Παρακολουθώντας χθες το βράδυ την αναμέτρηση της Λίβερπουλ με την Ατλέτικο Μαδρίτης, πέραν από την αμιγώς ποδοσφαιρική χροιά του παιχνιδιού, υπήρξε μία εικόνα που πρέπει να εντυπωθεί στο μυαλό όλων μας.
Υπάρχουν φορές που αντιμετωπίζουμε το ποδόσφαιρο ως κάτι ζωτικό στην καθημερινότητά μας. Κάτι που φυσικά αποτελεί μεγάλο λάθος. Ο αθλητισμός είναι ψυχαγωγία. Όχι ρυθμιστής της ζωής μας.
Πριν την έναρξη του αγώνα, κατά την είσοδο των παικτών και των προπονητών στο Άνφιλντ, φίλοι της Λίβερπουλ είχαν απλώσει τα χέρια τους προς τον Γίργκεν Κλοπ.
Ο Γερμανός προπονητής έκανε το αυτονόητο που όμως φαντάζει ολότελα «ξένο» στη νοοτροπία μας.
Αρνήθηκε να ανταποδώσει στη χειραψία, εναρμονιζόμενος πλήρως με τις συστάσεις και προτροπές της παγκόσμιας ιατρικής κοινότητας. Σε έναν χώρο που εκείνη τη στιγμή ήταν κατακλυσμένος από 55.000 κόσμου.
Η εικόνα αυτή έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τη συμπεριφορά του NBAer, Ρούντι Γκομπέρ. Ο Γάλλος που διαγνώσθηκε θετικός στον ιό COVID-19 εδώ και μέρες αστειευόταν με την εξάπλωσή του.
Ακουμπούσε μικρόφωνα, ήρθε σε επαφή με αναρίθμητους ανθρώπους, επέδειξε στάση ανευθυνότητας. Το κορυφαίο αθλητικό θέαμα του κόσμου, το NBA, «κατέβασε» ρολά.
Ίσως αυτό αρκεί για να αντιληφθούμε πώς τελικά η αναβολή των πρωταθλημάτων και η διεξαγωγή αγώνων κεκλεισμένων των θυρών γίνονται ΟΝΤΩΣ για λόγο σοβαρό.
Στην προκειμένη περίπτωση, το μόνο που πρέπει να αντιληφθούμε άπαντες είναι η σοβαρότητα της κατάστασης. Δεν είναι κάτι που θα πρέπει να μας τρομοκρατεί, αλλά που απαιτεί ΥΠΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑ.
Όσο για τις περσόνες του παγκόσμιου αθλητικού χώρου; Οφείλουν να συνειδητοποιήσουν ότι αποτελούν παραδείγματα προς μίμηση.
Σε όλα και με ότι αυτό συνεπάγεται.
