Πήρε αυτό που ήθελε, όχι με τον τρόπο που θέλουμε

Απέναντι στη Νίκη Βόλου ο Παναιτωλικός πήρε την πρόκριση στην League Phase του Κυπέλλου, ωστόσο ο τρόπος που αυτή ήρθε ήταν σίγουρα… αγχωτικός.

Του Κωνσταντίνου Ρίγκου

Ζορίστηκε, «τα βρήκε σκούρα», λυτρώθηκε στο φινάλε. Ο Παναιτωλικός του Γιάννη Πετράκη μπήκε με το δεξί στη νέα αγωνιστική σεζόν, επικρατώντας με 1-2 στη Νέα Ιωνία, με μεγάλη, ομολογουμένως, δυσκολία.

Ο Τίτορμος πήρε το εισιτήριο για την επόμενη φάση του Κυπέλλου κι «έδιωξε» ένα πρώτο, μεγάλο άγχος από τις πλάτες του. Ήταν… must η είσοδος στην League Phase. Ποιος θα ήθελε και μόνο να φανταστεί το κλίμα σε ενδεχόμενο αποκλεισμού, στο ξεκίνημα της σεζόν των 100 χρόνων της ομάδας; Κανείς.

Τέλος καλό επομένως σε ότι αφορά το κομμάτι «League Phase», όχι όμως όλα καλά.

Άρεσε ο Παναιτωλικός; Όχι. Έπεισε ο Παναιτωλικός; Όχι. Έπαιζε απέναντι σε ομάδα Super League 2, εμφανώς χαμηλότερης δυναμικής και ποιότητας -άσχετα του αν στοχεύει σε πρωταθλητισμό φέτος- και δεν είχε τον βαθμό ετοιμότητας που ο κόσμος του θα περίμενε. Oι Αγρινιώτες δεν ήταν αυτοί που έπρεπε.

Η πρόκριση που πήραν ήταν καθαρά «επαγγελματική», σύμφωνα με το γνωστό κλισέ. Ήταν το φαβορί, παρότι δεν το έδειξαν ως όφειλαν, ωστόσο πήραν τη νίκη με έναν τρόπο που τον… έχουν νιώσει στο πετσί τους, ουκ ολίγες φορές, παίζοντας αυτοί ως το… αουτσάιντερ.

Από την μία, οφείλουμε να είμαστε πραγματιστές. Καμία ομάδα δεν μπορεί να είναι έτοιμη στις πρώτες αγωνιστικές. Πουθενά στον κόσμο, σε κανένα πρωτάθλημα, σε κανένα θεσμό. Αυτά για την οικονομία της συζήτησης.

Ο αγωνιστικός ρυθμός και η αποτύπωση της φιλοσοφίας στο γήπεδο είναι πράγματα που θέλουν χρόνο. Ο φετινός Παναιτωλικός δεν άλλαξε μόνο σχεδόν όλα τα πρόσωπα από την μέση και μπροστά, μα έχει αλλάξει και διάταξη. Η δυσκολία στο να ρολάρει είναι διπλή. Για να αρχίσει να «βρίσκεται» στο γήπεδο θα πρέπει να αποκτήσει κατάλληλη χημεία τόσο από πλευράς προσώπων όσο και τακτικά.

Ναι, θεωρητικά παίκτες που ήρθαν έχουν τρομερές «περγαμηνές», π.χ. Ματσάν ή Μίχαλακ. Αλλά αν ο οποιοσδήποτε νέος παίκτης δεν φτάσει στο απαιτούμενο επίπεδο, αν δεν βρει αγωνιστικό ρυθμό, αν δεν δουλέψει αρκετά με προπονητή και συμπαίκτες, δεν γίνεται. Κατανοητά και λογικά, μέχρι ενός σημείου, όλα αυτά.

Από την άλλη, σε όλη την διάρκεια της θερινής προετοιμασίας ο Παναιτωλικός δείχνει ανησυχητικά δείγματα. Δείγματα που σίγουρα δεν προβληματίζουν μόνο τον κόσμο ή τους ρεπόρτερ της ομάδας. Φαίνεται ότι μεσοεπιθετικά υπάρχει θέμα. Στο χθεσινό παιχνίδι οι Αγρινιώτες κατέγραψαν όλες κι όλες τρεις τελικές. Οι δύο στο στόχο έγιναν γκολ. Είχαν κατοχή 42% έναντι 58% της Νίκης Βόλου. Το κυριότερο είναι ότι στο επιθετικό τους παιχνίδι, σε κανένα από τους αγώνες τους μέχρι ώρας, δεν παρουσιάζουν μία συγκεκριμένη κατεύθυνση ως προς την δημιουργία.

Το πώς αυτό θα αλλάξει προς το καλύτερο εξαρτάται από πολλές παραμέτρους. Σε κάθε περίπτωση, ενόψει και της έναρξης του πρωταθλήματος, κατά γενική ομολογία, ο Παναιτωλικός στη φετινή έκδοσή του «σηκώνει» ακόμη πολλή δουλειά και βελτίωση. Και δεδομένα χρειάζεται μεταγραφές. Όχι μόνο έναν εξτρέμ ακόμα. Δεν νοείται να μην αποκτηθεί ένας ποιοτικός χαφ, μετά και την πώληση του Λιάβα.

Τα θετικά αποτελέσματα σίγουρα βοηθούν και «χτίζουν» ψυχολογία. Μην αναιρούμε όμως ότι για να έρθουν σε έναν αγωνιστικό «μαραθώνιο», όπως είναι το πρωτάθλημα που ξεκινά, απαιτούν καλή εικόνα.

Από την «κλούβα» της Νέας Ιωνίας ο Παναιτωλικός πέρασε. Πλέον ραντεβού το βράδυ του Σαββάτου στο «κλουβί».