Σεζόν τέλος. Ο Παναιτωλικός στην κρίσιμη καμπή των Play Outs λειτούργησε ως οικογένεια -σε όλα τα επίπεδα- και μπόρεσε να πετύχει την παραμονή του στην κατηγορία. Μία παραμονή πάνω στην οποία μπορεί και πρέπει να «χτιστεί» κάτι καλό για την συνέχεια.
Στην 9η θέση του πρωταθλήματος κατετάγη ο Παναιτωλικός, μετά την επικράτησή του επί του ΟΦΗ στην τελευταία αγωνιστική του μίνι πρωταθλήματος.
Οι Αγρινιώτες μπήκαν στην διαδικασία με 20 βαθμούς και τερμάτισαν έχοντας μαζέψει άλλους 16. Μοναδική τους ήττα ήρθε στο ματς από τον Βόλο, όπου κατά γενική ομολογία το αποτέλεσμα δεν συνάδει με την εικόνα του παιχνιδιού.
Για το σύνολο του Πετράκη δεν υπήρξε κάποια «μαγική συνταγή». Ο Κρητικός πιστώνεται από τις αρχές της παρουσίας του στο Αγρίνιο την βελτίωση της εικόνας της ομάδας. Εξάλλου ανέλαβε τα «ηνία» της στους τρεις βαθμούς και πήρε άλλους 33. Αυτό από μόνο του λέει πολλά.
Έχει ενδιαφέρον, ωστόσο, να επιχειρήσει κανείς να καταγράψει το ποια ήταν τα «κλειδιά»/«διακόπτες» για τον Παναιτωλικό στα Play Outs.
Πολλοί μπορούν να τα αναζητήσουν σε ατομικές εμφανίσεις ποδοσφαιριστών. Άλλοι στην συσπείρωση του κόσμου μετά το ματς με τον Βόλο. Το πλαίσιο είναι ευρύτερο.
Έχει αξία, επομένως, να εξετάσουμε τις παραμέτρους.
1) Ποτέ κανείς στον Παναιτωλικό -εξ αρχής στα Play Outs- δεν πήρε τίποτα ως δεδομένο. Τόσο οι άνθρωποι της ομάδας όσο και ο ίδιος ο Γιάννης Πετράκης μετά τη νίκη επί του Πανσερραϊκού και τον βαθμό στα Γιάννενα έλεγαν και ξαναέλεγαν σε όλους τους τόνους ότι υπάρχει ακόμα πολύς δρόμος. Αυτό μάλιστα ήταν κάτι που είχε λεχθεί καιρό πριν…
2) Η ήττα από τον Βόλο στην 3η αγωνιστική λειτούργησε αντιστρόφως ανάλογα. Επέφερε μία απίστευτη συσπείρωση μέσα στον ίδιο τον οργανισμό. Οι παίκτες πείσμωσαν γιατί έχασαν ένα ματς χωρίς ο αντίπαλος να είναι καλύτερος. Ο ίδιος ο Πετράκης μερίμνησε για να έχει τους ποδοσφαιριστές του στην «πρίζα» ενώ και η διοίκηση έδειξε με κάθε τρόπο την πίστη της σε επιτελείο-παίκτες.
Άνω τελεία εδώ. Αξίζει ειδική μνεία στον Γιώργο Λιάβα. Στο παιχνίδι με τον Βόλο «έπιασε» τις 100 συμμετοχές με την φανέλα του Παναιτωλικού. Μετά από ένα αποτέλεσμα που εκείνη την χρονική στιγμή θα μπορούσε να φανεί ακόμη και καταδικαστικό σε πολλούς, ο εκ των αρχηγών της ομάδας όχι απλά βγήκε μπροστά με τις δηλώσεις του, μα το ίδιο κιόλας βράδυ της ήττας υπέγραψε την ανανέωση του συμβολαίου του, η οποία ανακοινώθηκε μετά από λίγες ημέρες.
3) Ο κόσμος στάθηκε 12ος παίκτης. Καισαριανή, Τρίπολη και το εντός με τον Ατρόμητο μπαίνουν πλέον στο οπαδικό «Πάνθεον» του Παναιτωλικού. Τα νταμάρια τραγουδάνε ακόμα από την πιο μεγάλη νίκη της χρονιάς. Οι παράτολμοι Αγρινιώτες πάνω στα… κατσάβραχα, έβαλαν πλάτη για την ομάδα.
Στην Τρίπολη πραγματοποιήθηκε η μαζικότερη μετακίνηση εκτός έδρας εδώ και δέκα και πλέον χρόνια. Είχαν να το λένε οι παίκτες και οι άνθρωποι της ομάδας για αυτό που αντίκρυσαν στις εξέδρες όταν μπήκαν για ζέσταμα. Συγκλονιστικός λαός.
