πάλι!!!
OTAN TO 50-60% EINAI ΛΑΤΙΝ ΠΑΙΚΤΕΣ ΚΑΙ Ο ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ ΛΑΤΙΝ Ε ΠΩΣ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΟ ΑΙΜΑ ΝΕΡΟ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ .ΠΑΝΤΑ Η ΠΛΑΣΤΙΓΓΑ ΓΕΡΝΕΙ ΠΡΟΣ ΛΑΤΙΝ .ΔΕΝ ΣΥΝΕΒΑΙΝΕ ΤΟ ΙΔΙΟ ΟΠΩΣ ΠΧ ΠΡΙΝ 50 ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΟΛΟΙ ΟΜΑΔΑ ΑΠΟ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ Ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΞΕΝΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ ΠΧ ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ -ΠΟΥΣΚΑΣ .ΕΓΩ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΑ ΤΟ ΕΞΗΣ ΞΕΚΙΝΟΥΣΕ Η ΟΜΑΔΑ ΓΙΑ ΚΑΡΠΕΝΗΣΙ ΤΟΝ ΙΟΥΛΙΟ ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΒΑΣΙΚΟ ΚΟΡΜΟ ΚΑΙ ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΨΑΧΝΗ ΠΑΙΚΤΕΣ ΤΟΝ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟ ΚΑΙ ΟΚΤΩΜΒΡΙΟ. Ο ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΣΑΝ ΕΠΑΡΧΙΑΚΗ ΟΜΑΔΑ ΟΠΩΣ Η ΤΡΙΠΟΛΙ Η ΤΑ ΓΙΑΝΕΝΑ.ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΩ ΤΟ ΜΠΑΤΖΕΤ ΤΗΣ ΤΡΙΠΟΛΙΣ Η ΤΟΥ ΠΑΣ ΝΑ ΗΤΑΝ ΕΚΑΤΟΜΥΡΙΑ ΑΝΩΤΕΡΟ? ΤΕΤΟΙΕΣ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΟΥΤΕ ΣΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΚΡΙΜΑ ΑΥΤΗ Η ΟΜΑΔΑ. ΟΙ ΦΙΛΑΘΛΟΙ ΕΦΥΓΑΝ ΑΠΟ ΤΟ ΓΗΠΕΔΟ ΔΙΟΤΙ Ο ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ , Η ΠΑΝΑΧΑΙΚΗ ΤΑ ΓΙΑΝΕΝΑ Ο ΟΦΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΝΑ ΔΕΧΩΝΤΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΜΕ ΠΕΝΤΑΡΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΣΕΡΝΩΝΤΑΙ . ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΠΟΙΕΣ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΕΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ . ΕΠΕΙΔΗ ΔΙΑΒΑΣΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ ΣΑΣ ΕΝΗΜΕΡΟΝΩ ΟΤΙ ΤΟ 1964 ΟΤΑΝ Ο ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ ΗΤΑΝ ΣΤΗΝ Β ΕΘΝΙΚΗ ΗΛΘΕ ΠΡΩΤΟΣ ΣΤΑ ΕΙΣΗΤΙΡΕΙΑ ΣΤΗ Β ΕΘΝΙΚΗ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΣ Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΣΤΗΝ Α ΕΘΝΙΚΗ.ΓΙΑ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΤΩΡΑ ΘΑ ΦΤΑΙΕΙ Ο ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ Η ΤΟ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ ΠΟΥ ΑΓΟΡΑΣΘΗΚΕ
Νώντα σίγουρα το εμπόρευμα φταίει. Αλλά ο καλός προπονητής πρέπει να αξιοποιεί αυτό που έχει. Σε μας δεν μπόρεσε να το αξιοποιήσει. Τώρα αυτά που γράφουνε για ξένους και Έλληνες προπονητές είναι μαλ………ες. Χαιρετίσματα.
Και ο Οφη εχει ξενο προπονητη,αλλα εχει και παικταραδες σε σχεση με μας.
Ο Πετρακης πρεπει να φερει 2 παικτες στον αξονα το Γεναρη,Οπωσδηποτε!!!
Περες,Μπαλτασαρα,στα πιτ,για να μη πω στο καλο…
Όταν η πρόσληψη ενός προπονητή γίνεται κατόπιν υπόδειξης μάνατζερ κι όχι μετά από προσεκτική εξέταση των ικανοτήτων του και των αναγκών της ομάδας, αυτά συμβαίνουν. Δεν έχει σημασία αν είναι από Ελλάδα, από Αργεντινή ή από Μογγολία.
Από τη μία η οικονομική στενότητα (έτσι λέγεται κομψά η αφραγκία) κι από την άλλη η ανάγκη να γεμίσει το ρόστερ όπως όπως και κυρίως φτηνά οδηγούν σε αποφάσεις ριψοκίνδυνες αν όχι επικίνδυνες.