Πήρε «ανάσα» και το «αίμα» του πίσω

Ο Κωνσταντίνος Ρίγκος γράφει για τον «παντελονάτο» Παναιτωλικό που μέσα στα Γιάννενα πήρε μεγάλη βαθμολογική «ανάσα» και το «αίμα» του πίσω από τον ΠΑΣ.

Το πρώτο διπλό της χρονιάς για τον Παναιτωλικό άργησε και άργησε πολύ. Μην αναλωθούμε πάλι σε μία ατέρμονη ανάλυση όλων όσων μέχρι εδώ δεν έγιναν σωστά ή δεν πήγαν καλά. Δεν είναι τώρα η στιγμή. Τα ξέρουμε, τα έχουμε πει, τα έχουμε αναλύσει μυριάδες φορές και έχουμε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι κακώς η ομάδα βρίσκεται εδώ που βρίσκεται.

Μετά τη νίκη επί του Απόλλωνα άπαντες στο στρατόπεδο του Παναιτωλικού κοιτώντας το πρόγραμμα αντίκρυζαν το γεγονός: Ότι έπονται τρία ματς ιστορικά. Κι αν η αρχή είναι το ήμισυ του παντός, σήμερα απέδειξαν ότι ήταν πλήρως συνειδητοποιημένοι.

Η ομάδα του Αγρινίου σήμερα πέτυχε μία νίκη που θα «πονέσει» πολλούς, σε Λάρισα και Ηράκλειο, ανεξάρτητα από το τι θα γίνει στο μεταξύ τους παιχνίδι. Γιατί όταν κάνουν αυτοί ανατροπές απέναντι στον ΠΑΣ (καλή ώρα), είναι απλώς Σαββατοκύριακο.

Δεν υστέρησε κανένας

Το πρώτο ημίχρονο ήταν εξαιρετικό, με τον Παναιτωλικό να έχει ουσία και να είναι επικίνδυνος επιθετικά. Σημαντική παράμετρος ότι δεν υπήρξε παίκτης που να υστέρησε (ίσως για πρώτη φορά φέτος). Η επανάληψη όχι αντίστοιχη, αλλά η ομάδα δεν κινδύνεψε.

Ο Κνετ είχε ήσυχο απόγευμα. Η τετράδα της άμυνας τα πήγε περίφημα. Ο Ντάλσιο έδωσε δεύτερη συνεχόμενη ασσίστ, «δικάζοντας» όλους όσους, δικαιολογημένα, στηλιτεύουμε την απόδοσή του. Για τον Μανθάτη ελπίζουμε να είναι κάτι επιπόλαιο αυτό που τον έβγαλε εκτός.

Μνεία στην «τριπλέτα» Εντινγκά – Ντίαζ – Μεντόσα. Εξαίρετοι. «Πανταχού παρών» ο πρώτος, ακούραστος ο δεύτερος, μόνιμη πηγή κινδύνου ο τρίτος. Μπαρμπόσα και Ντουάρτε κατέθεσαν ψυχή, ο πολύπειρος εξτρέμ δε υπήρξε MVP. Ο Νίκος Βέργος «μάζεψε» όσο ξύλο μπορούσε από τα στόπερ του ΠΑΣ, πάλεψε και προσπάθησε.

«Παναιτωλική ψυχή»

Το μεγαλύτερο συν που μπορεί να αποκομίσει ο Παναιτωλικός από τις δύο αυτές νίκες που πέτυχε, πέραν της βαθμολογίας, είναι η ηρεμία μέχρι το ματς με τον Ατρόμητο.

Εκεί, όπου πρέπει να σταθεί «αντάξιος» των απαιτήσεων. Άλλωστε, πιθανότατα μία νίκη απέναντί του να είναι ικανή να του εξασφαλίσει ότι σε κάθε περίπτωση δεν θα τερματίσει τελευταίος. Όπως και να το κάνουμε, πλέον ο Παναιτωλικός «κρατά» και πάλι την τύχη στα δικά του χέρια. Έβγαλε στο γήπεδο «Παναιτωλική ψυχή» και πρέπει συνεχίσει έτσι.

Αυτό που αποδείχθηκε, πάντως περίτρανα, είναι η ανάγκη για συσπείρωση. Η ανάγκη σύσσωμος ο Παναιτωλικός να συστρατευτεί για την παραμονή. Το ματς απέναντι στον ΠΑΣ ήταν μία καλή ευκαιρία για να γίνει αυτό. Όχι μόνο γιατί ο κόσμος ξεπροβόδισε την ομάδα, δίνοντας το «σύνθημα» για τη νίκη, μα γιατί οι παίκτες -αφού τα έδωσαν όλα- χάρισαν μαζί με τον Δέλλα τρομερά στιγμιότυπα στο τέλος και οι άνθρωποι της ομάδας που βρέθηκαν στο πλευρό της δικαίως το χάρηκαν με την ψυχή τους.

Το «παρακάτω»

Αρχικά ηρεμία. Η διακοπή του Πάσχα είναι ευκαιρία για «ανάσες», ωστόσο ο Παναιτωλικός δεν πρέπει να «κατεβάσει» ρυθμό. Κοιτώντας κάθε ματς ξεχωριστά. Αρχικά αυτό με τον Ατρόμητο. Οι Περιστεριώτες πιθανώς να μην έχουν ξεμπλέξει με την υπόθεση της παραμονής ερχόμενοι στο Αγρίνιο.

Σε κάθε περίπτωση, ο Παναιτωλικός παίζει εντός. Δεν θα δικαιολογείται αν δεν πάρει το τρίποντο. Αυτό είναι το «παρακάτω» που πρέπει, λοιπόν, να δούμε, άπαντες και μετά μιλάμε για την τελευταία «στροφή».

Πήρε εκδίκηση

Καταλήγοντας, ο Τίτορμος είχε γραμμάτιο… χρωστούμενο στους Γιαννιώτες. Από την κανονική διάρκεια. Δεύτερη νίκη τα τελευταία χρόνια στους «Ζωσιμάδες». Το πώς και το γιατί κάθε νίκη απέναντί τους είναι νίκη του ποδοσφαίρου, ας το αναζητήσουμε στα «πέτρινα» χρόνια της Β’ Εθνικής. Γιατί κάποια πράγματα δεν πρέπει να ξεχνιούνται. Και γιατί εκεί ο Παναιτωλικός ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να βρεθεί ξανά.