Στο παιχνίδι με τον Ατρόμητο, ο Παναιτωλικός υπενθύμισε σε όλη την ποδοσφαιρική Ελλάδα την δυναμική του. Με την ομάδα του Περιστερίου πάνω από 4.000 κόσμου έκανε το γήπεδο να θυμίζει… καζάνι που έβραζε.
4) Ο Παναιτωλικός λειτούργησε με αντανακλαστικά. Στοχευμένα τοποθετήθηκε για την διαιτησία. Έκανε καλέσματα στο κόσμο, τον ευχαρίστησε, τον πόρωσε. Ιδίως στο παιχνίδι με τον Αστέρα ο οργανισμός «έβαλε πλάτη» για τους φιλάθλους του εντός κι εκτός Αγρινίου, με ενέργειές του ώστε να εξασφαλιστούν μετακινήσεις.
5) Η διαχείριση του Πετράκη και όλων των συνεργατών του. Ναι, εξ αρχής οι ποδοσφαιριστές του τον είδαν ως πατρική φιγούρα. Το «παιδιά μου είμαι περήφανος για εσάς» που ειπώθηκε μετά την ισοπαλία με την ΑΕΚ, έβρισκε νέα πραγμάτωση παιχνίδι με το παιχνίδι. Το κλίμα στα αποδυτήρια ήταν άψογο (αξίζουν πολλά credits στον γενικό αρχηγό, Μάρκο Μαρκόφσκι για αυτό). Φαινόταν δια γυμνού οφθαλμού…
Όλοι ήταν πρόθυμοι να μπουν ως πιστοί και φιλότιμοι στρατιώτες στην «φωτιά» για αυτόν. Τι να πει κανείς για τους Μλάντεν και Μπαλντασάρα που ακολουθούσαν οδικώς την αποστολή της ομάδας στα εκτός;
6) Υπήρξαν παιδιά που έκαναν «κουπί», που «κουβάλησαν». Τσάβες, Λιάβας, Ταμπίτζε, Οικονόμου, Μαλής, Πέρεθ, Μαυρίας, Τορεχόν, Πέδρο, ο «αναγεννημένος» Ντίαζ σε όλη την διαδικασία ξεχώρισαν. Ασφαλώς, όποιος μπήκε στο γήπεδο να παίξει έδωσε πράγματα (π.χ. Λομόνακο με δύο σημαντικά γκολ).
7) Μάκης Μπελεβώνης, Λουίτζι Τσένναμο, Μάρκο Μαρκόφσκι (με σειρά παλαιότητας στην ομάδα) φόρεσαν την φανέλα του Παναιτωλικού, την τίμησαν. Γνωρίζουν πολύ καλά τι σημαίνει. Κάτι που είναι εξαιρετικά σημαντικό για κάθε ομάδα, όχι μόνο για τον Παναιτωλικό: Να υπάρχουν άνθρωποι που ξέρουν την ψυχοσύνθεση του ποδοσφαιριστή και όχι μόνο. Φρόντισαν να κάνουν αυτά που έπρεπε να γίνουν.
8) Ο Παναιτωλικός βάση στατιστικής έκανε εξαιρετικά Play Outs, αγωνιστικά καθαρά. Σκόραρε δέκα γκολ ενώ είχε παθητικό δύο. Ακόμη και στο αδιάφορο ματς με τον ΟΦΗ, η εικόνα ήταν αυτή που έπρεπε. Παίκτες που «κατάπιαν» χιλιόμετρα και αντίπαλο.
Εν κατακλείδι όλα τα παραπάνω είναι κράμα γεγονότων-διαπιστώσεων. Ο Παναιτωλικός είναι μεγάλη επαρχιακή ομάδα. Στην διαδικασία των Play Outs λειτούργησε ως τέτοια σε όλα τα επίπεδα, μέσα κι έξω από το γήπεδο. Από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο, όλοι στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων.
Και έτσι πρέπει να πορευτεί. Η συσπείρωση που βγήκε θα πρέπει να κεφαλαιοποιηθεί και οι επιλογές του επόμενου -καθοριστικού- διαστήματος, ενόψει νέας σεζόν, να είναι οι κατάλληλες.
Τα κέρδη θα είναι πολλά μετά την φετινή χρονιά. Με κινήσεις ουσιαστικές, παραμονή καλών μονάδων και παραμονη Πετράκη θα έχουμε πολύ ανταγωνιστική ομάδα του χρόνου.